چڑھدے پنجاب توں ڈاکٹر گروندر دیاں مِنی کہانیاں

چڑھدے پنجاب توں /ڈاکٹر گروندر دیاں مِنی کہانیاں

میرا گوانڈھی بماری کارن ہسپتال داخل سی۔ میں وی اوس دا حال چال پچھن چلا گیا۔ ڈاکٹر نے اوسے وقت خون چڑھاون لئی حکم دے دِتا۔ اوس دے وڈے مُنڈے نے کمزوری کارن مجبوری ظاہر کیتی۔ میں نڈرتا نال اپنا خون دیونا ممکن ظاہر کر دِتا۔ کُجھ دیر بعد خون چڑھن لگا۔ میرے کھڑے کھڑے ای اوس نے دم توڑ دتا۔ کول کھڑے سارے رشتے دار اُچی اُچی رون لگ پئے۔ ہرکوئی اپنے اپنے رشتے دا ناں لے کے وین پا رہیا سی۔ میری وی آپ مہارے ڈب نکل گئی۔ کیوں کہ اوس نال میرا وی خون دا رشتا بن چُکیا سی۔

وزیر جی دے گولی کانڈھ دے زخمیاں نوں ملن ہسپتال آئے تے اعلان کیتا کہ مرن والیاں دے خانداناں نوں پنجاہ پنجاہ ہزار رُپئے دے نال اک ممبر نوں سرکاری نوکری تے زخمیاں دے علاج مفت تے دو دوہزار رُپئے مدد کیتی جاوے گی۔

دیس را جاپنے بیڈ تے پیا پیڑ نال کراہ رہیا سی۔ اعلان سُندیاں ای سوچیا کہ زخمی نالوں تاں مرناای چنگا‘ اوسدے اکلوتے بے روزگار پُتر نوں نوکری تاں مل جاندی تے نال مدد فنڈ نال گھر دی غریبی وی ہُونجھی جاندی۔ ہُن اوہ روز رب اگے ہتھ جوڑ کے ٹھیک ہون دی بجائے مرن دی دعا کرن لگا۔

(جگت تمباکو مناہی دیہاڑ تے)

تمباکو پینا منع اے‘ دا بورڈ‘ ہتھوڑی تے کِلّا‘ ہتھ وچ پھڑی تے مُونہ وچوں دبی بِیڑی دا دُھواں چھڈدیاں چپڑاسی نے اندر وڑدیاں کہیا۔

"کِدھرلی دیوا ر تے ٹنگاں ایہنوں؟“

"ٹھہر یار‘ ایس مرغے نوں حلال کر لئیے“

"نہیں یار‘ ایتھوں ٹک مار کے پاسے کر‘ وچارا تڑف تڑف کے مرُو‘ نالے ساڈے مذہب وچ تاں ……

"پر ساڈا مذہب تاں حلال کرکے کھان لئی کہندا اے‘ سردار کھڑک سیّوں‘ رحیم الدین نے اپنے ویہ سالا پرانے یار نوں چتاونی دِت۔

"نہیں میں حلال نہیں کھا سکدا“ کھڑک سنگھ وی اڑ گیا۔ کُجھ منٹ تکرار مگروں دوناں دیاں لاشاں زمین اُتے سن تے مرغا اُڈاری مار چُکیا سی۔

اک بُڈھی ویڑھے چ پئیاں جوان پُتراں تے نُونہ دیاں لاشاں دوالے بیٹھیاں بُڈھیاں دے نال اُچی اُچی

کیرنے پا کے رو رہی سی۔ کُجھ لوک حیران سن کہ بُڈھی رات تاں مارن آئے دہشتگرداں ساہمنے وی بھورا نہیں روئی تے ہُن چُپ ای نہیں کردی۔ پر وچوں ای کسے سیانی نے سُلجھی گل کہی ”بھئی ظالماں اگے اپنے دیدے گالن دا کیہ فایدا۔“

"دیکھ کُڑے‘ گھُنڈ کڈھ لے‘ تیرا انّھا جیٹھ آندا اے۔“

بے بے جی‘ شرم تاں اکھاں وچ ہوندی اے تے نالے وڈے وِیر ہوراں نوں کہڑا دِکھدا اے۔“

نہیں بہو‘ دنیا داری‘ضروری اے‘ کلنک دا بس چھڑے دا ای اے۔

دس سالا مُکیش ہر روز شامی اپنی گوانڈھ ول گردوارے دا سپیکر وجدیاں ای متھا ٹیکن بھج جاندا۔ اوس نوں گردوارے بارے کُجھ وی نہیں سی پتا۔ اوسدا آڑی دا جند روی اپنی بھُوا نال روز متھا ٹیکن تے کڑاہ پرساد کھان جاندا۔ مُکیش دے ما پیاں نے وی اپنے دھرم توں اُلٹ جاندے پُتر نوں کدے نہیں سی روکیا۔ مُکیش اک دن گردورے توں کپڑا چُک‘ سرتے بنّھ کے متھا ٹیک کے پرشاد لے کے بہ گیا۔ اوہ مُکھ دروازے چوں باہر نکلن لگا تاں اوتھے برچھے والے سیوادار نے جھڑک کے اوسدے سر توں کپڑا لاہ لیا جس نوں اوہ اندر لاہ کے رکھنا بھُل گیا سی۔ مُکیش اوسدی جھڑک توں اینا سہم گیاکہ وار وار راجندر دی بھُوا د ے کہن تے وی اوہ پرشاد لین گردوارے نہ گیا۔

یارخشونت‘ سوہرا میرے آلا مُنڈاتاں پڑھدا ای نہیں۔ اج وی پرنسپل دا ٹیلی فون آیا کہ ایکسین صاحب ”تھوڈا مُنڈا ساری دسویں جماعت وچوں نالایق اے‘ ہور مُنڈیاں نوں وی پھے لگا کے شرارتاں باہرلیاں کردے۔“

اک نیک سلاہ دساں‘ سرداردرشن سِیتاں‘ غُصّا تاں نہیں کردا؟ مُنڈا تیراکلا ای اے پیسا تیرے کول بتھیرا‘ اپنے آلے منتری دی لفنیڈ بریگیڈ وچ بھرتی کروا دے‘ نعرے بازی کر لیاکرُو‘ ایویں ای ٹرینڈ ہو جو تے بن جُو بس کُجھ کُو دِناں وچ اک سچا سُچا منتری ۔

٭٭٭٭٭