توں مینوں کدے نہ ملیں

توں مینوں کدے نہ ملیں

مٹی دا مٹی نوں کیہ ملنا

مٹی نے مٹی نوں مل کے

مٹی ہی بننا ہندا

میں نہیں چاہندا میرا تیرے نال رشتا

مٹی بن کے

مٹی وچ مل جاوے

توں مینوں کدے نہ ملیں

توں میتھوں دور ہی رہیں

سارے چن ستارے ،کہکشاں

دوروں ہی رنگین حسین لگدے نیں

چند توں پرتے گگن یاتریاں نے دسیا اے

کہ کویاں تے عاشقاں دا قیاسیا چن

دھرتی توں ہی سوہنا لگدا اے

نیڑیوں اوہ وی نری مٹی ہی ہندا ہے

آکاش گنگا دھرت دی

گنگا نالوں کتے نرمل لگدی ہے

میں دُوری توں سبھ رنگاں نوں ویکھنا ماننا چاہندا واں

جویں بارش توں بعد اکاش 'چ پئی

سترنگی پینگھ ویکھ کے بچیاں دی

روح ہلارے لین لگدی ہے

جویں دھرتی تے گگن اک دوجے نوں

ازلاں توں ویکھن وچ مگن نیں

جویں چکور ٹکٹکی لائی ویکھدا ہے چن نوں

جویں پانیاں نے ہمیشا چُمیا ہے سمندراں نوں

پر ایہ سبھ کہڑا ملدے نے کدے

انج ہی

میں وی تیرا ساتھ چاہنا دور توں ہی

جویں

سورج دھرتی چن تے تارے

اک دوجے دے ساتھی ہوکے

اک دوجے دے اگے پچھے

گھمدے رہندے بھاویں سارے

اک دوجے دی سِک وی کردے

اک دوجے دی کھچ وی کردے

ایپر کدے نہ ملدے

سورج دھرتی چن تے تارے

میں دور توں ہی تیرے وچوں

جھلمل جھلمل کردے چن ستارے

اسنکھ کہکشاں ،خطیاں،گریہ نکشتر سارے

ویکھنا نہارنا چاہندا ہاں

میں تیرے وچوں کل کائنات

اکھنڈ برہمنڈ دے دیدار کرنا چاہنا

کسے کھگول جاں بھوگول گیانی وگیانی وانگ

تیری پیمائش پرکھنا نہیں کرنی چاہندا

ملنا اصل ‘چ ملنا نہیں

وچھڑنا ہندا ہے

ملنا اک بھرم ہی ہندا ہے

دور دیمیلاں تے ملدے دھرتی تے اکاش

ملن دا بھرم سرجدے نے

اصل وچ کدے نہیں ملدے

توں وی مینوں کدے نہ ملیں

توں مینوں کدے وی نہ ملیں

کیوں کہ قلبوتاں دا وصل

اصل نہیں ہندا

اس لئی

توں مینوں کدے نہ ملیں

٭٭٭٭٭

جدوں خُد خدا ہے عشق کردا

جدوں خُد خدا ہے عشق کردا

ادوں کردا ہے رانجھے تے ہیر پیدا

اپنے پاک آپے دے نال آپ میلے

پا کے روحاں تے کرکے سریر پیدا

کرنا ہووے اصل جے وصل پکا

کردا اؤلیئے ولی فقیر پیدا

عشق باجھ حیات ایہ بانجھ بنجے

عشق نال ہی بیج جگ سیر پیدا

کردا آپ ہی عشق پکھیروآں تھیں

کوئلاں ، گھگیاں ،مور ،چکور بن کے

نویں دودھ جد کل کائنات ہندی

پھل کھڑدے نے نویں نکور بن کے

جھڑی چمنا دی لاوے چوماسیاں وچ

کرنا دھرت نوں جدوں پیار ہووے

سیج وصل دی چیت وچھا دیوے

پتے پتے ‘چ عشق خمار ہووے

چن چمدا آن سمندراں نوں

گوری پنیاں والی جدوں رات ہووے

آن سورجا دھرت دا گھنڈ چکے

پوہ پُھٹ کے جدوں پربھات ہووے

کہکشاں ،سورج تے چن تارے

گھمدے اک دوئے دے مگر سارے

کھچ عشق دی دے سر ٹکے ہوئے

کل کھنڈ منڈل برہمنڈ پسارے

عشق روپ ہے ربّ دا نہ دوجا

کائنات ہے چلدی جس سہارے

٭٭٭٭٭