"چڑھدے پنجاب توں چھِندر کور دی نظم "ماں

ماں

چھِندر کور

کھارے پانیاں نوں اکھاں چ ڈولھ کے

بھرے کئی ساگر توں ماں

سر تے مِٹھے پانیاں دے گھڑے

تے کُچھڑ میں ساں ماں

کھاریاں نوں ڈولھ کے تے مِٹھیاں نوں بھر کے

لنگھے جوانی دے دن تیرے ماں

میں پُچھدی ہاں کہ تیرے وانگ میں وی

کد تک ایہناں ہنجوواں نوں ڈولھ کے

مِٹھے پانی بھردی رہاں گی

پر تیرے سمیں توں لے کے میرے سمیں تک

کجھ فرق تے ضرور پیا اے ماں

ایہناں وسدے بدلاں تے گرجدی بجلی وچوں

مینوں اسمانی چانن تے ضرور دِسدا اے

پر میری زندگی دے ہنیرے تیرے وانگ نیں

کیوں کہ خشحالی اپنی توں ای سکون نہیں مینوں

میرے اندر دی عورت تڑفدی اے بیگانی پِیڑ تے

کہ بدحالی تے ماں ہانیاں نوں

کد تک سہندی رہواں ی تیرے وانگ ماں

نانہ اکھاں دے پانیاں نے مِٹھے ہونا اے

نانہ دِل دے کالیاں نے چِٹے ہونا اے

پر عورت پِیلی پے گئی اے ماں

ایہناں کھاریاں تے کالیاں دی چکی وچ پِس کے

نانہ حالاتاں نے ساتھ دتا نہ سماجی نعریاں نے

میں ویکھ لیا اے ایہناں تانیاں بانیاں چ پِس کے

٭٭٭٭