توقیر چغتائی ہوراں دی اِک نظم

اسیں وِرلے وِرلے رہ گئے

کجھ مر گئے ،کجھ بڈھے تھی گئے

کجھ مرنوں پہلے دفنی گئے

ہُن بوہے دی سردل پھڑ کے گلیوں لنگھدے

بندے ویکھدے ، ویکھ نہ سکدے

بھجی عینک جھگے دے نال پُونجھ کے

منڈیاں کولوں پچھدے

نادر ، پھتو، شیرا،اکرم سی جاں دُلا

گلی وچوں کون سی لنگھیا؟

منڈے ہس کے آ کھن بابا اک دو نہیں اوہ سارے لنگھے

کہندے سن جو انھے تھی گئے اوہناں کولوں موئے چنگے۔۔