قصیاں دا قصہ-----نظم ـــ----٭رویل شاعری٭

اکھیاں اگے دھر کے رکھسوں

رحلاں اتے رکھ کے پڑھسوں

ان گہلی عمر،تے پہلے پیار دا قصہ

اوں قصے دیاں گالھیں کرسوں

اوں قصے نوں مڑ مڑ پڑھسوں

اوں ،توں پھٹسن کنیاں گالھیں

گالھیں کرسوں،مڑ مڑ پڑھسوں

لوکیں،جیویں گامن سچیار دا قصہ

ایہناں قصیاں اندر

ھک وڈی صاحب سوانی

پنج پھلاں رانی

پئ قصے آپ سناوندی۔

کنج یوسف وکیا

کنج زلیخاں

اٹیاں پھڑ لیائ

کیوں پُورن دے انگ کپیجے

کیوں لونا،لوتی لائ

۔۔۔۔

اپنے سانول دا قصہ

چنانہ دی چھل دا قصہ

لیلی دے محمل دا قصہ

مڑ کے کائ صاحباں سنسی

ھیر سیال دا قصہ

ڈھول سمی دا قصہ کردا

قصے وچوں

ھک پکھی اڈسی

ساوے پر پھیلاوندا

ھیرے ھرن دی چیک سنیسوں

جد تیر وجود تے کھاندا

۔۔۔

دھرتی اپر پھیرے پاندیاں

اک تھائیں،پیر نہ لاندیاں

سانجھاں مڑسن

یار نہ ولسن

پیار نہ ولسن

تاں گاسوں

رادھے شام دا قصہ

شاہ بہرام دا قصہ

)جاری(