جان سٹین بک دی لکھت ''دی پرل''(The pearl)اک عظیم ادبی لکھت اے۔سمندر دی تہ توں ملن والے بے مثال موتی نیں۔معصوم تے سادا مزاج ماہی گیر (اک مچھیرا)اپنیاں سدھراں نوں پورا ہوندیاں ویکھدا ایپرموتی دی ہوند اوہدے لئی جان دا عذاب بن جاندی اے۔ اوہنوں اپنی حفاظت واسطے مارنا پیندا اے۔عین اوس ویلے موتی دا ویژن بدل جاندا اے تے ہن کینو نوں اوہدے وچ آون آل ویلے دی شاندار وکھالی دے بجا ئے بندے دا خون وکھالی دیندا ای موتی دی سوہنی سفیدی 'کوڑھ دا زخم معلوم ہوندی اے جہدے وچ اوہدے بیوی 'بچیاں دے مکھڑے مصیبت زدہ وکھالی دیندے نیں۔سمندر دی ڈونگھیائی وچ جا کے تے سبز پانیاں وچ نہا کے موتی اپنا اصل مکھڑا پا لیندا اے 'کیوں جے شر موتی وچ نہیں اے بندے وچ اے۔
ایس چھوٹے جہے پنڈ وچ موتی دی کہانی بڑی مشہوراے۔کینو ماہی گیر (مچھیرا)'اوہدی بیوی جواناتے اوہناں دے نکے بال کویوٹو دی ایہ داستان سدھے جہے لوکاں دے سینیاں وچ وس گئی اے۔وار وار دہرائے جاون والیاں کہانیاں دے وانگ ایس کہانی وچ وی نیکی 'بدی'چنگیائی 'براء تے سیاہی 'سفیدی سبھ ایہدے وچ نیں۔ ایس حکایت نوں اک مثال سمجھیا جائے تاں ہر بندا ایہدے وچ اپنی حیاتی دا عکس ویکھ سکدا اے۔داستان کجھ انج بیان کیتی جاندی اے۔
اوس دیہاڑے کینو دی اَ کھ بڑی سویرے کھل گئی۔ اَسمان تے تارے چمکدے پئے سن تے اوہ سؤر گھا ہ تے کوڑے وچوں کھاون لئی لبھدے پئےسن۔ دن دی روشنی کھنڈدی پئی سی۔۔اکِّا دکّا ککڑ وی بانگاں دیندے پئے سن۔ کینو نے چھت نال لمکدے ہوئےپنگھوڑے ول ویکھیاجہدے وچ او ہدا نکّا جہا بال کویوٹو سُتا ہویا سی'فیر اوہدی نظر جوانا تے پئی ۔ جوانا ' اوہدی بیوی پہلاں وانگ ای اکھاں کھول کے سُتی پئی سی۔کینو نے مطمئن ہو کے اکھاں بند کر لئیاں تے سمندر کنارے ٹکراندیاں ہو یاں موجاں دی واج سنن لگ پیا۔اوس قصبے وچ رہن والے سویرے سویرے موجاں دے ساحل کنارے ٹکراؤن دی واج سنن نوں بڑا چنگا شگن سمجھدے نیں۔ پرانیاں وقتاں وچ اوہناں نوں گیت بناؤن وچ کمال حاصل سی۔ ہر شے جہنوں اوہ ویکھدے 'سندے' گیتاں وچ ڈھل جاندی۔ لوک بدل گئے۔پر گیت نہ بدلے ہن وی کدی کدی کنّاں تے کوئی نہ کوئی گیت ضرور گونج اٹھدا۔ اوس ویلے کینو وی اِک اَن سُنے تے اَن لکھے گیت نوں گاون وچ مدہوش سی ایہ گیت ہموار تے مدھر سی تے جے ایہنوں کوئی ناں دتا جانداتے ''نکے جہے گھر دا گیت''آکھواندا۔اُبھڑ واہے جوانا اُٹھ کھلوتی تے بال کول جاکے ہولی جہیا کجھ کہیا۔۔۔۔۔۔۔۔۔جوانا تندور ول چلی گئی۔اوہنے سواہ وچوں اک انگارا کڈھیاتے پکھے نال ایہنوں ہوا دتی تے سکّی ٹہنی ایہدے اتے رکھ دتی۔۔ کینو نے کمبل نال نک تے مونہ تے لھویٹ کے سجری سویر دا نظارا کرن لئی جھگی وچوں نکل آیا۔پَو پھُٹدی پئی سی۔ہولی ہولی چار چوفیرے روشنی پھیلن لگ پئی۔اچن چیت خلیج تے اک بھبھوکا جیہا لپکیا۔سورج اُگیا ہویا سی۔''نکے گھر دا گیت''اوہدے کنّاں وچ رس گھولن لگ پیا۔اوہدے پچھے چکی دی گُھمر گُھمر گیت واسطے موسیقی دیندی پئی سی۔ تھوڑی دیر وچ روٹیاں پکن لگ پیاں۔ مکئی دی نمّی نمّی خشبو اوہدے نتھنیاں وچ وڑ گئی تے فیر پنگھوڑے دی رسّی کھچن دی واج سنائی دیون لگ پئی ۔ کینو نے پچھے ویکھے بغیر محسوس کردیاں کہ جوانا بال نوں نہواندیاں گنگناؤندی پئی اے۔سجری سویر بڑی سوہنی سی۔کینو دے جُھگے توں پرانہ دُور ہور وی اوہدےورگے جھونپڑے سی جہناں وچوں دُھواں نکلدا پیا سی تے روٹیاں تھلن دیاں واجاں آؤندیاں پیاں سی۔
کینو بڑا مضبوط جوان سی۔اوہدے وال گوڑھے کالے سی تے اَ کھاں تیز تے چمکدار۔جنگلی گھگھی دی ڈار نوں پرواز کردیاں ویکھ کے اوہ گھر آگیا۔جواناں نے روٹیاں پکالئیاں سی تے لمّے کالے والاں نوں کنگھا پھیر کے اوہناں دیاں دو گُتاں بناندی پئی سی۔ کینو نے مکئی دی روٹی تے چٹنی دا ناشتا کیتا۔اوہ ختم کر چکیا سی تے جوانا نے کھانا شروع کر دتا۔ناشتا کردیاں ہویاں اوہناں نے بس اک واری گل کیتی۔اصل وچ اوہناں نوں گل بات کرن دی لوڑ ای نہیں سی۔اوہ اک دوسرے نوں چنگی طرحاں جاندے سی۔اچن چیت پنگھوڑے دی رسّی ہلّی۔دوواں دیاں نظراں رسّی تے جم گئیاں۔ اوہناں دے جسے جویں پتھر دے ہو گئی۔ پنگھوڑے دی رسّی توں اک ٹُھو نہواں پوشل چُکّے ہولی ہولی تھلے لتھدا پیا سی۔
کینو حیران ہو کے ویکھن لگ پیا''براء دا گیت ''اوہدے کنّاں وچ زہر گھولن لگا۔جوانادے ول ویکھدا اے اوہنے منھ وچ ای کوئی منتر پڑھیا۔کینو نے دوویں ہتھ اگے ودھائے تے پنگھوڑے ول سرکن لگا۔پنگھوڑے وچ لمّا پیا معصوم کو یوٹو ہسدا اے۔لمّے پیاں ای اوہنے ہتھ نال رسّی ہلادتی تے ٹھو واں پنگھوڑے وچ ڈِگ پیا۔ کینو نے ٹھو نہیں نوں اُنگل نال پھڑ کے پھینہ دتا۔ پر اوس ویلے تک اوہ بال دے موڈھے تے ڈنگ مار چکیا سی۔جوانا نے کالھی نال بال نوں جھولی وچ پالیا تے زخم تے اپنے بلھ رکھ دِتے۔ اوہ زخم نوں چوس چوس کہ زہر تھکدی رہی۔ نکاجہیامعصوم بال درد نال چیکدا رہیا۔کینو بے وس ہو کے جھونپڑے وچ چکر لاؤن لگ پیا۔چیکاں دی واج سن کے آنڈھی گوانڈھی آگئے ۔کینو دا بھرا ''جُوان توماس'''اوہدی موٹی تازی بیوی''اپالونیا''تے اوہناں دے چار بال بوہے وچ آ کے کھلو گئی۔اوہناں دے پچھے دوجے لوک جھانکدے پئے سی۔سرگوشیاں وچ ایہ گل باہر تک جا پہنچی کہ بال نوں ٹھوویں نے وڈھ لیا اے۔لوک جاندے سی کہ اک وڈا بندا تے شیت ٹھوویں دے زہر توں بچ جاوے پر بال دا بچنا تھوڑا اوکھا اے۔ہولی ہولی بال دیاں چیکاں ختم مک گئیاں تے اوہ ہولی ہولی روون لگ پیا۔کینو اپنی بیوی ول حیرت تے تحسین نال ویکھدا رہیا۔
