دِھیے چُھٹی ہُندی نہیں مزدوراں دی ۔۔۔۔۔٭رویل شاعری٭

دِھیے چُھٹی ہُندی نہیں مزدوراں دی ۔۔۔۔۔٭رویل شاعری٭

آکھن لگی پیو نوں دھی منظوراں دی

سُنیا اے اَج چُھٹی اے مزدوراں دی

ابا جی اَج چھٹی اسیں مناواں گے

اپنے سارے دکھ تے درد بھلاواں گے

ٹالھی تَھلے اپنی منجھی ڈھاواں گے

کَٹھے رَج دُپہر نوں روٹی کھاواں گے

اپنے ہَتھیں چاہ دا کپ پلاواں گی

ہولی ہولی پَکھی جھول سلاواں گی

لوڈھے ویلے سوں کے جَد اُٹھ جاوو گے

دِھیے دِھیے کہہ کول بلاوو گے

ابا جی میں نَسی نَسی آواں گی

جھجھر وچوں پانی نال لیاواں گی

اباجی! او میرے سوہنے ابا جی!

سُن کے گلاں کہندا ابا سُن کُڑیئے

ایویں اینے خاب خیال نہ بن کُڑیئے

کم تے جا کے پیسے چار کماواں گا

آندا ہویا راشن نال لیاواں گا

ساڈے ویڑھے دکھ دی تیز ہنیری اے

پیسے پیسے دی اَج لوڑ ودھیری اے

دِھیے کل نوں ڈولی تینوں پانا اے

تھوڑا تھوڑا کر کے داج بنانا اے

ضد نہ کر تے کم تے مینوں جاون دے

جاکے کِتے دیہاڑی مینوں لاون دے

واہوا اوکھے ہوگئے دن غریباں دے

کم وی اج کل لبھدے نال نصیباں دے

سمجھدار ایں تینوں کیہ سمجھانا اے

دِھیے ڈاڈھا اوکھا داج بنانا اے

اِک گل میری چیتے رکھیں لاڈلیے

چُھٹی ہُندی اے وڈیاں سرکاراں دی

چھٹی ہُندی اے سرمایے داراں دی

اُنج وی جہڑے اکثر موجاں کردے نیں

چھُٹی کرکے افسر موجاں کردے نیں

نہ چپڑاسی نہ ای چوکیدارں دی

مرضی چلدی اے ایتھے ٹھیکیدارں دی

بھاویں ایہ دن ساڈے ناویں لگیا اے

ساہنوں اج تک ایتھوں کُجھ نہ لَبھیا اے

ساڈے وَرگے بے بس تے مجبوراں دی

دِھیے چھٹی ہندی نہیں مزدوراں دی

دِھیے چھٹی ہندی نہیں مزدوراں دی

٭٭٭٭٭