بچے ساڈا مستقبل نیں۔۔۔۔۔٭رویل شاعری٭

دھرتی نے اِک ماری کُوک

سُن کے دل چوں نکلی ہُوک

دھرتی نے سنگیت وجایا

فیر میں اوس نُوں گیت سنایا

نَنگے پیر تے نِکے چہرے

سِر تے بنھ کے بُھکھ دے سہرے

دو بُرکی روٹی لئی ترسن

چَھم چَھم اکھیاں وَسن

پوہ دی ٹَھردی رات دے اندر

گلی گلی وچ ویچن آنڈے

پڑھے لِکھے پنجاب دے بچے

ہوٹل دے وچ دھوون بھانڈے

کجھ دے ہَتھ وچ دنیا داراں

منگن لئی کشکول پھڑائے

نِکے نِکے پُتر ماواں

بُھکھ دے پیریں بَلی چڑھائے

ایہناں ولے تک کے دل وچ

ون سونیاں آون سوچاں

ایواناں وِچ موجاں ای موجاں

ایس دیس دے اندر لَگی

لمبی لائن وزیراں والی

بزنس مین سفیراں والی

بھورا بھوارا دیس نوں ویچن

حالت فیر فقیراں والی

دیس میرے وچ اکثر لوکو

ہو کے سائنسدان اکٹھے

کردے نیں کوئی نواں تجربا

بن جاندے نیں نویں میزائل

ہو جاندے نیں لکھاں گھائل

میریو سجنو

میں تاں روز دعاواں کرنا

سائنسدان کوئی اِنج دا ہووے

جہڑا اِنج دے بَمب بناوے

جہناں دے وچوں روٹی نکلے

بستے نال کتاباں نکلن

لالی پاپ کھڈونے نکلن

جہڑا جڑھ غربت دی پھوکے

انج دا کوئی بمب بناون

دیس میرے دے سبھ وزیر

آپنی آپنی چھڈ تشہیر

آپنے آپنے حلقے دے وچ

لوکاں وچ شعور جگاون

محنت کش دے بال پڑھاون

ایہ بچے نیں کل دے ہیرو

نہیں تاں رہ جاون گے زیرو

شہر لہور نوں چھڈو سارے

پاکستان دا ایہو دل نیں

بچے ساڈا مستقبل نیں

بچے ساڈا مستقبل نیں

٭٭٭٭٭