شگفتہ گمی لودھی دیاں کجھ نظماں

اوہ وی خوب زمانے سن

اوہ وی خوب زمانے سن

لکھنا چاؤندے

لکھ لیندے ساں

لکھ کے فیرچھَپا لیندے ساں

نہیں چھَپدا سی

گا لیندے ساں

گانہ سکدے

پڑھ لیندے ساں

پڑھدیاں پڑھدیاں رو پیندے ساں

روندیاں روندیاں سوں جاندے ساں

اج ایہ خوب زمانے آئے

لکھنا چاہیے‘

نہ لکھ سکیے

چھپنا چاہیے ‘

نہ چھپ سکیے

گانا چاہیے‘

نہ گا سکیے

پڑھن دی گل تے لوکوچھڈو

رو نا اپنا نہ رو سکیے

صدیاں توں اکھ جاگدی پئی اے

دسو کیویں ہن سوں سکیے

٭٭٭٭٭

چل چناں

کل ورگی جے گل نہیں رہی

اج ورگی وی رہنی نہیں

کیہ آکھاں مینوں یاد نہیں رہندا

ایہ کرنی ایہ کہنی نہیں

اندرواندری تول لے گل نوں

منہ وچ مُڑ اے پینی نہیں

مورت تیری کیویں تراشاں

ہتھ وچ تھوڑی چھینی نہیں

چناں! چل ٹُر چلئے چن تے

سنیائے دنیا رہنی نہیں

گمی رب دی کرنی باجھوں

گنگا اُلٹی بہنی نہیں

*****

اوکھا کم

لُکدا نہیں ایہ ہرگز لیکن

عشق تے مُشک لُکانا پیندائے

اتھرو روک کے اکھاں اندر

عشق دی منزل تے اپڑن لئی

آپنا آپ مُکانا پیندائے

٭٭٭٭٭

دل دا جانی

کون اے او ہ؟

جہدے پاروں

اج اکھاں وچ نمی اے

اوہنوں کوئی تھوڑ نہیں

مینوں کیوں کمی اے

پوری کدے ہونی نہیں

گھاٹ جو اوہ پا گیا

اَج فیر کویلے جہی

یاد کتھوں آ گئی

٭٭٭٭٭

ہُن تے ماہیا ایدھر ویکھ

چھوٹے ہوندیاں ویکھے سُفنے

سچے جھوٹھے سُفنے

کچے پکے سُفنے

بھل بھلیکھے

اللہ لیکھے

اکھیاں لائیاں

پینگاں پائیاں

وانگ سودائیاں

کیہ کیہ ویکھے سُفنے

مٹی وچ رُل گئے میرے لیکھ

ہُن تے ماہیا ایدھر ویکھ

٭٭٭٭٭

سُنیا تیرا ویاہ اے اج؟

چاراں پاسے لگیاں نیں رونقاں

ہر تھاں کھلیاں پھُل کلیاں

واشنا ہواواں وچ

رَل مِل گئی اے

شگناں دی سیج اُتے

چڑھ جاناں اج توں

ماپیاں دی آن دی

رکھ لئی اے لج توں

ساڈا کیہ ؟

رَو رَو کے بھر داں گی

راوی تے چناب نوں

اتھرو وگاواں گی

تینوں بھل نہ پاواں گی

٭٭٭٭٭

میری حیاتی

حیاتی اِک قید

رَبا جان چھڈا دے

کوئی واج سُندا نہیں

کوئی گل مندا نہیں

پاگلاں وانگر سڑکاں تے گھمنا

مایوسی دیاں لہراں وچ رُڑھنا

ڈِگ جاؤ کوئی مسئلا نہیں

کوئی خیال کردا نہیں

دل چاہوے باری وچ بیٹھی تکاں

پنچھی‘ رُکھ تے آسمان

میری من ! نہ ویکھ ایہ جہان

اُچیاں ہواواں وچ اُڈنا ٹھیک نہیں

ڈگ پیا تے ہسپتال کوئی کھڑدا نہیں

آزادی باری سوچنا ہندا دَردیلا

قیدیاں دا تے ہر پل زہریلا

خشیاں نہ ویکھنا‘

اقرار نہ کرنا

کوئی پیارکردا نہیں

تگڑا چنگا ماڑا بھیڑا

جھوٹا سچا تے سچا جھوٹا

ایہو زمانے دا دستور

دوہاں چوں تینوں کیہ منظور

کوئی نیاں کردا نہیں

رسماں دیوار

قنون تلوار

توڑ سکناں ایں تے توڑ

کوئی معافی دیندا نہیں

میری من! درد چھُپا لے

جویں نبھدی توں نبھالے

کامیابی دی چابی نہیوں لبھنی

کجھ وی توں کر سکدی نہیں

خاہش نہ رکھ

خاب نہ ویکھ

سبھ من اندر لُکا لے

کینسر بن جاوے تے

ایہ تیرا نصیب

ہُن ٹَل سکدا نہیں

٭٭٭٭٭