رات کلیہنی مگروں نویں سویر دی آس۔۔۔۔۔٭رویل فیچر٭

رات کلیہنی مگروں نویں سویر دی آس۔۔۔۔۔٭رویل فیچر٭

بُرے مہاندرے والی کالی رات اُتے ذرا گوہ کرئیے تاں ایہدے وچ دو گلاں ساہمنے آندیاں نیں اِک تاں کالی شاہ رات اے تے دوجا رات وی اجہی جہڑی بہت ای بھَیڑی،بدصورت تے مگروں نہ لہن والی اے ایس منحوس رات دا انھیرا جدوں دِن دے چانن نوں وی اپنے نال مِلا لیندا اے تاں ایہدی کصفت صدیاں تیکر نہیں مُکدی اے۔

حبیب جالب نے پنجابی زبان وچ شاعری ایس لئی وی وی کیتی کہ اوہناں نے اپنی گل جہلم پار وی اپڑوانی سی تے ایس حقیقت نوں اوہ جان دے سن کہ ایس دیس وچ سبھ توں ودھ پنجابی زبان دے بولن والیاں دی تعداد اے‘ اوہناں تیکر گل ماں بولی وچ ای ہونی چاہیدی اے۔ایہ پنجابی زبان تے ادب وچ وادھا اے کہ ایس وچ جو وی ادب رَچیا گیا اوہدے وچ مزاحمت اے حقیقت دی ترجمانی اے تے اپنی دھرتی نال جُڑئت وکھالی دیندی اے۔

شاعری تے سیاست وچ بھاگ لین والا شاعرجیون نوں اُنج نہیں ویکھدا جیوں ’گُل و بُلبل‘ دے قِصے لکھن والا بیان کردا اے سگوں اوہ تاں جیون دے ہر اُچ جھک نال جُڑی گل کردا اے اوس نوں ایہ جانکاری ہوندی اے کہ دُنیا وچ دو ای طبقے موجود نیں اِک تگڑا تے دوجا ماڑا طبقہ تے اوہ اوہناں نال کھلوندا اے جو اپنے حقا ں دی جنگ لڑدے پئے نیں۔حبیب جالب نے ماڑیاں دی صرف زبانی گل ای نہیں کیتی سگوں عملی طور تے اوہناں لئی کارے کیتے تے ایس سلسلے نوں اگانہ ودھاندیاں سیاست وچ بھاگ لیا‘ حبیب جالب اجہے عوامی شاعر نیں جو سیاست دے نال عملی طور تے وی جُڑے رہے سن‘ عوامی پارٹی دے عہدیدار وی رہے سن‘ ایس کر کے اوہ اوہناں باریکیاں توں وی واقف سن جو سیاستدان کردے رہندے نیں ایہناں سیاستداناں وچ بُہتے اجہے وی نیں جو مذہبی کارڈ ورتدے نیں تے آپ مذہبی سیاستداناں دے ورودھی رہے نیں تے مذہب دے ناں تے انساناں دے شوشن کرن نوں بھیڑا سمجھدے نیں۔ حبیب جالب دا مَنّنا اے کہ میں آزادی دے گیت گاون والے نال کھلوتا ہاں ایہ آزادی ورگی نعمت انسان واسطے بہت وڈی ہوندی اے تے ایسے نوں ای لوکائی نوں سمجھاون دا چارا کیتا جاندا اے۔آپ نے ہاری تحریک وچ رلت کیتی تے اوہناں دے جیون وچ بہتری لیاون دا سُنیہا وی اپنے کلام راہیں دتااے۔

ایہ اوہی حبیب جالب اے جس نوں کسے ہور دیس دا ایجنٹ ہوون دا وی الزام لایا گیا کئی وار جیلاں وچ بند کیتا گیا پر اوہ سچ کہنوں باز نہیں آئے سن ساری حیاتی اوہناں نے لوکائی سدھار دی گل کیتی اے۔حبیب جالب نے گھُٹن ویکھی سی گھُٹن جھیلی سی تے اوسے گھُٹن نے سماج نوں جیویں دبایا ہویا سی اوس نوں اپنے اکھراں راہیں ساہمنے لیاندا اے۔شاعر اوہی ہوندا اے جو لوکائی دے انترمن نوں ویکھ لوے تے اوہناں دی ای گل کرے اوہ اپنے سماج نوں سُدھار وچ ویکھن دی سدھر ویکھدا ہووے۔وڈی لام تے بھُجے چھَولے دیاں تھیلیاں بھرن دی مزدوری توں وکھ کراچی دے بندر گاہ تے مزدوری کرن والا شاعر جدوں لکھے گا تاں اوس دے شعراں وچ حقیقت دی جو کڑتن ہووے گی اوہ ہور کِدھرے نہیں لبھی جا سکدی۔

حبیب جالب نوں انقلاب نال جوڑیا جاندا اے اوس نوں تاں انقلابی شاعر کہیا جاندا اے جو لوکاں نوں لُٹن والیاں دے نقاب لاندا اے تے سچ دی تگڑی واج بن کھلوندا اے اوس نے لوکائی نوں اپنے حقاں دی گل کرن ول وی پریریا اے کیوں جے اوہ جمہوریت دا چاہیوان اے جو جمہوریت دا چاہیوان ہوندا اے اوس نوں آمراں نے جیلاں دی سیر تاں کرانی ای کرانی ہوندی اے۔

اپنی دھرتی نال موہ رکھن والیاں دی گل کرنا اوس سماج وچ جُرم بن جاندا اے جِتھے ساہ لینا اوکھا تے سچ بولنا جُرم ہووے۔

ہر بلاول ہے دیس کا مقروض

پاؤ ں ننگے ہیں بے نظیروں کے

حبیب احمد مست میانوی دے ناں توں وی شاعری کردے رہے۔

چار چوفیرے درد ہنیرے ہنجو ڈیرے ڈیرے

دُکھیارے ونجارے آ گئے کِدھر رستہ بھُل کے

اپنی گل نہ چھڈیں جالب شاعر کُجھ وی آکھن

جہڑے لوک ماڑیاں دا شوشن (استحصال) کرنا چاہندے نیں اوہ تاں ایہی راگ الاپدے وکھالی دیندے نیں ”رات نوں روکو“

روشنیاں دے ہڑ دے اگے

اُچیاں اُچیاں کندھاں چُکو

رات نوں روکو

”رات کلیہنی“ نظم دا ایہ مصرع”دُنیا بھردے کالے چِٹے چور لُٹیرے“ وچ اوہ اِک جُوہ دی گل نہیں سگوں اوہ پوری دُنیا دے ماڑیاں دے حقاں دی گل رہے نیں۔تیجی دُنیا دے مسئلے سانجھے نیں جیہناں ول حبیب جالب دا اشارا اے۔جے ساڈے دیس دی گل کیتی جاوے تاں اپنے ذاتی فائدیاں لئی ”مذہبی کارڈ“ کھیڈنا تاں ایتھوں دے سیاستداناں لئی عام گل اے

جدوں ایہناں دی لُٹ کھُسٹ نوں خطرہ پیندا

رب رسول نوں خطرے وچ پا دیندے نیں

جدوں ایہ سبھ ویکھدے نیں تاں آس کردے نیں کہ کوئی مسیحا اجہیا وی ایتھے وارد ہووے جو دُکھاں دی سُولی نال جھولدے عام بندیاں نوں اوس سُولی توں لاوے تے سُکھ دا ساہ آوے۔ ایہ زنداناں دے دراں نوں کھولن لئی اوہ انج پُکاردے نیں:

زنداناں دے در نہیں کھُلدے ہنجوواں ہاواں نال

سجناں ایہ تاں کھُلن گے لوہے دیاں باہواں نال

حبیب جالب کول اِک آس وی اے کہ نہیں ہُن رہنی رات کلہنی نواں سویرا آنا ای آنا اے تے ایہی آس اوہناں دے کلام وچوں وی مِلدی اے۔

٭٭٭٭٭