سکردو اِک سفر۔۔۔۔۔٭رویل نظم٭

سکردو اِک سفر۔۔۔۔۔٭رویل نظم٭

ثمرہ اقبال

لمے سفر مگروں

ڈِٹھے وڈے وڈے پہاڑ

ریت دے انبار

دُور دُور نہ بندا

نہ بندا ذات

انج لگے جیویں

ہر شے کھان نوں آوے

نگاہ توں اُچیاں چوٹیاں

پر کدھرے کدھرے ہریالی

لوکاں دی ہوند دا

ثبوت دیندے ٹھنڈے

مٹھے پانی دے چشمے

قدرت دے رنگا رنگ نظارے

کدھرے پٌھل تے کدھرے پھل

سیاہاں دی آوا جائی

رونقاں لاندے

ایتھوں دے رِیت و رواج

کجھ گلاں تے شیواں

پنجاب نالوں

وکھریاں

جیویں بولی تے ثقافت

مسافراں تے ہمسفراں

نال بھرے میدان

اوہدا ہتھ میرے ہتھ وچ

ایسے بہشت نما نظارے

دِل نوں بھان والے

وکھو وکھ کھانے

تے حیا دی چادر

بالڑیاں دے سر دا تاج

نرم مزاج لوک

کجھ سٌچے کجھ منافق

عورت ذات ڈردی جاوے

کیوں جے باہر ہر پاسے

اسلام دے پہرے دار

٭٭٭٭٭