kraamaat@gmail.com
+ +92 333-430-6384
علی انور احمد
April 09, 2020
سویر دے اَٹھ ساڈھے اَٹھ دا ٹایم سی۔
اسیں دوویں کنگن پور توں ٹھینگ موڑ‘ جہدا ناں ہُن الٰہ اباد رکھ دتا نیں‘ آوندے پئے ساں۔ ٹھینگ موڑ دا ناں بھاویں واہوا چر توں الٰہ اباد رکھ دتا گیا اے پر ٹھینگ موڑ ناں اینا زیادا مُونہ اُتے چڑھ گیا اے‘ لہندا ای نہیں پیا۔
اسیں موٹر سایکل رکشے دے مگرلے پاسے بیٹھے ہوئے ساں۔ میں تے میرا سجن۔ میرے سجن دی عمر میتھوں پنج چھے سال گھٹ اے پر اوہ خضاب نہیں لاندا۔ اوہدے مُونہ سر دے سارے وال بگے نیں۔ جد کہ میں جہڑا اوہدے توں وڈا آں پر اپنے سر دے وال کالے کر کے رکھنا آں تے انج اوہدے نالوں نکا لگنا آں۔ سگوں کَہ سکدے او کہ اوہدے مقابلے وچ چھوہر دِسدا آں۔
جدساڈا رکشا ٹھینگ موڑ قصبے وچ وڑیا تاں رش شروع ہو گیا۔ میں بڑے چِراں توں ویکھدا پیا آں‘ کنگن پوروں آویے تاں ٹھینگ موڑ وڑدیاں نال بہت زیادا رش شروع ہو جاندا اے۔ ایہدی اِک وجھا تاں سڑک دا سوڑا ہونا اے تے دُوجی وجھا سبزیاں تے پھل فروٹ دے ٹھیلے تے ریڑھیاں نیں جہڑیاں سڑک دے دوہاں پاسے بنیاں دُکاناں دے اگے کھلوتیاں ہوندیاں نیں۔
تیجی وجھا ایہ اے کہ ٹھینگ موڑ‘ آدم ای بڑا ڈُھکدا اے۔ ٹھینگ موڑ چورستا اے تے ملک دے چونہ پاسے وکھو وکھ شہراں توں آون تے وکھ وکھ شہراں نوں جاون والے پہلوں ایس چورستے اُتے اپڑدے نیں فیر آپو اپنی منزل نوں اُڈاری مار جاندے نیں۔
تے میں دَسدا پیا ساں‘ اسیں جویں ای ٹھینگ موڑ وچ وڑے آں‘ اینا زیادا رش جویں سارا ملکھ ای اپنے گھراں وچوں باہر آ گیا ہووے۔ بُڑھیاں بندے‘ وڈے نڈھے‘ کڑیاں منڈے…… ہر پاسے انساناں دا ہڑ آیا ہویا سی۔
ساڈا رکشا جہڑا پہلوں ہوائی جہاز بنیا ہویا سی ہن ہولی ہولی کیڑی دی ٹور ٹرن لگ پیا۔ آسے پاسے دُوجے رکشیاں‘ موٹرسایکلاں ویگناں دے ڈرائیور بڑی احتیاط نال ہولی ہولی اِک دُوجے توں تے پیدل چلن والیاں توں بچ بچا کے لنگھن تے اگانہ ودھن دی کوشش پئے کردے سن۔
تے اودوں ساڈی نظر اوہناں دوہاں اُتے پئی۔
اوہ کالے رنگ داا ِک عام سگوں کجھ زیادا ای عا م بندا سی۔ اوہنے اسمانی رنگ دی شلوار قمیض پائی ہوئی سی۔ اوہدے کپڑے وٹو وٹ تاں نہیں سن پر اوہ بہت زیادا صاف ستھرے تے مایا لگے ہوئے وی نہیں سن۔ اوہدے پیراں وچ سستے جہے کالے رنگ دے سینڈل سن۔ سینڈلاں وچوں اوہدے کالے میلے پیر چِیک چِیک کے دَسدے پئے سن کہ ایہناں پَیراں دا مالک پہن پچر کے رہن والا تاں کیہ‘ اپنے پِنڈے نوں صاف ستھرا رکھن لئی کجھ زیادا کوشش کرن والا وی نہیں اے۔
اوس بندے دا چہرا سُکیا سڑیا تاں نہیں سی پر گوشت نال بھریا ہویا وی نہیں سی۔ اوہ اِک لمی ٹھوڈی والا بندا سی‘ جہدیاں گلھاں اُتے بس حساب دا ای ماس سی۔ میرے خیال مطابق اوہ اپنی عمر نالوں وڈا پیا لگدا سی۔
اوس بندے وچ کوئی وی ایہو جہی شے نہیں سی کہ اوہنوں دُوجی وار ویکھیا جاندا فیر وی اسیں دوویں بیلی آسے پاسے دے سارے سین چھڈ کے اوہنوں ای ویکھی جاندے ساں۔ اوہ اِک واہوا پرانی ادھکھڑ جہی موٹرسایکل چلاندا پیا سی۔ ساتھوں اگے لنگھن لئی راہ کوئی نہیں سی ایس پاروں اوہ موٹرسایکل ہولی ہولی چلاون تے مجبور سی۔
موٹرسایکل تے اوہدے مگر…… اوہدے پِچھے‘ واہوا قد کاٹھ دی بھرویں جسم والی دو آتشا قسم والی زنانی بیٹھی ہوئی سی۔ ہن ایہ دَسن دی لوڑ نہیں کہ اسیں دوویں بیلی اصل وچ اوس زنانی نوں ویکھد ے پئے ساں۔ اوس زنانی نوں ویکھن پاروں اوہ بندا وی ساڈیاں نظراں ہیٹھ آیا ہویا سی۔
میں اوس زنانی دے مُونہ توں لَے کے پیراں تیکر نیجھ لاکے ویکھیا۔ اوہ زنانی کوئی لوی اُٹھدی‘ کچی کواری نِکی عمر دی کڑی نہیں سی۔ میرے خیال مطابق اوہدی عمر کم سو کم تیہ پینتی دے وچکار سی۔ کجھ لوک کہندے نیں ایس عمر وچ عورت‘ پورا پکیا پھل ہوندی اے۔ اوہ کوئی نکی جہی معصوم گھگی نہیں سگوں ٹوبھر راج ہنسنی سی۔ اوہدا رنگ گورا تاں ہے ای سی پر اوہدیاں گول گوریاں گلھاں اُتے لالی پئی بھخدی سی۔ ایہ ہن پتا نہیں گلھاں دی ایہ سرخی قدرت دی دین سی یاں اوہنے آپ ای کوئی ہشیاری وکھائی سی۔
اوہدے سر اُتے اِک چادر سی جہدے نال اوہدا ادھا چہرا لکیا ہویا جد کہ ادھا چہرا دِسدا پیا سی تے اوس دِسن والے پاسے اوہدے نک وچ اِک درمیانے سایز دا کوکا اوہدے حسن وچ وادھا پیا کردا سی۔ جے تسیں کلپ دی تھاں لفظ کوکا ورتن دی اجازت دیو تاں میں آکھا ں گا……
ننگا رکھدی ’کوکے‘ والا پاسا
تے اُنج ساتھوں گھُنڈ کڈھدی
اوس کوکے وچ رتے رنگ دا نگ سی۔ ایہ نگ جدوں سورج دیاں رِشماں دے ڈھائے چڑھدا تاں لشکارے مارن لگ پیندا۔
تیرے لونگ دا پیا لشکارا
تے ہالیاں نے ہل ڈک لئے
ہالیاں بھلے ای اوہدے لونگ دے لشکارے تے ہل ڈکے ہوون گے پر ایس ویلے ایس لشکارے توں موہت ہو کے کوئی وی اپنی سواری نہیں سی ڈکدا پیا۔ ساریاں نوں آپو اپنی پئی ہوئی سی۔ سارے ای کالھی وچ سن۔ ساریاں نوں اپنی اپنی منزل اپنے اپنے ٹھکانے اُتے اپڑن دی چھیتی سی۔
شاید اسیں دوویں بیلی ای اوہناں نوں اینے غور نال ویکھدے پئے ساں۔ زنانی دے گل ریشمی سبز رنگ دی قمیض تے تیڑ ریشمی چِٹے رنگ دی کھلے گھیرے والی شلوار سی۔
جے میں غلط نہیں تاں ایہو جہی شلوار نوں پٹیالا شلوار آکھدے نیں۔ اُنج پک نال کجھ نہیں آکھیا جا سکدا کیوں جے اج کل سموسا شلوار‘ دھوتی شلوار‘ ٹولکی شلوار تے پتا نہیں کہڑیاں کہڑیاں شلواراں بازار وچ آگئیاں نیں۔
زنانی نے بدامی رنگ دی پب والی جُتی پائی ہوئی سی جہدے وچ اوہدے بھرویں تے صحت مند پیر پھسے ہوئے سن۔ چین دے حُسن دے معیار دے مطابق ایہ پیر بہت وڈے تے شاید بے ڈھنگے سن پر ساڈے پنجاب وچ ایہو جہے بھرے بھرے گدرائے بے داغ پیر ای سوہنے سمجھے جاندے نیں۔
مینوں پتا نہیں کیوں ’گورا رنگ تے سلیپر کالے‘ گڈی وچوں لت لمکے والی بولی چیتے آئی پر اوہنے نہ سلیپر پائے ہوئے سن تے نہ ای اوہ کالے رنگ دے سن۔ ایس پاروں میں ایہ بولی اِک واری سوچ کے بھُل گیا۔
زنانی نے نہ تاں اوس مرد دی کنڈ نال لگ کے اوہد ے موڈھے اُتے اپنا سر رکھیا ہویا سی‘ نہ ای اپنی سجی بانہ مرد دے لک دوالے ولی ہوئی سی۔ اوہ بس………… اوہدے پچھے بیٹھی ہوئی سی۔
اوہ دوویں آپو وچ کوئی گل بات نہیں سن کردے پئے۔ بندا مُونہ دھیان موٹر سایکل چلاندا پیا سی جد کہ عورت چپ چاپ گھنبیر حالت وچ اوہد ے پچھے بیٹھی ہوئی سی۔ اوہ ایدھر اودھر بلکل نہیں سی ویکھدی پئی۔ بندا وی نک دی سیدھ‘ سنجیدگی نال موٹرسایکل چلا ندا پیا سی۔ انج اوہ کالھی وچ وی کوئی نہیں سن لگدے۔ سگوں اوہناں دی باڈی لینگویج توں لاپرواہی‘ کاہلی تے سستی اُگھڑویں نظر پئی آوندی سی۔جویں ا وہناں نوں اپنے تھاں ٹھکانے اُتے اپڑن دی کوئی چھیتی نہ ہووے۔
”ایہ بھلا کون نیں؟“ میرے بیلی میتھوں پچھیا۔
”کون؟ ایہ؟“ میں اوہناں ول ویکھدیاں اکھ دے اشارے نال پچھیا۔
”ہاں۔“
”مینوں نہیں پتا۔“
”تے فیر سُن“ میرا بیلی مینوں دَسن لگا ”ایہ بندا ایس عورت دا نہ سائیں اے نہ بھرا تے نہ ای دوست اے۔ پیو تاں ہو ای نہیں سکدا۔“
”اچھا“ میں اپنے ساتھی ول ویکھ کے دُبارا اوس جوڑے ول ویکھیا۔ ”فیر ایہ اوس زنانی دا کیہ لگدا اے؟“ میں پچھیا۔
”ایہ………… ایہ…………“ا وہ کجھ آکھدا آکھدا چپ کر گیا۔
انج لگا جویں اوہنوں اوہناں دے آپسی رشتے یاں تعلق بار ے کوئی مناسب لفظ نہیں لبھا۔
”ایہ ایس زنانی نوں کدھرے چھڈن چلیا اے“ آخر میرا مِتر بولیا۔
”تیرا مطلب اے‘ ایہ ایہناں دا نوکر اے؟“ میں مچلا بن گیا۔
”او نہیں یار‘ ایہ زنانی دو نمبر اے۔ ایہ بندا سپلایر اے۔ کسے نے فون کیتا ہونا اے۔ ایہ ہُن ایہنوں اوتھے لَے کے جاندا پیا اے۔“
”تُوں ایہ گویڑ کویں لایا اے؟“
”ایہ دوویں کسے پاسیوں وی آپو وچ ’ساک‘ نہیں لگدے۔ ایہناں دوواں دے رنگ ڈھنگ‘ کپڑے لتے‘ صورت شکل‘ ویہار ورتارے وچ کوئی تال میل نہیں اے۔ زنانی جسراں سجی سجائی اے اوتھوں صاف دِسدا پیا اے کہ ایہ بندا اوہنوں کدھرے ’چھڈن‘ جاندا پیا اے۔“
”بھیناں بھراواں کول جاون لگیاں سارے ای سجدے سجاندے نیں۔ کپڑے وی بدل کے پاندے نیں۔“
”ایس بندے تاں نہیں بدلے۔ ایہ تاں لگدا اے جویں بیٹھاسی اوویں ای ٹر پیا اے۔ ایہنے تاں لگدا اے مُونہ وی نہیں دھوتا۔ ایہدا مُونہ کجھ زیادا ای میلا تے نحوست بھریا نہیوں دِسدا پیا۔“
اسیں دوویں ہولی ہولی گلاں کردے کردے اوہناں ول ویکھی وی جاندے ساں۔ اوہناں دوواں ساڈے ول اِک وار وی نہیں ویکھیا۔ حالاں مینوں پک اے ساڈیاں دوواں دیاں نظراں دی چبھن توں اوہناں نوں ساڈی اوہناں وچ دلچسپی معلوم ہو گئی ہووے گی۔
ساڈے ول کیہ اوہناں کسے ہور ول وی نہیں ویکھیا۔ لوک اوہناں نوں ویکھدے نیں ایس گل دا اوہناں نوں بھلی بھاتی پتا سی تے اوہ ایسراں دیاں ویکھنیاں‘ تکنیاں دے عادی لگد ے سن۔
اسیں اوہناں ول ای ویکھدے پئے ساں جدوں عورت نے بڑی نزاکت نال اپنے مونہ اُتے ہتھ رکھ کے اُباسی لئی۔ عورت نوں اُباسی لیندیاں ویکھ کے میرا سجن اِکو واری چوکنا ہو گیا۔ اوہ کجھ چر سوچدا رہیا۔ فیر اِکو وار اوہ بُھڑکیا۔ اوہنے میرے سجے پٹ اُتے ہتھ ماریا تے جوش بھری اواز وچ بولیا ”میں غلط ساں۔ ایہ بندا ایہنوں چھڈن نہیں چلیا۔ سویر دا ویلا اے۔ ایہ ایہنوں لَے کے آندا پیا اے۔ ایس زنانی نے کدھرے ’رات‘ لائی اے۔ ہن ایہ بندا ایہنوں واپس اپنے ٹھکانے تے لَے کے جاندا پیا اے۔ ایس عورت جسراں لمی اُباسی لئی اے تے ایہدیاں اکھاں وچ پانی چِلکیا اے‘ اوتھوں چِٹا ننگا سہی پیا ہوندا اے کہ سائیاں ایہنوں ساری رات جگائی رکھیا اے۔ میں وی آکھاں ایہ اینی ڈِھلی ڈھلی کیوں اے۔ اینی سوہنی زنانی تے انج مری مری۔ انج دی سوہنی زنانی دے تاں انگ انگ وچوں زندا دلی تے خُشی پھُٹنی چاہیدی اے۔ ایہ انج سوگوار بیٹھی اے جویں کسے مرگ اُتے جاندی پئی ہووے۔“
”تیرا مطلب اے ایہدے نال کسے واہوا گھلاٹ کیتا اے؟“ میں پچھیا۔
”ہاں بلکل“ اوہ پورے یقین نال بولیا۔
”ہو سکدا اے کوئی اِک نہ ہووے“ میں کھچرا ہاسا ہسیا۔
”بلکل بلکل۔ تُوں بلکل ٹھیک آکھیا اے۔ ہن ساری گل نتر گئی اے۔جہنے وی ایہنوں اپنے کول بلایا اے اوہنے پک نال ایہدے نال دھوکھا کیتا اے۔ شاید پیسیاں ولوں نہیں‘ بندیاں ولوں۔ گل اِک یاں ودھ توں ودھ دو بندیاں دی ہوئی ہووے گی‘ اوتھے جُڑ گئے ہوون گے چار۔“
”پنج وی ہو سکدے نیں۔ چھے وی ہو سکدے نیں“ میں گرہ لائی۔
”ہاں کوئی اعتبار نہیں۔ ہولے بندے اپنی آئی تے آ جاون تاں انج ای کردے نی۔ تاہیوں تاں زنانی افسوسی ہوئی تے پریشان اے۔ اوہد ے نال بھیڑی ہوئی اے۔ اوہ تھکی ٹُٹی اے۔ اوہدیاں ہڈیاں دُکھدیاں پئیاں ہوون گِیاں۔ اوہدے نال ظلم ہویا اے تاہیوں تاں اوہ بُسی بُسی تے رُسی رُسی اے۔“
”ہاں کھُوہ وچ ڈِگے بلد نوں کھسّی کرن آلی گل ہوئی اے ایہدے نال۔“
اوہ موٹرسایکل سوار بندا تے اوہدے پِچھے بیٹھی ہوئی زنانی تھوڑا جہیا راہ لبھ کے رکشا کراس کر کے ساتھوں اگے لنگھ کے ساڈیاں نظراں توں اولھے ہو گئے۔ فیر وی اسیں اوہناں بارے گلاں کردے رہے۔ گویڑاں دے کھوتے تے قیاساں دے گھوڑے بھجاند ے رہے۔
٭٭٭٭٭
