سی پیک دے فائدے

سی پیک دے فایدے

پروفیسر نے کالج وچ سی پیک دے فایدیاں بارے مضمون لکھن نوں آکھیا ہویا سی تے شازیہ نوں سمجھ نہیں سی آ رہی کہ اوہ کویں لکھے۔ اخبار پڑھن دا اوہنوں کوئی شوق نہیں سی۔ گھر وچ دو اخبار آوندے جہڑے اوہدا پیوای پڑھدا۔ کدی کدی ماں وی نظر مار لیندی۔ پر شازیہ تے عمیر نوں اخبار وچ کوئی دلچسپی نہیں سی۔ کالج دے بعد دا وادھو ویلے اوہناں دے ہتھ وچ موبایل ہوندا تے میسجنگ کردیاں رات بھِج جاندی۔ لکھنا پڑھنا وی عذاب لگدا تے کھاون پیون وی۔ بسترے وچ لیٹے لیٹے وی میسجنگ لگے رہندے۔ اجہے حال وچ ماں دوہاں وچوں کسے نوں کوئی گل آکھ دیندی یاں کسے کم دا کہ دیندی تاں اوہ ماں دے گل پے جاندے۔

پڑھنا لکھنا وی کیہ عذاب اے۔ شازیہ نے سوچیا۔ پڑھو لکھو‘ فیر نوکری کرو تے انجے دیہاڑ رات گزار کے بڈھے ہو جاؤ۔ کوئی انجائمنٹ نہیں رہندی زندگی وچ۔ کہڑے زمانے وچ جم پئے آں۔ آکھدے نیں پرانے زمانے وچ سوانیاں نوکری نہیں سی کردیاں ہوندیاں۔ بندے وی کھیتی باڑی کردے سن۔ لوکاں کول ویلھ ای ویلھ ہوندی سی۔ جویں مرضی ویلا گزارو۔ پر ساڈا زمانا تاں بہت اؤکھا آ گیا اے۔ سویرے سویرے اُٹھو‘ نہا دھو کے ناشتا کرو تے کالج نوں نس پوو۔ اوتھوں پرت کے گھر آ کے کھانا کھاؤ تے اکیڈمی دا ویلا شروع۔ اوتھے ٹر جاؤ۔ انھیرا پئے پرتو تے فیر پڑھائی لکھائی۔…… کیہ فایدا اے ایس پڑھائی لکھائی دا۔ رہے ماں پیو تے اوہناں کول ساڈے واسطے ویلھ ای کوئی نہیں۔ دوویں جاب کردے نیں۔ کہندے نیں تہاڈے لئی ایہ سارا کجھ کرنے آں۔ تہاڈیاں فیساں بھرن تے چنگا چوکھا کھوان لئی سارا کجھ کری دا اے۔ ایویں احسان جتاندے نیں۔ ایہ تاں اوہناں دا فرض اے۔ دُنیا اُتے لیائے نیں تاں بھگتن۔ میرا کیہ قصور۔

فیر گل گل اُتے احسان جَتاون دے جتن۔ موبایل لے کے دین دی واری کنے نخرے کیتے سن۔پچھلا موبایل پرانا ہو گیا سی۔ ساریاں کڑیاں کول نواں ٹچ موبایل آ گیا سی‘ میرے کول پرانا۔ روز مذاق کردیاں۔ ماں نوں آکھیا تاں انکار کر دتا۔ پیو نے وی مونہ بنا لیا۔ کہن لگے کیہ کرنا ای نواں موبایل؟ میں آکھیا کہ ساریاں کڑیاں کول نواں اے تاں کویں پیو نے سادگی دی تلقین کیتی تے آکھیا کہ کسے نوں ویکھ کے کوئی چیز لینا کچے ذہن دی نشانی اے۔ بئی ہووے گا تہاڈا ذہن پکا۔ اسیں تے اجے کچی عمر وچ آں۔ ہُن شوق نہیں پورے کراں گے تاں کیہ تہاڈی عمر وچ جا کے کراں گے؟

تے جدوں عمیر نے آکھیا کہ ہنڈا125 لے دیو تاں پیو نے کویں انکار کر دتا۔ بہانا ایہ بنایا کہ منڈے ایہدے نال ون ویلنگ کردے نیں تے اسیں تیری جان خطرے وچ نہیں پا سکدے۔ اجے ہلکی موٹرسایکل نال کم چلا۔ جدوں بی اے وچ پہنچ جاویں گا تے کار لے دیاں گے پر ہنڈا 125 نہیں لے کے دینی۔ میں تے بی اے وچ پے گئی آں‘ مینوں تے نہیں لے کے دِتی نیں کار۔ ہونہ۔ ماں پیو وی اک عذاب نیں۔ خورے ساریاں دے ماں پیو ای اجہے ہوندے نیں۔ اولاد نوں بے وقوف سمجھدے نیں۔

شازیہ نوں ماں پیو چنگے نہیں سن لگ رہے۔ گلے کتھے ٹوکا ٹاکی۔ ایہ نہ کرو‘ اوہ نہ کرو۔ بس گھر وچ بند ہو کے بہ جاؤ تے ہر ویلے کتاب پڑھدے رہوو۔ ماں ہر ویلے ہانڈی پکانی سکھن دے ای مشورے دیندی رہندی اے۔ اکھے ویاہ مگروں بہت مسئلا بنے گا۔ اک تے اجے میرا ویاہ دُور اے۔ فیر میں کوئی باورچی بننا اے ویاہ مگروں؟ ہر ویلے ہانڈی چلھا ای کرو‘ روٹیاں پکا پکا کے ہتھ ساڑدے رہوو۔ شازیہ نے اپنے ہتھاں ول ویکھیا۔ ودھے ہوئے نہوں اوہنوں بہت سوہنے لگدے سن۔ ایہناں ہتھاں نال روٹیاں پک سکن گیاں؟ شازیہ سوچن لگی۔

روٹی پکان دا ویلا تاں اجے کجھ سال دُور سی‘ ایس ویلے تاں شازیہ دا وڈا مسئلا سی پیک دے فایدے سی۔ ابا جی نوں آکھیا تاں اوہناں نے آکھ دِتا کہ اج کل دے اخباراں وچ ایہدے بارے بہت ساریاں خبراں تے مضمون موجود نیں‘ اوہ سارے پڑھ لے تے ایہناں معلومات نوں اپنے لفظاں وچ لکھ لے۔ ہُن اینے سارے اخبار پڑھنا شازیہ نوں عذاب لگ رہیا سی۔ لکھنا وی ضروری اے۔ پچھلی وار وی پوری کلاس نے اسائنمنٹ نہیں سی بنائی۔ میڈم بہت ناراض ہوئے تے اج اوہناں نے بہت غصے نال آکھیا سی کہ جے پرسوں تک کم نہ کیتا گیا تاں سبھ دی دو دو دن دی غیر حاضری لگے گی۔ کرنا ای پینا اے ایہ کم۔

مضمون لکھن توں شازیہ دی جان جاندی سی۔ اینا بور وی کوئی ہور کم ہو سکدا اے؟ مضمون لکھنا تے پڑھنا دوویں دنیا دے بور ترین کم نیں۔ چلو شاعری تاں بندا پڑھ وی لووے۔ کوئی چنگا شعر واہوا دل خُش کر دیندا اے پر نثر وی کوئی پڑھن دی چیز اے؟ سویرے سویرے کالج نوں ٹرو۔ ماں ولوں ناشتا کراندیاں نصیحتاں۔ گھروں باہر نکلو تاں کُتے۔ شازیہ دی کتیاں توں بڑی جان جاندی سی۔ پہلاں تاں عمیر اوہنوں سٹاپ تک چھڈ آوندا سی پر ہُن اوہدا کالج ٹایم جلدی ہو گیا سی۔ بس سٹاپ کوئی چار پنج منٹ واک اُتے سی۔ شازیہ گھروں نکلدی تاں کالونی دے دو کُتے وی اوہدے مگر مگر ٹُرن لگ پیندے۔ کہندے کجھ نہیں سن پر شازیہ نوں بہت پریشانی ہوندی۔ اوہ مڑ مڑ کے ویکھدی۔ کدی کوئی وٹا چُک کے اوہناں ول وگاہندی پر اوہ وی کوئی ڈھیٹھ سن۔ باز ای نہ آوندے۔ اوہنوں بس سٹاپ تیکر اپڑا کے آوندے۔ اگے کالج دی بس آ کے شازیہ نوں کالج اپڑا دیندی۔ واپسی ویلے وی انجے ہوندا۔ اوہ ڈھیٹھ کتے شازیہ نوں گھر اپڑاندے۔

شایدشازیہ واسطے کُتے اینے خوفناک نہ ہوندے جے اوہنے رابعہ نوں نہ ویکھیا ہوندا۔ اودوں شازیہ دا ٹبر پرانے محلے رہندا ہوندا سی۔ رابعہ اوہدی چوتھی جماعت وچ کلاس فیلو سی جہنوں اک دن کتے نے وڈھ لیا۔ توبا‘ رابعہ نے دسیا سی کہ اوہ کتا نہیں سگوں کُتی سی۔ اوہنے کتورے دِتے ہوئے سن۔ رابعہ اوہدے نیڑیوں لنگھی تاں کُتی اوہنوں پے گئی۔ لت وچ اُنگلی دے پوٹے پوٹے جیڈے زخم کر دِتے۔ بعدوں رابعہ نوں پورے ست دیہاڑے لمی ساری سوئی والا ٹیکا ڈھڈ وچ لگدا رہیا۔ شازیہ تے سوچ کے ای کنبن لگ پیندی۔

ہُن ایس نویں کالونی وچ بہت امن امان سی پر ایتھے کتے بہت سن۔ پورے علاقے وچ تن چار اوارا کتے سن جو ایدھر اودھر پھردے رہندے سن۔ اک دو واری شازیہ دی ماں نے رات دی بچی ہوئی روٹی کُتیاں اگے پا دِتی تاں اوہ اوہناں دے گھر دے ساہمنے ای رہن لگ پئے۔ شازیہ نے عمیر نوں آکھ کے کئی واری اوہناں نوں وٹے مروائے پر کُتے فیر وی گھر دے نیڑے رہن توں باز نہ آئے۔ ہُن شازیہ ماں نال کھجھدی سی۔ نہ ماں اوہناں نوں روٹی پاندی‘ نہ کتے مگر لگدے۔

ابا جی نال گل کیتی تاں اوہناں نے وی گل ول زیادا دھیان نہ دتا۔ صرف ایہ آکھیا کہ کتے نوں ویکھ کے نسی دا نہیں۔ چپ چاپ ٹردے جاؤ‘ مگر ویکھن دی وی لوڑ نہیں۔ ایہ کتے کجھ نہیں آکھدے پر شازیہ دی تسلی کویں ہوندی۔ روز ای اوہدے واسطے مشکل بنی ہوندی۔ بس سٹاپ تیکر جان سمے اوہ مڑ مڑ کے ویکھدی۔ کتے مگر مگر ہوندے تے اوہنوں ویکھ کے دُم ہلاندے پر شازیہ دا دل کردا کہ کسے طرحاں کوئی آ کے ایہناں نوں گولی مار دیوے۔ اوہنوں میونسپل کارپوریشن دی کتے مار مہم دا وی پتا سی پر ایس کالونی دی واری کارپوریشن والے خورے کتھے مر گئے ہوئے سن۔ کتے ویکھدی تاں اوہنوں ڈھڈ وچ لمی تے موٹی سوئی والے ٹیکے نظر آوندے۔ حالاں پاپا نے دسیا سی کہ ہُن کتا وڈھے نوں صرف اِکو ٹیکا لگدا اے۔

دو دن لا کے شازیہ نے اخبار پڑھے۔ اوہنوں پتا لگیا کہ سی پیک دے ساڈے ملک نوں بہت سارے فایدے نیں۔ فیر اوہنے اٹھ دس صفحے دی اسائنمنٹ بنا لئی۔ جدوں کلاس دے پیریڈ وچ میڈم نے پچھیا ”مس شازیہ‘ تسیں اسائنمنٹ تیار کر لئی اے؟“ تاں شازیہ نے بڑے فخرنال ”یس میڈم“ آکھیا۔ میڈم نے کلاس دے 3 حصے کر کے ہر اک نوں وکھرے وکھرے موضوع دی اسائنمنٹ دتی سی۔ تے اودوں تے مزا ای آ گیا جدوں میڈم نے شازیہ دی اسائنمنٹ نوں سبھ نالوں بہتر مِتھیا۔

سی پیک دا کم تیزی نال جاری سی۔ دیس اندر مختلف تھاواں اُتے چینی لوک وی نظر آون لگ پئے سن۔ شازیہ سپر مارکیٹ جاندی تاں اوتھے کئی چینی لوک نظر آوندے سن جو تھتھے انداز نال انگریزی تے اردو بولدے۔ اک چینی کڑی دے پنجابی بولن دا کلِپوی شازیہ دے موبایل وچ کسے پاسیوں آگیا سی۔ ہس مکھ جہی چینی کڑی کسے سکھ دے نال مسکرا مسکرا کے پنجابی وچ گل کردی شازیہ نوں بڑی چنگی لگدی۔ شازیہ دی کالونی وچ دو تن گھر بدیسیاں دے وی سن۔ پچھلے دنیں اک چینی پروار وی اوتھے کرائے دار بن کے آ گیا سی۔ مہذب جہے لوک سن‘ کم نال کم رکھن والے۔ کدے کدائیں ای نظر آوندے۔ اجے اوہناں نوں اوتھے آیاں اک ہفتا ای ہویا سی تے ایس دوران شازیہ نے دو وار اوہناں نوں ویکھیا سی۔ دوویں میاں بیوی شام ویلے کالونی وچ واک کردے۔ اکیڈمی توں پرتدیاں اک واری شازیہ دا اوہناں نال ٹاکرا ہویا تاں شازیہ نے مسکرا کے اوہناں ول ویکھیا۔ جواب وچ سوانی وی مسکرائی۔ ”تیک آ“ شاید چینی وچ کجھ آکھیا ہووے۔ پر اگے جا کے شازیہ نوں احساس ہویا کہ سوانی نے اوہدے کولوں پچھیا سی کہ توں ٹھیک ایں۔ اوہ ہسن لگ پئی۔

شازیہ نوں چینی ریستوراناں وچ وی کئی واری کھانا کھان دا اتفاق ہویا سی۔ کدی کدی اوہناں دے پاپا گھر دے سارے جِیاں نوں ہوٹل وچ کھانا کھوان لے جاندے۔ اکثر اوہ چینی ریستوران وچ ای جاندے۔ منچورین چکن تے ایگ فرائیڈ رایس شازیہ نوں بہت پسند سی۔ مچھی وی بہت سوادی ہوندی۔ شازیہ دی ماں چینی کھانیاں بارے شک دا اظہار کردی کہ اوہناں وچ حرام چیزاں ورتیاں جاندیاں نیں پر شازیہ دے ابو نوں ایہدے بارے یقین سی۔ اوہ کئی سال پہلاں کاروبار دے سلسلے وچ دو تن وار شنگھائی گئے سن تے دسدے ہوندے سن کہ چین اندر پکن والے چینی کھانے ساڈے ایتھے دے چینی ہوٹلاں نالوں بہت مختلف ہوندے نیں۔

"اوہ تے سپ‘ ٹھونہے‘ ڈڈو تک کھا جاندے نیں‘ کتے تے باندر دا گوشت بہت سوادی سمجھیا جاندا اے' پاپا نے اک واری دسیا۔

"بس کرو۔ مینوں اُلٹی آ جاوے گی" شازیہ دی ماں نے کہیا۔

شازیہ نوں وی کریہت آ رہی سی پر عمیر ہس رہیا سی"گندا کسے پاسے دا۔ ایہ تاں آپ وی ڈڈو کھا جاوے۔ ڈڈو دے نک والا" ا وہنے سوچیا۔ "چینیاں دا خیال اے کہ کوئی وی جانور پکا کے کھان توں پہلاں اوہنوں مارن ویلے جنور نوں جنی وی تکلیف دِتی جاوے‘ اوہدا گوشت اونا ای سوادی بند ااے"پاپا دس رہے سن۔

"سگوں چینی ای کیوں‘ جاپانی‘ کورین تے فلپائنی وی ایہو سوچ رکھدے نیں۔" اوہناں نے ہور دسیا۔

"ہاں پاپا۔ جدوں موٹر وے بن رہی سی تاں میں سُنیا سی کہ جتھے جتھے موٹر وے بن رہی اے‘ اوس علاقے وچ جِنے وی کتے سن‘ سارے کوریا دے انجینئراں نے پکا کے کھا لئے سن۔"

"ہاں‘ اوہناں واسطے تاں اوہ بکرے دے گوشت وانگ ای ہویا ناں" پاپانے آکھیا۔

"پر پاپا‘ تکلیف نال کھانے دے مزے اُتے کیہ فرق پیندا اے“ عمیر نے پچھیا۔ ”جنور تاں مر گیا بس‘ اوہ تے حلال وی نہیں کردے‘ انجے ای وڈھ لیندے ہون گے۔"

"ہاں۔ پر اوہناں دا ایہو خیال اے کہ جنور اذیت نال مرے تاں اوہدے گوشت دا سواد زیادا ہو جاندااے۔" پاپا نے آکھیا۔

"اذیت نال کویں مر سکدا اے؟" عمیر نوں اجے وی تجسس سی۔

"اوہ انج کردے نیں کہ جنور نوں مارن لئی ایسا طریقا اپناندے نیں جہدے نال اوہ تکلیف وچ مرے۔"

"اوہ کویں پاپا؟"

"اوہ ایویں کہ ایہدے لئی اوہ جیوندے چوہیاں نوں اُبلدے پانی وچ ڈوبا دے دیندے نیں۔ اوہ چیکاں ماردا ہویا مردا اے۔ انجے جیوندے باندر نوں شکنجے وچ کس دیندے نیں تے فیر اوہدی کھوپڑی دی چپنی اُڈا کے اوہدا مغز کچا ای کھاندے نیں۔ باندر اجے جیوندا ہوندا اے تے اوہنوں بہت تکلیف ہو رہی ہوندی اے۔'

'اُف۔ اینے ظالم نیں اوہ؟' شازیہ رون ہاکی ہو گئی۔

"بس کرو ہُن' ماما نے غصے نال آکھیا۔ شکر اے ایہ گلاں کسے چینی ریستوران وچ بہ کے نہیں سن ہو رہیاں‘ گھر وچ بیٹھے سن سارے۔ نہیں تے ماما نے اوتھے ای اُلٹی کر دینی سی۔ "میں آیندا کدی چینی ریستوران وچ نہیں جاواں گی" ماما نے اپنے مستقبل دے پروگرام دی دس پائی۔

"بے وقوف عورت۔ ساڈے ایتھے دے چینی ریستوراناں وچ اوہ چیزاں کوئی نہیں پکاندا۔ ایتھے ساڈے ملک دے مطابق چیزاں ورتیاں جاندیاں نیں تے گوشت وی حلال ورتدے نیں۔"

شازیہ دے پاپا جدوں ماما نال بہت پیار دا اظہار کردے سن تاں اوہنوں ”بے وقوف عورت“ آکھ کے سددے سن۔

"کجھ وی ہووے‘ میں نہیں جے اگوں توں جانا"

"ایویں جھلی ہوئی اے۔ ایتھے کدوں چین والے کھانے ملدے نیں۔ جے ملدے ہوندے تاں میں تینوں فرائی کیتا ڈڈو تے کھوا ای دینا سی۔ سُنیا اے بہت سوادی ہوندا اے۔" پاپا نے ہس کے آکھیا۔

اوووووغ …… کردی شازیہ دی ماما اوتھوں اُٹھ کھلوتی۔ اوہنوں اُبھاک آ گیا سی۔

مگروں چینی ریستوران جان دی نوبت ای نہ آئی۔ اک واری جاندا پروگرام بنیا تاں ماں نے سختی نال انکار کر دتا۔ پاپا نے بتھیرا کہیا کہ ایتھے دے چینی ریستوراناں وچ چین والا تے کوئی کھانا ای نہیں ملدا پر ماما دی نانہ ہاں وچ نہیں بدلی۔ ایہ پکیائی ایس پاروں وی سی کہ کجھ سال پہلاں تیکر اوہناں دے گھر دے کھانیاں وچ چینی لون اجینوموتو کافی ورتیندا سی۔ جدوں اوہ کسے دی دعوت کردے‘ سالن وچ اجینوموتو ضرور پاندے۔ کھانا سوادی ہو جاندا تے پروہنے وی تعریف کردے۔ بعدوں پتا لگیا کہ اجینو موتو بنان سمے اوہدے وچ سُور دے معدے دی رال وی پائی جاندی اے۔ بنان والی کمپنی نے تاں معافی منگ لئی پر شازیہ دی ماما کئی دن بہت پریشان رہی۔ اوہ کنا ای چر اجینوموتو کھاندے رہے سن تے سور دے معدے دا گند اوہناں دے اپنے معدے وچ جاندا رہیا سی۔ جدوں شازیہ دے پاپا نے چین اندر کھادے جان والے کھانیاں بارے دسیا تاں شازیہ دی ماں دے زخم ہرے ہو گئے۔

سوموار والا دن سارے ای نوکری پیشا لوکاں تے پڑھیاراں واسطے زیادا کھجھ بھریا ہوندا اے۔ اک یاں دو دن دی چھُٹی دے بعد مشکلاں بھریا دن‘ ہور زیادا مشکلاں بھریا لگدا اے۔ شازیہ سویرے پونے اَٹھ وجے کالج واسطے نکلی۔ اوہنے ایدھر اودھر ویکھیا۔ اِکو کُتااوہدے مگر مگر آ رہیا سی۔ اج دو دی بجائے اک سی۔ دُوجا کتھے گیا؟ کاش ماں نے ایہناں نوں روٹی نہ پائی ہوندی۔ کم بخت اِک دو وار ای روٹی کھا کے کویں چوڑ ہو جاندے نیں۔ پوچھل ہلاندے مگر مگر لگے پھردے نیں۔ ایہ کاہدی وفاداری ہوئی؟ اک دو وار ایہناں نوں روٹی پا دین دا مطلب ایہناں نوں اپنے گل پا لینا اے۔ پر دوجا کتھے گیا؟ ایتھے ای کدھرےہووے گا۔ اج سردی وی تے کجھ زیادا اے۔ سُستی دا ماریا کدھرے پیا ہووے گا۔ ایہ مگر آون والے نوں سردی نہیں لگدی؟ ویکھو کویں مگر مگر پوچھل ہلاندا آ رہیا اے۔ شازیہ نے نیوں کے وٹا چُکیا۔ کُتا فورن دور نس گیا تے پرانہ کھلو کے پوچھل ہلان لگ پیا جویں آکھ رہیا ہووے۔ "بی بی‘ جے روٹی نہیں پا سکدی تاں وٹے تاں نہ ماراگلے دن وی پیدل چلن وچ شازیہ دا ساتھ دین والا اوہی بدامی رنگ دا کتا سی۔ دُوجا سفید والا کتھے گیا؟ شازیہ نے سوچیا۔ شاید کمیٹی والے آئے ہوون تے اوہنوں مار گئے ہوون۔ ایس سوچ نال اوہنوں بہت تسلی ہوئی۔ ”پر ایہ دُوجا وی ماریا جاندا تاں کنا چنگا ہوندا۔“ شکر اے دوویں کتے نیں۔ جے کدھرے کتی ہوندی تاں اوہنے بچے پیدا کر کے لاین لا دینی سی۔ فیر کنی مشکل ہو جاندی۔

اگلے کوئی پندرھاں دن بدامی کتا ای شازیہ نوں بس سٹاپ تیکر اپڑاندا رہیا۔

اک دن واپسی اُتے شازیہ نے ویکھیا‘ تن نمبر والی سڑک دے کونے والے گھر ساہمنے ٹرک توں سامان لتھ رہیا سی۔ ٹرک اجے اپڑیا ای سی۔ اوس گھر وچ نویں کرائے دار آ چلے سن۔ پتا نہیں کون لوک نیں۔ کولوں لنگھدیاں شازیہ نے سوچیا۔

چلو‘ مینوں کیہ فرق پیندا اے‘ جہڑے وی ہوون۔ اوہ چھیتی چھیتی کولوں لنگھ گئی۔ اج اوہ پنج کو منٹ لیٹ ہو گئی سی تے کالج بس‘ سٹاپ اُتے اپڑن ای والی سی۔

فیر سرمائی چھُٹیاں آ گئیاں۔ اوہ ہفتا کو شازیہ کالج نہیں گئی۔ نویں سال دے نال کالج کھلے تاں فیر پرانا معمول شروع ہو گیا پر حیرانی دی گل اے‘ کالج جاندیاں اج شازیہ نوں بس سٹاپ تیکر اپڑان لئی بدامی کتا وی موجود نہیں سی۔ حیرانی رلی خُشی نال شازیہ نے مڑ مڑ کے تن چار واری ویکھیا۔ اوہ رستے اُتے کلم کلی ٹری جا رہی سی۔

دُپہر نوں واپسی ہوئی۔ اج شازیہ دی طبیعت بھاری جہی سی۔ اوہدا اکیڈمی نوں جان دا کوئی موڈ نہیں سی۔ اوہ تھکے تھکے قدماں نال ٹردی گھر آ رہی سی۔ اسمان اُتے لشکدے سورج دی کوسی کوسی دُھپ اوہنوں چنگی لگ رہی سی۔ تن نمبر والی سڑک دے کونے والے گھر ساہمنیوں لنگھدیاں اوہنے گھر ول ویکھیا۔ کسے وجھا نال گیٹ کھلیا ہویا سی تے گھر دے اندرلے لان وچوں اک سوانی گیٹ بند کرن آوندی پئی سی۔ اوہدے مگر لان وچ اک بندا تے دو بچے میز کرسی اُتے دھپے بیٹھے کجھ کھا رہے سن۔ پلیٹاں وچ شاید چاول سن۔ گیٹ بند کرن آئی سوانی شازیہ ول ویکھ کے مسکرائی‘ جواب وچ شازیہ وی مسکرائی۔ اوہ اک چینی عورت سی‘ لان وچ بیٹھا اوہدا خاوند تے بچے وی چینی سن۔ پھیہنے پھیہنے…… پر شازیہ نوں اوہ بہت پیارے لگ رہے سن۔

گھر جاندیاں باقی راہ وچ شازیہ دا من نچن نوں کر رہیا سی۔ اوہنوں پتا سی‘ بس سٹاپ ول جاندیاں ہُن کدی وی کوئی کتا اوہدا پچھا نہیں کریا کرے گا۔

سی پیک دے فایدیاں وچ اک ہور فایدا شازیہ نوں پتا لگ گیا سی۔

111018 2043