غزل

جے توں ای رہندا قریب میرے

کدی نہ سوندے نصیب میرے

جے کوئی خطرے دی گل نہیں تے

اُداس کیوں نیں طبیب میرے

مری اداسی دی کیہ وجھا اے

توں جان دا ایں حبیب میرے

میں بد دعا نہیں کسے نوں دینی

ہمیشا جیون رقیب میرے

عمل وی اپنا وکھا کسے نوں

خطاب نہ کر خطیب میرے

جے ونڈ کرنی ایں دوستاں دی

امیر تیرے ، غریب میرے

مری حیاتی دا کل اثاثہ

کنول ایہ شاعر ادیب میرے