صفیہ حیات ہوراں دیاں تِن نظماں

کل میری مُلا نال لڑائی ہوگئی
او ہ کہندا
"توں باغی ایں "
میں تے بس ایہو ای کہیا سی
وے مُلا!
ڈِھڈ بُھکھا ہووے تے
تیریاں بانگاں
مینوں نہیں سُندیاں

٭٭٭٭٭

میں کہیا

ابا !

مینوں لے جا

میں عورت نوں جتی

کہن والے دے نال

نہیوں رہنا

ابا پچھلی پیریں پرت گیا

تے

میرے گھر آؤنا چھڈ دتا

٭٭٭٭٭

ماں نوں سونا بھُل گیا

جدوں

میں اُچی دینی آکھیا

ماں! میرا اُڈ ن نوں بڑا جی کردا اے