یقین

یقین

توقیر چغتائی

“تھاں تھاں کیہ لبھدے پھردے او؟” چیلے نے گرو نوں پچھیا۔

“میری اگ گواچ گئی اے۔”

“کتھوں لِتی سی؟“

”لوہار کولوں۔“

”چلو فیر لوہار کول جاندے آں۔“

لوہار کم وچ رُجھیا ہویا سی۔ چیلے نے اوہنوں آکھیا”ساڈی اِک لوڑ اے!“

”دَسو!“ لوہار نے آکھیا۔

”گرو دی اگ گواچ گئی اے۔“

”میں کیہ کر سکداں۔“ لوہار نے آکھیا۔

”تھوڑی جہی اگ تاں دے دیو۔“

”میں تاں آپ روز دوپہرے سورج توں اگ اُدھار لینداں۔تسیں وی جا کے لے لو۔“

”میں سورج توں ڈرداں، کتے پنڈا ای نہ ساڑ دیوے۔“ گرو نے آکھیا۔

”تینوں گرو کس نے بنایا؟“ لوہار نے گرو توں پچھیا۔

“ایس نے۔” گرو نے چیلے ول اشاراکر کے دسیا۔

“تینوں چیلا کس نے بنایا؟” لوہار نے چیلے توں پچھیا۔

“میرے یقین نے۔” چیلے نے آکھیا۔

“توں گرو تے یقین دی تھاں سورج تے یقین کیوں نہیں کیتا؟لوہار نے چیلے نوں آکھیا۔

"گرو کہندا سی انھا یقین بندے نوں مروا دیندا اے۔"

٭٭٭٭٭