عمراں دُھپاں ہوئیاں

عمراں دُھپاں ہوئیاں

میری ماں نے اپنی ماں دی
میں اپنی ماں دی چُنی لے کے
رب جانے کہڑے ویلے
دُھپ نوں پانی اچ گھول کے
اِکو ساہ اچ پی گئی
پرانی اِٹ نوں نویں اِٹ دا تروپا لایا
وڈیاں وڈیاں کتاباں چکیاں
چٹے ورقے کالے کر چھڈے
پیو دا شِملہ اُچا کردیاں
گل وچ سونہ دی سُولی پا لئی
کسے نے
میرے دل دی واج نہ سنی
میں بڑا کہیا
بے بے ! برف بڑی تَتی
میرا جُسا سڑگیا
اوس گھوریا مینوں
میں کنب کے اپنے اندر وَڑ گئی
اپنی ہِک تے سٹاپو کھیڈدے
اتھرو دَب چھڈیا
بُلھ مِیٹ کے سِی وی ڈَک لئی
بے بے نے فیر وی
پُتاں دا پانی بھریا
میرا نہیں

٭٭٭٭٭