انسان

انسان

۔۔۔۔۔۔۔۔۔ توقیر چغتائی

ساڈا کتا بڑا چنگا تے وفا دار سی۔ اوہ مویا تاں سارے ٹبر نے ٹکر کھانا چھد دتا۔ اسیں کتے دے حصے دا ٹکر گوانڈھیاں دے کتے ول گھلیا۔

تہاڈا کتا کتھے۔ اج تاں گلی وچ وی نہیں دِسیا؟ گوانڈھیاں دے کتے نے پچھیا۔

اوہ مر گیا اے۔ آہ لے اوہدے حصے دا ٹکر توں کھا لے!

میتھوں تاں اپنے حصے دا ٹکر وی کھا نہیں ہونا۔اوہدے حصے دا کویں کھاواں گا۔

بے بے نے بلی اگے دُدھ دھریا

کتا کتھے؟ بلی نے پچھیا۔

اوہ تاں مرگیا۔

جیوندا سی تاں دُدھ پین لگیاں میرے ول گھوریاں وٹدا سی، پر میں دُدھ پی جاندی ساں۔ بھانڈا ویلھااہو ندا تاں میرے ول ویکھ کے زور دی بھونکدا تے فیر بھانڈے وچ جھاتی مار کے جدوں یقین کر لیندا پئی میں سارا دُدھ پی لتا اے تاں پولے پولے ناساں چٹدا دادے دی منجھی کو ل جا بہندا سی۔ اج میتھوں دُدھ نہیں پیتا جانا جے۔ میرے حصے دا دُدھ کاکے نوں پیا دیو۔

بنیرے تے کاں کاں ہوئی۔ پر کاں ول کسے نے دھیان ای نہ کیتا۔

ادھی روٹی بھن کے کاں نوں پا چھڈ تے چھابا چُک کے اندر لے جا۔ اج کسے نے وی ٹکر نہیں کھانا۔ بے بے نے نِکی نوں آکھیا۔

نکی نے ادھی روٹی بھن کے کاں ول واہی۔

کتا کتھے؟ کاں نے پچھیا۔

اوہ تاں مر گیا۔ نکی نے اوہنوں دسیا۔

کتا ہوندا سی تاں میں چھابے وچوں روٹی چک کے اُڈ جاندا ساں تے اوہ جھوٹھی موٹھی بھونکدا تے میں زور دی کاں کاں کردا۔اج میرے حصے دی روٹی ککڑاں چوچیاں نوں پا دیو، میتھوں نہیں کھائی جانی۔ کاں نے آکھیا تے چپ کر کے اُڈ گیا۔

لیا کڑیے چھیتی ٹکر لیا۔مینوں بڑی ڈاڈھی بھکھ لگی اے۔ اسیں انسان ہاں کوئی کتے بلیاں تاں نہیں۔

دادے نے بے بے نوں آکھیا تے فیر سارے ٹبر نے رج کے ٹکر کھادا۔

٭٭٭٭٭