"اِلّو نائی دے ہاسے"

ارشاد سندھو

جِتھے لعلاں دی تھاں کچ دے منکیاں دی مانتا ہووے

اوتھے لٹونیاں پاڈیاں بن بہندیاں نیں

کِھدواں نوں پیر لگ جادندے نیں

بھنبھیریاں دے کھنب نکل آوندے نیں

گُلّیاں ٹُل لاون لگ پیندیاں نیں

جِتھے شیراں نوں

گِدڑاں توں مروا دتا جاوے

اوتھے باندر دے ہتھ بندوقاں آجاندیاں نیں

بِلیاں اپنیاں پُچھلاں نوں سپ سمجھن لگ پیندیاں نیں

کِرلیاں شتیراں نوں تیلے آکھن لگ پیندیاں نیں

چوہیاں مونہاں ولوں

موترن لگ پیندیاں نیں

جِتھے مکھیاں دے پنچایتی ڈیمھوں ہوون

اوتھے ترِڈیاں وی شیر گھڑھ نوں ٹُر پیندیاں نیں

بھنمٹ ٹٹانیاں نوں پِنڈوں کڈھن لگ پیندے نیں

بِنڈے کسے نوں گل نہیں کرن دیندے

سُنڈیاں فصلاں اُجاڑ کے وی

نہاتیاں دھوتیاں ہندیاں نیں

جتھے مُنصف بگلے تے کاں ہوون

اوتھے اُلّو توتیاں نوں لُٹ کے وی روندے پِھردے نیں

موراں دا حق کھا کے گِرجھاں دندیاں کڈھدیاں پِھردہاں نیں

چِربلاں دے حمایتی چمگِدڑ بن جاندے نیں

ہنساں دا ناں سُن کے اِلّو نائی دے ہاسے نِکلن لگ پیندے نیں

٭٭٭٭٭