چڑھدے پنجاب توں تِن مِنی کہانیاں

چڑھدے پنجاب توں مِنی کہانیاں/روندر راہی

مڑ آئی خُشی

پریت دا دِل ہُن کھجھیا کھجھیا رہندا۔ایس دے جیون وچ ہن پہلاں والی گل نہیں رہی سی۔جدوں اوہ سمرن نوں پہلی وار ملی سی ویاہ توں پہلاں تاں اوہ بہت ودھیا انسان لگیا سی۔
ویاہ توں بعد وی اوہناں دے رشتے وچ بہت مٹھاس سی۔ اوہ اِک دوجے نوں رَج کے پیار کردے، گھنٹیاں بدھی رات نوں گلاں کردے رہندے۔ گلاں کردے کردے کدوں نیند آ جاندی اوہناں نوں پتا ہی نہ لگدا۔
پر ہن جدوں دے بچے ہوئے سن تے سمرن دیاں ذمے واریاں دفتر وچ ودھیا سن، پر تنخاہ نہیں ودھی سی. اوہ گل گل تے بھج کے پیندا. کدے کدے تاں گل ا ینی ودھ جاندی کہ اُچی اَواز وچ بول بلارا وی ہو جاندا. بچے تاں جویں دوہاں دا غصا لاہن دا ڈھنگ سن. اپنا غصہ بچیاں تے کڈھنا عامَ گل بن گئی سی.
پریت ہن اداس رہندی، کھانا وی گھٹ ودھ ہی کھاندی، باہر آؤنا جانا تاں ایس دا پہلاں توں ای گھٹ سی. اک دو سہیلیاں سی جہناں نال فون تے گل کردی ہندی سی. ہن اوہناں دا فون وی نہ چکدی.
اک دن اچانک رات نوں پریت نوں دوراجہیا پیا تے ڈِگ پئی. ڈاکٹر کول لے کے گئے تاں بی پی ودھیا ہویا سی، جو تھوڑی دیر بعد نارمل ہو گیا. سارے ٹیسٹ کرن تے نارمل آئے سن. ڈاکٹر نے کہیا کہ من تے کوئی بوجھ ہے تسیں مانسک روگ صلاح کار نوں ملو.
دوہے جی مانسک روگاں دے ڈاکٹر کول چلے گئے. ایہ ڈاکٹر دوائی نہیں دیندے بس گل بات نال تے شریرک کسرتاں نال ہی علاج کردے ہن. مانسک روگ صلاح کار نے دوواں دی گل چنگی طرحاں سنی تے پریت نوں باہر اندر جان تے کسرت وغیرہ کرن لئی کہیا۔ کجھ ہور سپیشل کسرتاں وی سکھائیاں. نالے من نوں خُش رکھن تے ویلھے نہ بیٹھن دی تاکید کیتی۔
سمرن نوں کلے بیٹھا کے دسیا کہ ایہ مانسک روپ وچ پریشان ہے تے تسیں ایس دا خاص دھیان رکھنا ہے۔ مکھ طور تے اپنے آفس دیاں پریشانیاں نوں گھر نہ لے کے آیا کرو۔ اوہناں نوں وی خُش رہن تے مشکلاں نوں حل کرن دے کجھ طریقے دسے.
ہن اوہ دُبارا اک دوجے دا خیال رکھن لگّ پئے سن. دوواں دی زندگی وچ خُشی مڑ آئی سی۔

٭٭٭٭٭

شُوکدے انگیارے

"ضروری تاں نہیں آپاں اوہی لکھیئے، جو سبھ نوں پسند آوے، ایس طرحاں تاں آپاں کجھ لکھ ہی نہیں سکاں گے۔ کیوں کہ ہر گل کسے دے پکھ وچ تے کسے دے ورودھ وچ ہوندی ہے" ہرجاپ نے اپنے لکھاری متر نوں کہیا۔
" پر سانوں مظلوم لوکاں دے حق وچ اَواز چکنی چاہیدی اے" سورج بولیا۔
" مظلوم، اوہ مظلوم کیوں بنے، اوہناں نوں کس نے کہیا مظلوم بنن نوں، جے کوئی آپ ای سر تھلے کرکے بیٹھا رہے تاں اگلا تاں اپر گوڈا رکھوگا ہی" ہرجاپ
"دھرم نے اوہناں نوں دَبا رکھیا ، اوہ تاں سبھ ہی سمجھ کے جری جا رہے نیں کہ ایہ سبھ اوہناں دے پچھلے جنم دے کرماں دا نتیجاہے" سورج
" اس وچ کسے دا کیہ دوش ہے، اپنے من دی دِشا تاں اوہناں نے آپ ای بدلنی اے، اوہ بدھ نوں پڑھن ، ناستک بانی پڑھن، وگنکتا نال وستاں دی پرکھ کرن سبھ انھیرے مٹ جان گے" ہرجاپ بولیا۔

٭٭٭٭٭

معاوضا

ستھّ وچ نویں بنی سرکار دا آگوُ اخبار دیاں خبراں پڑھ کے سنا رہا سی۔ ''لؤ جی بزرگو،خدکشی کرن والے کسان نوں ملن والے معاوضے دی رقم کیپٹن صاحب نے اک لکھ توں ودھا کے تِن لکھ کر دتی۔'' اخبار دیاں خبراں راہیں سرکار دا پرچار سمجھو اس آپو بنے اکھوتی آگوُ دی نت دی ہی ڈیوٹی سی۔
کول بیٹھے بساکھا سنگھ دے من 'چ پتا نہیں کیہ آیا چُپ چپیتے اُٹھ کے تُر پیا۔ چٹی مکھی نال برباد ہوئی فصل،دِھی دے ویاہ لئی چکیا قرضا،چھوٹے دِھی-پتّ دی پڑھائی دے خرچے۔ پڑھ لکھ کے پیش آؤن والی بے روزگاری۔ اپنیاں ایہناں سوچاں دی اُدھیڑبُن وچ الجھیا اوہ کدوں کھیت پہنچ گیا،اوس نوں پتاای نہیں چلیا۔
'تے دوجے دن بساکھا سنگھ خُد اخباراں دی اک خبر بن چکیا سی ۔

٭٭٭٭٭