kraamaat@gmail.com
+ +92 333-430-6384


مولانا صفی الرحمٰن مبارکپوری دی جگت دُھمی سیرت پاک ؐ ”الرحیق المختوم “ دا پنجابی ترجما/ قسط نمبر11


کبیر شاہ July 24, 2020


کِلّے پٹانیاں/علی انور احمد

ڈونگھے سوتے مَجھ کِلّاپٹا گئی۔

خُش قسمتی ای آکھاں گے سائیاں نوں ٹایم نال پتا لگ گیا۔مشکل نال ای سہی ہدایتا ول ولا کے مَجھ موڑ لیایا۔اوہنے کِلا تھوڑا ہور ڈو ڈونگھا کر کے ٹھوکیا تے مَجھ اوہدے نال بنھ دِتی۔

ہدایتے نوں کَس چڑھ گئی پر چھیتی ای اوہ نرویا ہو گیا۔

کجھ دِن سکون نال لنگھے۔مطلب مَجھ کھُرلی تے بجھی پٹھے کھاندی رہی ہور تے ہور اوکھر نوں وی مونہ مار لیندی۔

اِک اَنھیری رات دی گل اے۔ہدایتا سارے دن دا تھکیا ہُٹیا شاموں شام ای سوں گیا ہویا سی۔اَدھی رات اگے اَدھی پِچھے کھڑک ہویا۔کوئی بلی کندھ ٹپی سی یاں کوئی کُتا حویلی دے بوہے نال وجیاسی۔کھڑاک سُن کے ہدایتااُبھڑواہے اُٹھیا۔اوہدی سبھ توں پہلی نظر مَجھ دی کُھرلی تے گئی۔مَجھ کوئی نہیں سی۔

اوہ اِک وار فیر کِلا پٹا گئی سی۔

ایس واری پہلے نالوں دُگنا بھجنا دھرکنا پیا۔ہدایتا اینا کُو گھرکیا کہ اوہدی جِبھ باہر آگئی۔خیر ہوئی کہ مَجھ واپس لے آیا۔اوہنے غُصیائے نے اِک دو سوٹیاں مَجھ دی کنڈ تے اِک دو اوہدے پَٹاں تے،تے اِک دو اوہدی پھَر اُتے ماریاں۔

فیر اوہ پڑنپ لے کے مَجھ دی راکھی لئی بہ گیا۔

باہر پسری ہوئی ٹھنڈ ہدایتے دے اندر تک وڑ گئی۔اوہدیاں ہڈیاں سیتو سیت ہو گئیاں۔

اِک رات اوہ پچھلیاں کئی راتاں وانگوں جاگدا رہیا تے پہرا کڈھدا رہیا۔سرگھی ویلے اوہنوں نیندر دا جھُوٹا جہیا آ گیا۔آخر کوئی کِنا کُو چِر پہرے دا اُچا معیار برقرار رکھ سکدا اے تے کِنا چِر نیندر اَگے ٹِک سکدا اے۔ بندے تھک وی تاں جاندے نیں۔اوہنوں وی نیندر دی جھپکی آگئی اوہنے جھکولا لیا تے۔۔۔۔فورن اَکھاں کھول دِتیاں۔

ویکھیا تاں مَجھ تیجی وار۔۔۔۔۔۔۔

اِک وی جٹا،دو وی جٹا تیجی واری سر چ گھٹا۔

مَجھ دے کِلا پٹان دیاں دُھماں دُور دُور تائیں پے گئیاں۔لوکاں تاں مونہ جوڑنے ای ہوندے نیں۔اوہ اِک وار فیر اوہدی بھال چ نکلیا۔

مَجھ بڑا پندھ کر گئی سی۔ایس واری مَجھ تائیں اپڑن لئی ہدایتے نوں واہوا جوکھم چُکنے پئے تے بڑے جفر جالنے پئے۔بندا چِیڑھا تے ضدی سگوں ڈِھیٹھ سی۔اوہنے ہار نہیں مَنّی۔

جدوں اوہ مَجھ موڑ کے لیاندا پیا سی۔راہ وچ اِک جگھا جتھے کوئی بندا چھینُوں کوئی نہیں سی،اوہنے چنگے پھبا کے تے ٹکا کے دو کِلّے مَجھ دے سر وچ مارے۔

مَجھ اوہناں پیراں تے ای ڈھیر ہو گئی۔

کجھ …… لوکاں آکھیا مَجھ نے بھیڑا کیتا سی تے ہدایتے وی بھیڑا کیتا۔

بَرحمی (انسداد رحمی جنوراں) والے وی چِیک پئے۔

جتھوں تک میری گل اے میں کوئی فتوا نہیں دیندا۔میں جِنّی گل سی نہ تولا ودھ نہ ماسا گھٹ تہانوں دَس دِتی اے تُسیں کیہ آکھدے او،ایہدا تہانوں پتا اے۔

٭٭٭٭٭