پرکھ ــــ نظم ــــ-٭رویل٭

پرکھیا جاندا ہے صبر اس ویلے جدوں،

پَیر پَیر اُتے پیدا ہون جی ستاؤن والے

سہن‌شیلتا دا پتا لگدا اے اودوں جدوں،

ہوون چوفیرے بنا گل توں چِڑھاؤن والے

غصے اُتے قابو دا پیمانا پتا لگے جدوں،

ہون دوآلے سبھ کھِلیاں اُڈاؤن والے

ناپی جاندی ہے چستی، چلاکی نالے پھرتی وی،

راہاں وچ ہون بہتے دھوکھے ہی کماؤن والے

وکھرا سواد رَومی جِت دا گھڑامے پر،

جدوں گھیری کھڑے ہون سارے ہی ہراؤن والے۔