پنجا بی دی سیوا کر ن دا عہد ــــ لیکھ ــ٭رویل٭

تسیں پنجا بی لئی کیہ کر سکدے اوہ جی میں تاں نرا افسو س ای کر سکدا ں۔ نہیں بھا ء جی‘ایہ ٹھیک نہیں ۔ ایہدے وچ تاں نرا ما یوسی ای ما یو سی اے۔ ما یو س ہو ون دی کیہ لو ڑ اے۔ ہمت کرو سو ہنا رب آ پ مدد کر سی۔ با با فرید مسعود الدین گنج شکرؒ دے سچے خیالاں نو ں سا ڈے تیک اپڑا ن وا لی زبا ن پنجا بی ای اے۔تے سا ڈا سبھ دا فرض اے کہ اسیں ایس پا ک زبا ن دی را کھی انج ای کریے جویں کو ئی راکھا اپنے کھیت دی راکھی کر دا اے۔ جے کر تسیں چا ہو تاں تسیں پنجا بی لئی بہت کجھ کر سکدے او۔ بس تھوڑا جہیا دلو ں ایہنوں پیا ر کر ن دی لو ڑ اے۔ ایہدے لئی ویلھ کڈھن دی لو ڑ اے۔ ایہدے لئی جے ہو سکے تاں جیب نو ں تھو ڑا جہیا حسب تو فیق ڈِھلا کرن دی لو ڑ اے۔ چلو جے تسیں جیب نو ں ڈِھلا نہیں کر سکدے تاں ایویں دل پشوری کر نا چا ہندے او تاں کو ئی گل نہیں ۔ تسیں اپنی جیب نو ں چھیڑے بنا وی پنجا بی لئی بہت کجھ کر سکدے او۔ بنا کجھ وادھو خرچ کیتے تسیں پنجا بی لئی بہت کجھ کر سکدے او۔ سبھ تو پہلی گل تاں اے کہ تسیں پنجا بی بو ل سکدے او۔ ہر کسے دے نال ہر تھا ں تے جھکن دی یاں شر مندا ہو ون دی کو ئی لو ڑ نہیں ۔ویلے نیں پنجا بیاں نو ں اوتھے اپڑا دتا اے کہ تسیں پنجا بی بو لن لگیاں انج محسوس کر دے او کہ جویں ایہ کو ئی شر مند گی والا کم اے۔ پنجا بیا ں اتے نفسیا تی جنگ تھپن وا لیا ں نیں ڈھیر کا میا بی حاصل کیتی اے۔ جہدے پا روں گل الٹ ہو گئی اے کہ بندا اپنی ما ں بو لی بو لن لگیا ں شر مند گی محسو س کر دا ا تے ہو ر بو لی بو لن لگیاں عزت دار تے مہذب حقی گل ایہدے بلکل الٹ اے۔ سچ تاں اے کہ اوہ پنجا بی جو آ پو وچ اک دوجے نال کو ئی ہو ر بو لدے نیں اوہ کا نے نیں۔ جی کا نے اپنی ما ں بو لی دے تے اپنی دھرتی دے نیں۔

ایتھے میں اک گل ضرور کراں گا کہ پنجابی بو لن لگیاں تہا ڈا ویہار پنجا ب دے انکھی غیرت مند‘

شریف النفس تے دلیر پتراں دھی جہیا ہو نا چا ہیدا اے۔ دلا بھٹی ِ، رائے احمد کھرل تے بھگت سنگھ پنجا ب دے ہیروسن تے ہمیش رہن گے۔ اوہ جہیا سبھ خو بیاں دے ما لک سن جو اک نیک انسان وچ ہو نیاں چا ہیدیاں نیں۔ اوہ اپنے مقصد نال سچے سن۔ ایسے کر کے اوہناں اپنی جان دی با زی لا ئی۔ عشق دی گلی وچو ں کو ئی کو ئی لنگھدا اے۔ ما ں دھر تی دے ایہناں شہیداں دی عظمت نو ں مکھ رکھدیاں تہاڈا اتے بیان کیتیاں گئیاں خو بیاں دا ما لک ہو نا پنجا بی زبا ن نو ں اپڑا ئے گا۔ جس ویلے پڑھے لکھے افسر سمجھدار تے نیک بندے پنجا بی وچ گل با ت کر ن تاں مہا تڑ سا تھی جو ایویں ہر با ہروں آ ون وا لے تو ں متا ثر ہو جا ندے نیں اوہ وی ایس نیک روایت دی ریس کرن گے تے پنجا بی وچ ما ن کرن گے۔ پنجا بیاں دا اخلاق، ویہار، وپار، با قیاں نالو ں بہتر ہو نا چا ہیدا اے۔ اساں زبا ناں وچ با با فر ید ؒ تو ں میاں محمد بخشؒ تیک پنجا بی صو فی تو ں پنجا ب وچ گج رہی اے۔ رو حا نی بندے سبھ دا بھلا چا ہندے نیں۔ انسان وچو ں رو حا نیت کڈھ دو تاں ایہ وحشی بن جا ندا اے۔ پر اج وی با با فر یدؒ دے شلو ک پو رے خطے و چ بڑے احترام نال پڑھے تے گا ئے جا ندے نیں۔ پر با با جہنے اپنے چو فیرے وسن وا لی لو کا ئی دی زبا ن ور تی۔ او ہناں نو ں فا رسی تے عر بی وی آ ندی سی۔ میرے بھین بھراؤ پنجا بی لئی کجھ کرو اگے ودھو پنجا بی نو ں پھیلاون دا طریقا بہتا اسا ن اے۔ اج کل دے پڑھیارپنجا بی تو ں نسدے نیں۔ آ یندا اپنی ماں بو لی پنجا بی دی سیوا کرن دا عہد کرنا چا ہیدا اے۔ ڈُلھے بیراں دا کجھ نہیں وگڑیا اجے وی ایہناں اتے ٹاکی پھیر کے اپنی جھو لی بھر لو ؤ۔ سو ہنا رب مہر کر سی۔۔۔