kraamaat@gmail.com
+ +92 333-430-6384
kramat Mughal /کرامت مُغل
July 30, 2020
گُنجھلاں ــــ کہانی ــــ ٭رویل٭
”میری سوچ نیگیٹو ہوندی جا رہی اے۔“
کرسٹوفر میرے کول آن کھلوتا ہولی جہی مینوں دسن لگا۔
میں اوہدے ول ویکھیا‘ اکھاں اندر نُوں وڑن نال کالے حلقے بن رہے سن۔ Jell نال اُتانہ نُوں وال کھلوتے ہوئے سن۔ خاکی جین تے ہاف بازو ٹی شرٹ پائی کسے کھاندے پیندے گھر والیاں ورگا گورا چِٹا رنگ۔
”سرمیری سوچ واقعی نیگیٹو ہوندی جاندی اے۔“ کرسٹوفر اپنی گل نُوں ترلے وانگ دُہرا رہیا اے۔ ایس وار میں اوہدے ول گھٹ ای دھیان دِتا۔ اپنا رجسٹر بند کردیاں‘ قلم چکدیاں اوس نُوں کہیا کہ ا وہ اِک وجے توں بعد سٹاف روم وچ آ کے میرے نال تفصیلی گل کرے۔ کیوں کہ اوہ اپنی چاچے دی دِھی‘ کزن نال کالج آندا سی تے کرسچناں وچ چاچے دی دِھی نال ویاہ نہیں ہو سکدا جویں مسلمان کری جاندے ہن۔ میں اپنے آپ وچ سوچیا شاید کوئی اجہیا مسئلا ای نہ بن گیا ہووے۔۔۔۔ایس کالج وچ پچھلے اِک مہینے توں میں وِزٹنگ لیکچر ر دے طور تے آ رہیا ساں‘ یارھاں وجے توں لے کے اِک وجے تیکر۔
میرے کول ڈرامے دا تے امریکی ادب داپرچا سی جہدے وچ کافی کھُلھ ڈُلھ والا مواد لبھ جاندا اے۔ نویں جنریشن ہُن اُکا ای شرمیلی نہیں رہی۔ سیکس نال جُڑے سوالاں نُوں وی بلا جھجک پُچھدی اے۔ اِک ساڈا ویلا سی کہ میں مسرت دا چہرا ویکھن لئی دو ورھے ترس گیا ساں۔ اوہ ہتھاں اُتے کالے دستانے پاندی‘پیریں بند جُتی تے اپنے آپ نُوں پوری طرحاں کالے بُرقعے وچ لھویٹی رکھدی ا تے اوہدیاں موٹیاں موٹیاں اکھاں تے سنگھنیاں پلکاں وچ ای مینوں ساری دنیا دی خوبصورتی وکھائی دیندی۔ میری گل تے اگانہ ٹُری نہیں کیوں جو دوہاں وچوں اِک ای توڑ چڑھ سکدا سی۔ میرا مستقبل یاں پریم۔ اوس ویلے مینوں پڑھائی پوری کرن دی تانگھ بہت سی‘ بھاویں اج تک اِک خلا جہیا ای لگدا اے۔ کدھرے نہ کدھرے رُوح اندر وڈا خلاضرور اے۔ میں ایہی گلاں سوچ رہیا ساں کہ کرسٹوفر وی آگیا۔ میں ماضی لئی اپنے واسطے پائیاں گُنجھلاں توں وکھرا ہو کے رہ گیا۔۔۔۔۔۔
کرسٹوفر نُوں میں ایہ جتاناچاہ رہیا ساں کہ ایہ کوئی ایڈا وڈا مسئلا نہیں اے اوہدے واسطے۔ جنسیاتی طور اُتے میچور ہوون لگیاں کُڑیاں مُنڈیاں لئی ایہ نارمل جہی گل اے۔ فرسٹ اِئر‘ سیکنڈ اِئر وچ کُجھ ایہو جہے کیس آوندے رہندے نیں۔
”تُوں کیہ پڑھ رہیا ایں؟“ میں کرسٹوفر نُوں سوال کیتا ”سلیبس توں وکھرا……“
اوہ ہسیا ”صرف اخبار ای پڑھنا آں“
”پڑھیا کر پڑھیا کر‘ چنگا ہوندا اے۔ فلماں شِلماں وی ویکھدے او؟“ میں اوہنوں اپنے کول بیٹھن تے رازدارانالہجے وچ پُچھیا۔
”نہیں سر جی‘ گھر وچ بہت سختی اے۔“
مینوں اک نکتا لبھ گیا سی۔ ”کِنّے بھین بھرا او؟“
”سرمیریاں چار بھیناں نیں۔ میں سیکنڈ لاسٹ آں۔“
”اوکے‘ سویرے جلدی اُٹھ کے سیر شیر کرو۔“ کتاباں پڑھن دی میں اوہنوں تاکید کر دِتی تے نالے میں اوہنوں اِک باڈی بلڈنگ کلب جواین کرن واسطے کَہ دِتا۔ اوس دن میں کرسٹوفر بارے بہت سوچیا۔ گھر آ کے میں سوچدا رہیا۔ فیر کیہ سی‘ میں اپنے آپ توں بہت دور ہوندا گیا۔ اخیر کتاب پھڑ کے پڑھن بَہ گیا۔ بہت کُجھ شانت ہوندا جا رہیا سی تے اجہیا شانت ہویاکہ سویر تک نیندر نے مینوں اپنے کلاوے وچ لے لیا۔ موبایل دی گھنٹی وج رہی سی تے میری اَکھ کھُل گئی۔ میری بیوی‘ میرے توں تے اپنے آپ توں بے فکر ہوئی سُتی پئی سی۔ میں فون چکیا۔ اِک گھبرائی اُکھڑے ساہواں نال رَ لی ملی ہوئی اواز آ ئی۔”کیہ تُسیں جاوید بول رہے او؟“
”ہاں میں جاوید بول رہیا آں۔“
”میرا ناں اشرف علی اے۔ میں جناح ہسپتال دی ایمرجنسی وارڈ دے اندر توں گل کر رہیا آں۔“ اوہنے اپنے اُکھڑے ہوئے ساہواں نُوں ٹھیک کیتا۔
”دسو جی خیر اے ناں؟ “ میں اک انجانے پن نُوں مکان دا جتن کیتا۔
”تہاڈی بلڈ ڈونر سوسایٹی اے؟“
”جی میں اوہدا پریذیڈنٹ بول رہیا آں‘ جاوید۔“ میں اک وار فیر اپنا ناں دسیا۔
”جاوید صاحب تہاڈی مدد دی لوڑ پے گئی اے۔“ اوہ اِکو ساہے بولن لگا۔"رات نُوں آوندیاں میری بیگم حادثے وچ بُری طرحاں زخمی ہوئی اے۔ سِر پورے دا پورا پھِس گیا اے…… اپریشن ہووے گا اپریشن…… اِک توں ودھ بوتلاں چاہیدیاں نیں بی نیگیٹو خون دیاں۔“ مینوں اوہ بڑا ای وچارا لگن لگا۔
”تُسیں مینوں اپنا موبایل نمبر یاں گھر دا نمبر دیو…… سویرے اٹھ وجے توں بعد میں کوشش کراں گا۔ میں گھڑی ول ویکھیا حالے بہت سویر اے……رب نے چاہیا تاں کوئی مایوسی نہیں ہووے گی۔ “ میں جیوں اوہنوں ورچا رہیا ساں۔
”بے شک ‘ بے شک‘ مینوں خالق اُتے پورا بھروسا اے۔“ اوہنے آکھیا ”میں تہانوں آپ فون کرلواں گا…… اُنج وی خون دس بارھاں وجے چاہیدا اے…… دو وجے اپریشن ہووے گا۔“
شام و یلے روزی روٹی چلاون لئی اکیڈمی کھولی ہوئی اے۔ اک دیہاڑے دوست نُوں بلڈ دان کیتا تاں خیال آیا کیوں نہ لوکاں لئی کُجھ کیتا جاوے۔ ایسے لئی مِتراں نوں کٹھیاں کیتا‘ اوہناں دا بلڈ گرُپ چیک کروایا۔ یرقان والیاں نُوں وکھرا کیتا فیر نویں بلڈ ڈونر تیار کرن لئی کہیا۔ سبھ توں پہلاں ای وہاڑی توں آئی زنانی نے ساڈے توں بلڈ حاصل کیتا۔ ساہمنی گلی توں اگے چلڈرن ہسپتال اے تے اوس زنانی دا پہلا ای پُتر سی…… اوہنے کِنی خُشی وچ سانوں آ کے دُعاواں دِتیاں تے فیر اک مہینے مگروں آئی…… اسیں اوہنوں بھُل وی گئے ساں۔ اوہ تاں دیگ پکا کے لیائی‘ زردے دی دیگ تے اوہدا ڈھکن اوسے ای مُنڈے نے چُکیا جہنے اے پازیٹو خون دِتا سی۔
میں ہُن کرسٹوفر بارے سوچن لگا۔ کدھرے اوہنوں …… اوہدے چاچے دی دِھی وی تاں اوسے ای کالج وچ پڑھدی اے پر اوہدا سیکشن وکھرا اے۔ کدھرے…… اوہ بے بس ای نہ ہو گیا ہووے…… نہیں نہیں‘ ایہ نہیں ہو سکدا۔ مسلماناں وچ تاں چاچے دی دِھی نال ویاہ ہو سکدا اے پرکرسچناں وچ نہیں …… میں ایس بارے اک وار فیر سوچن لگ جاندا ہاں، کدھرےہور ای ٹینشن نہ ہووے۔ ایسے لئی تے میں کھلھ کے الیکٹرا تے ایڈیپس کَمپلیکس نہیں ساں بیان کردا۔ بہت ساریاں گلاں دی وی سماج دے ڈر توں وضاحت نہیں کیتی جاندی تے نہ ای کرنی چاہیدی اے۔ جتھے اینی گھُٹن ہووے اوتھے تاں بلکل ای نہیں۔
میں سویر دی کلاس پڑھاون چلا گیا۔ اک کُڑیاں دا سکول اے جِتھے ہر کُڑی لئی نقاب کرنا ضروری اے کیوں جے اوہ سکولی تعلیم دے نال نال حفظ وی کردیاں نیں تے اوہناں دے ہیڈ مسٹریس وی بہت ای سخت نیں۔ انگریزی تے ساینس دے مضموناں واسطے مرد ٹیچر ای پڑھاون آوندے نیں۔ کلاساں اندر کیمرے لگے نیں۔ پرنسپل کمرے وچ بیٹھا سبھ تک رہیا ہوندا اے۔ کِنیاں وی نظراں تہانوں گھُوردیاں رہن کوئی پرواہ نہ کرو۔ نوکری بہتی ضروری اے‘ چھوکری دی فکر نہ کرو‘ میں تے ایہی کُلیہ بنا کے ایتھے پہلا پیریڈ لین آ جانا واں۔
”سر مینوں لگدا اے انجے مینوں رب نہیں لبھنا“ اکثر پچھلے تن سال توں حفظ وچ ناکام ہون والی کُڑی کہندی اے: ایہ پیریڈ مُکدا تے جان وچ جان آ جاندی۔
”مینوں بہت ارجنٹ خون دی لوڑ پے گئی اے ‘ اک بوتل ای کر دیو۔“ اوہ بھرے ہوئے گچ نال بول رہیا سی”میری بیوی نُوں کدھرے کُجھ ہو نہ جاوے…… اوہدی حالت میرے توں ویکھی نہیں جاندی۔“
”اچھا میں کُجھ کرناں“ کَہ کے میں اوہنوں تسلی دِتی تے فیر رجسٹر کڈھ کے بلڈ ڈونرز دے پتے لبھن لگ پیا۔ موٹرسایکل پھڑی تے سِدھا اوہناں دے گھر۔ فون ایس لئی نہ کیتا کہ رات نُوں سون لگیاں اوہناں نے بند کر دِتا ہونا اے یاں فیر سائلنٹ تے لگے ہون کرکے اٹینڈ نہیں کرن گے نالے جے اوہ مِل گئے تے اوہناں نُوں موٹرسایکل اُتے ای بٹھا کے لے آواں گا۔ اِک توں بعد دُوجے دا بوہا کھڑکایا۔ تِن ای مطلوبا بلڈ گرُپ رکھدے سن۔ اوہناں وچوں دو تے پچھلے مہینے ای بلڈ دان کر چکے سن‘ تیجا شہروں باہر سی۔ اوہدا موبایل وی بند تے ہور کوئی رابطا وی نہیں۔ اوتھے آن جان وچ کوئی ڈیڈھ کُو دیہاڑ لگ جانا سی۔ میں نراش پرت رہیا ساں۔ ایوں ای میرے ذہن اندر کرسٹوفر وڑ آیا۔ ”میری سوچ نیگیٹو ہوندی جا رہی اے۔“
”کدھرے اوہ اِک توں بعد دُوجی وار تے فیر وار وار نراش نہ ہویا ہووے۔ “ میں کرسٹوفر بارے سوچن لگا ساں۔
کوئی ادھے کُو گھنٹے بعد بائیک چلا‘ ورھیاں توں تھکیا لگدا میں گیٹ کھول کے بائیک نُوں سٹینڈ تے لایا‘ میری بیوی اُٹھ گئی ہوئی سی۔
”تہاڈے لئی اج میں نواں ناشتا بنایا اے…… بُجھ لوو۔“ اوہ رات دے کھُلے والاں نُوں میرے لیاندے کلپ وچ پھساندی ہوئی بولی۔
نواں ناشتا…… تے مینوں اِک دم یاد آیا ”میں نویں بلڈ ڈونزرز دا ناں رجسٹر دے اخیر اُتے لکھیا سی۔ پچھلے اک مہینے توں کوئی بلڈ لین والا نہیں آیا تے نویاں دا مینوں خیال ای نہیں سی آیا۔
”ناشتا بعدوں جان ء ِ من……“ میں تھوڑا جہیا خُش ہوندیاں‘ اوہدے والاں وچ گواچیا۔ اندر جا کے رجسٹر پھولن لگا۔ کالھی کالھی وچ لِکھے ہوئے ناواں والے ورقے تھلدا میں مطلوبا بلڈگرُپ والا اک ڈونر لبھ ای لیا۔ میرے توں ای میٹرک کیتی سی۔ بعدوں سینٹری دے وسیع کم وچ اوہنے اپنے پیو نال کم کرنا شروع کر دِتا۔ میری جِنی اک مہینے دی تنخاہ بندی‘ اوہدی اک ہفتے وچ اونی کمائی ہو جاندی۔ اج کل تے اوہنے ون ٹُو فائیو نواں کڈھایا ہویا سی۔ مینوں مٹھیائی وی کھوائی سا سُو۔
”لؤ جی کم بن گیا“ میں مکھن والے سلایس کھاون لگا۔ ایہنوں اسیں اپنے گھر وچ ”نواں ناشتا“ دا ناں دِتا اے کیوں جے ایہ پنجاں منٹاں وچ تیار ہو جاندا اے۔ نہیں تاں اسیں پراٹھیاں نُوں پرانا ناشتا آکھدے رہنے آں۔
چاہ دا مگ مُکایا۔ میں کالج فون کرکے دسیاکہ اج میں اک پیریڈ لیٹ آواں گا۔ کسے بیماری دا بہانا۔ سر درد توں ودھ کُجھ ہور نہیں ہو سکدا۔
میں بلڈ ڈونر نُوں فون کیتا۔ یارھاں وجے اوہنوں خون دے عطیے واسطے تیار کیتا۔
چند منٹاں بعد مینوں جناح ہسپتال توں فون آگیا۔
”میرے واسطے خون دا بندوبست ہویا؟“
”ہو گیا اے……“
”چھیتی چاہیدا اے“ اوہ بولن لگا۔ ”اک ہورمہربانی کرو۔ میں ایتھے کلّا واں۔ پنڈوں حالے کوئی نہیں آیا۔ تُسیں ایدھر ای آ جاؤ۔“
”آ جانے آں …… کوئی ہور سیوا۔“
”نہیں جی‘مہربانی۔“
”پرمیں تہانوں پچھاناں گا کویں ……؟“
”جناح ہسپتال دے مین گیٹ اُتے سُکھ چین دا رُکھ اے ناں ……؟“
”ہاں جی جناب۔“
”اوہدے سجے پاسے کھلوتا ہوواں گا۔“
”کِہڑے رنگ دے کپڑے جے؟“
”میں بوسکی دا سُوٹ پایا…… سرتوں گنجا تے داڑھی اے۔“
”فرشتیاں نُوں تے اسیں پچھان جاواں گے……“ میرے بولن توں پہلاں ای اوہ بول پیا۔
میں جواب دین دی تھاں قہقا لا چھڈیا۔
میں ڈونر دے سینٹری سٹور تے چلا گیا۔ اوہ کم وچ مصروف سی۔ گاہکاں دارش لگیا ہویا۔ میرے جاون توں پہلاں ای اوہ اپنے پیو تے وڈے بھرا نُوں میرے بارے تے بلڈ دان کرن بارے دس چُکیا سی۔ نہ تے ا وہدے پیو دے متھے اُتے وٹ سی تے نہ اوہدے وڈے بھرا دے۔ ”تُوں جا…… خدا خیر کَر سی۔“ اوہناں نے کہیا تے اوہ فرمانبرادری وچ دسن لگا۔
”میں ڈیڈھ دوگھنٹیاں مگروں مُڑ آواں گا۔“دراز وچوں موٹرسایکل دیاں چابیاں کڈھ کے اوہ کہن لگا۔ ”ایہ تے جناح ہسپتال اے۔“
فیر اسیں اوتھے اپڑے جتھے ساڈا انتظار ہو رہیا سی۔ اوہ دُوروں ای پچھانیاگیا۔ ٹکلا‘ داڑھی تے گٹیاں توں اُچی شلوار‘ ایہ شاید اوہ دسنا بھُل گیا سی۔ جاندیاں ای اسیں تے سیہان لیا پر اوہ ”فرشتیاں نوں“ نہ سیہان سکیا۔ گھُٹ کے جپھی پا پا سانوں ملیا۔
”اک گھنٹے بعدوں اپریشن اے۔“اوہ دس رہیا سی۔
”آؤ جی “ اوہنوں بہتی کالھی لگدی اے۔اسیں بلڈ بنک ول جاون لگے۔ رجسٹری آفیسر جانن والا نکل آیا۔ اوہ میرے نال گلاں کرن لگا۔ میں اپنی سوسایٹی دا ناں پتا لکھوایا۔
”تہاڈا ناں؟“ بلڈ ڈونر دا ناں اوہ پُچھ رہیا سی۔
”اوہ بولیا ”جی‘ ٹونی آئزک“
بلڈ لین والے صاحب نے تاں پہلاں ای اپنا شناختی کارڈ اگے رکھ دِتا‘ جد رجسٹری آفیسر ٹونی دا ناں لکھن لگا تے صاحب نے قلم ول ہتھ ودھاندیاں رُک جان دا کہیا۔
”نہیں‘ رہن دیو جی……“ اک کاوڑ اوہدے مُکھ اُتے آ گئی۔ ”مینوں نہیں خون چاہیدا۔ ایہ خون ساڈے مذہب دا نہیں۔“
میں اپنے پچھے کھلوتے ٹونی ول ویکھن لئی پچھانہ گردن کیتی ……
اوتھے ہُن کُجھ وی نہیں سی‘ اِک پاسے روندے کُرلاندے لوکاں دا رَش سی تے دُوجے پاسے کُجھ وی نہیں سی۔ ایس ویلے میں کرسٹوفر دی نیگیٹو ہوندی سوچ بارے سوچنا بلکل پسند نہیں سی کر رہیا۔ ۔۔۔۔۔۔۔
٭٭٭٭٭
