گلیاں دے ککھ ــــ نظم ـــــ ٭رویل٭

جی کردا اے اِک دِن تینوں

کِدھر کول بٹھا کے

عمراں بھر لئی دِل وچ رہ گئے

سارے گیت سُناواں

جہڑے گیت اُلیکن لگیاں

اکھراں ساتھ نہ دِتا

جہڑے مینوں گاؤنے پئے نیں

اپنے آپ توں چوری

جہناں نوں نہیں حالے تیکر

سازاں بانہ پھڑائی

جِہناں سارا ہجر ہنڈایا

وچ دہلیزاں بہ کے

جہڑے اج وی کئی کئی راتاں

مینوں سون نہیں دیندے

جِِہناں نوں اے ٹُک ٹُک کھادا

ورھیاں دے اُدریویں

جہڑے بھری جوانی وچ وی

الھڑ پُنے نوں ترسے

اکھاں دے وچ لئی پھردے نیں

ساون ہوکے بھردے

چانن رُت دے پھنیر ناگاں

جِہناں نوں ڈنگ مارے

جہڑے بوڑھاں تھلے بہ بہ

وِچھڑ گیاں نوں روندے

پئی پئی اِک اِک آس جِہناں دی

سُک گئی بنیاں اُتے

پہلے ہونٹے ادھ چوں ٹُٹ گئی

پینگھ ہُلارے کھاندی

جہڑے عشق دی پوڑی اُتوں

ڈِگے کنڈاں پرنے

جو سجناں نوں لبھدے پِھردے

گلیاں دے ککھ بن کے

*****