دو نظماں ـــــــــــ٭رویل شاعری٭

کئی صدیاں بعد۔۔۔۔

کئی صدیاں بعد،

جو اک دھُند وچ گواچ چُکی سی،

اج کدھرے منظر تے اُبھری،

تے بے نیازی وچ کہن لگی،

اپنی تصویر گھلُاں،

قدرت وانگوں بے وجھا مہربان،

اوہ اج پگھل رہی سی،

فیر کہن لگی اک شرط اے،

اوہنوں کسطراں سمجھاندا،

کہ شرطیا محبت نہیں تجارت ہوندی اے،

تے اسی تجارت دی الف بے توں وی واقف نہیں،

ایسے لئی تے عمراں دے خسارے ساڈا مقدر نیں۔۔۔۔

٭٭٭٭٭

انتخاب۔ ۔۔۔۔

اک پاسے خاب سن،

ساری حیاتی دی تپسیا سی،

تے دوجے پاسے رینگدی زندگی،

اسیں بُزدل سی،

نالے دیوتا دےردّے ہو ئے،

اساں اپنی لاش موڈھے چُک کے،

تے خشی دا نعرا لا کے،

سسکدی، معذور حیاتی گل لا لئی

٭٭٭٭٭