ادریس شاہ دی کہانی "بے ناں مُنڈا" ــــ٭بال کہانی٭

ادریس شاہ دی کہانی "بے ناں مُنڈا" ــــ٭بال کہانی٭

ترجما:ڈاکٹر شہلا نگار

اک واری دی گل ایہ بہت بہت بہت ویلے پہلے کہ اک دور دراڈے مُلک وچ اک منڈا رہندا سی جس دا کوئی ناں نہیں سی.ناں نہ ہونا بڑی اُ چجی گل ایہ تے تسیں آپ ہورے ایہ پُچھو گے کہ اُس دا ناں کیوں نہیں سی؟

پئی گل کجھ ایس طرحاں اے جس دیہاڑے اوہ جمیا سی اوہدے ماپے اوہدے ناں دی چون کر ن والے ای سی جدوں اک وڈا سوجھوان بندا گھر آیا.اوہنٕے ایہناں نوں کہیا

”ایہ اک بہت بہت وڈیائی والا منڈا اے“

تے میں ایہنوں اک دیہاڑے بہت ودھیا شے دیواں گا.پر حالے مینوں ایہنوں ایہدا ناں دینا ہوے گا تے مہر کر کے تسیں حالے ایہنوں کوئی ناں نہ دییا جے.ٹھیک ایہ اوہدے ماپیاں نیں کہیا پر ایہنوں ناں کدوں ملے گا؟

میں حالے کجھ نہیں آکھ سکدا سوجھوان بندے نیں جواب دیتا پر یاد رکھنا ایہ اک بہت وڈا منڈا ایہ تے تہانوں سانبھ کرنی پوے گی کہ ایہنوں ناں نہ دیو.

تے ماپے ایہنوں "بے ناں" کہہ کے بلا ندے. جہدا مطلب ایس ملک دی زبان وچ ناں بغیر ایہ کیوں جے اوہ بغیر ناں توں منڈا سی.

اک دیہاڑے بے ناں اپنے بیلی نوں ملن گیا جو اوہدے گوانڈھ وچ رہندا سی. ہر اک دا اک ناں ہوندا اے تے میں وی اپنا اک ناں چاہنا واں کیہ تہاڈا کوئی ناں ہے جو تسیں مینوں دے سکدے او؟اوہنے پُچھیا .

دوجے ُمنڈے نے آکھیا میرا اک ناں ایہ ”انور“ ایہ میرا ناں ایہ تے مینوں ایہدی لوڑ اے جے میں تہانوں ایہ ناں دے دواں تے میں ناں دا کیہ کراں گا؟ جے میں تہانوں اپنا ناں دے دیواں تے بدلے وچ تسی مینوں کیہ دیو گے؟

تہاڈے کول تے کجھ وی نہیں.

میرے کول اک سفنا اے جو میں نہیں چاہندا میں اوہ تہانوں دے سکدا بے ناں نیں جواب دتا

پر اسیں ایہ کویں لبھا ں گے کہ کویں ناں لیا جاسکدا تےکویں سفنا اک جنے توں دوجے جنے تک اپڑایا جا سکدا؟ انور نے پُچھیا

"مینوں پتا اے" بے ناں نیں جواب دتا

"چل ہنے ای سوجھوان کول چلیے تے پُچھئیے"

سوجھوان سبھ کجھ جاندا اے تے چنگی قسمت نال اوہ بُہتا دور وی نہیں

فیر بے ناں تے انور اوہدے گھر گئے تے دروازے نوں کھڑکایا

جیویں سوجھوان نیں اوہناں نوں ویکھیا تے کہیا اندر آجاٶ

تہانوں کویں پتا لگا اسی کون ساں؟ اوہناں پچھیا

میں بتھیرا کجھ جاندا تے نالے ایس توں اڈ مینوں تہاڈی امید سی سوجھوان نے کہیا

ایتھےبیٹھ جاٶ تے ویکھو میرے کول جادوٸی وچ کیہ ایہ؟اوہنے اپنی گل ٹوردے ہوۓ کہیا

مُنڈے سوجھوان کول گدیاں تے بیٹھ گئے

اوہنے نکا ڈبہ ایہ کہندییا چکیا کہ ”ایہ اک جادوئی ڈبہ ایہ تے تسی ویکھو گےکہ ایہ ہر طرحاں دے ناواں نال بھریا ہوییا ایہ تےجدوں اوہنے ڈبے دا ڈھکن چُکیا تے مُنڈے سارے سُنن لگ گۓ.

اوہدے وچ ہر طرحاں دے ناں سن

ناں،ناں، ناں

ناں اپنا ناں آپ بولن والے

ناں دوجیاں دا ناں بولن والے

ناں دُنیا دے ہر مُلک دے ناں بولن والے

تے سوجھوان نے اوہناں وچوں اک ناں ڈبے وچوں

چُک کے بے ناں نوں دے دتا

تے اوہ ناں چھال مار کے اوہدے ہتھ تے آگیا

اوہدی بانہ وچوں دوڑدا اوہدے مونڈھیاں تے کھلر گیا تے فیر اوہ اوہدے کناں توں سدھا اوہدے سر وچ گیا تے اک دم اوہنوں پتا لگا کہ اوہدا اک ناں ایہ

"واہ ،واہ اوہ بولیا مینوں ناں مل گیا میں "حسنی" آں

حسنی اوہدا ناں سی

فیر انور اُ چی ساری بولیا"پر میں اوہ سفنا چاہنا واں جہدا وعدہ حسنی نیں میرے نال کیتا سی“

صبر میرے پُتر سوجھوان بولیا تے اوہنے اک ہور ڈبا چُک کے اوہدا ڈھکن کھولیا

”ایہ اوہناں سُفنیاں دا ڈبا ایہ جہنوں لوک نہیں چاہندے" اوہ بولیا

”حسنی توں اپنے سر نوں مار تے سُفنے نوں باہر کڈھ کے ایس ڈبے وچ رکھ دے“

حسنی نے ایویں ای کیتا تے جدوں سچی مُچی اپنا سر ماریا تے اوہدا سُفنا اوہدے ہتھ وچ آ گیا تے جدوں اوہنے اپنا ہتھ ڈبےکول کیتا تے سُفنا ڈبے وچ ڈھل گیا

فیر سوجھوان نے اک ہور ڈبہ چُکیا تے اوہدا ڈھکن چُک کے کھولدیاں بولیا

”ایہ ڈبا حیرن کر دین والے سُفنیاں نال بھریا ہویا اے تے اوہ دونویں مُنذے ہر طراں دے سُفنیاں نوں

ایہدے وچ ویکھ سکدے سی.

حیران کر دین والے، حیران کر دین والے سُفنے

میں تہاڈے دونواں نوں اک اک سُفنا دین جا رییا سوجھوان بولیا تے اوہنا نوں اک اک سُفنا چکن نوں کہیا تے اوہنا ں نے انج ای کیتا تے سُفنیاں نوں جویں ای پھڑیا اوہ اوہناں دٸیاں بانہواں وچوں دوڑدے اوہناں دے مونڈھیاں توں ہوندے اوہدے کناں وچوں سیدھا اوہناں دے سر وچ گئے بلکل اوویں ای جویں حسنی دے ناں نال ہوییا سی.

تے ایس توں بعد حسنی نوں ہمیش ہمیش لئی ناں مل گیا تے دوویں مُنڈے "حسنی" تے "انور" ہمیش حیران کردین والے سُفنے ویکھدے رہے.

٭٭٭٭٭