نمایش----٭ رویل کہانچی٭

نمایش

رضوان حیدر بُخاری

ماگھ دی ٹھنڈی رات تے لاہور جیل روڑ اُتے چوکھا رش سی۔ ریس کورس پارک اندر پھلاں دی نمایش لگی ہوئی سی۔ چار چفیرے رنگ برنگے بلباں نال سارا پارک جگمگ کر رہیا سی۔ گلِ داؤدی دے پُھلاں نوں اجوکے انداز وچ سجایا گیا سی کہ پہلی نظر وچ ای ویکھن والے دا دِل موہ لین۔ لاہوریاں توں اڈ ایس نمائش نوں ویکھن لئی دوجے شہراں توں کئی لوک اپنی فیملیز دے نال آئے ہوئے سن۔ بندیاں تے سوانیاں دی رلی مِلی ٹولیاں تھاں تھاں بیٹھیاں سن۔ کجھ چاہ دی کَوسی کَوسی چُسکیاں دا سواد لے رہے سن تے کدھرے کھڑ کھڑ ہسن دیاں اوازاں کناں وچ پیندیاں۔ ونّ سونّی قسماں دے کوٹ پا کے پارک وچ پھردے کجھ جینٹل مین تے جینز کُرتے نال اوور کوٹ پا کے ٹردیاں الڑ مٹیاراں انج جاپدیاں جویں جین آسٹن دے ناول دی کوئی بال (Ball) پارٹی چل رہی ہووے۔ کافی دے کپ پھڑے کجھ پریمی رات دے حسن وچ کُھبے پولے پولے پیراں نال پارک وچ پھر رہے سن۔ فوڈ سٹال اُتے گوشت دے بُھنن دی مہک پاروں پارک وچ آون والے لوکاں دی بھکھ ودھ رہی سی۔ نمایش والے حصے وچ اک نکا جہیا سٹیج سجایا گیا سی جتھے کجھ گاون وجاون والے بانسری، طبلے تے ہارمونیم نال فلمی گیتاں دی دُھن وجا رہے سن۔ اوسے پارک دے باہر بنے بس سٹینڈ اُتے کجھ نو ورھیاں دا بال ٹھنڈ نال کُنگڑیا بینچ اُتے لمّے پیا سی۔ اوہدے سرہانے کجھ گلاب دے پُھل پئے سن جہڑے نہ وِکن پاروں سُک گئے سی۔ مونہ تے ہتھاں اُتے دھوڑ مٹی جمی ہوئی سی تے اوہدے ڈِھڈ وچوں بھکھ کارن اوازاں اٹھ رہیا سن۔ ٹھنڈ توں اپنا بچا کرن لئی اوہنے اک سیاسی جلسے توں فلیکس چُکی سی جہدے اُتے تکڑی دا نشان بنیا ہویا سی۔

٭٭٭٭٭