"بھلا" ـــــــ٭رویل کہانچی٭

"بھلا" ـــــــ٭رویل کہانچی٭

رضوان حیدر

ویکھدیاں ای ویکھدیاں بتی لال ہوئی تاں بھیکھے وال موڑ دے اشارے اُتے وگدی ٹریفک کھلو گئی۔ دُھواں دُھخدیاں تے رولا پاندیاں موٹر کاراں اک مگروں اک اشارے اُتے کھلون لگ گیاں۔ گرمی اپنے جوبن اُتے سی تے کیہ ماڑا کیہ تگڑا، سارے چھاں لبھدے پھردے سن۔ ایتھے تیکراں کہ جنوراں لئی وی چھاں چھڈ کے دھپ وچ نکلنا سنبھوّ نہیں سی۔ اشارے تے کھلوتیاں مہنگیاں کاراں والے تاں اے سی دی سورگ جہی ہوا دا آنند لے رہے سن۔ جد کہ پرانے ماڈل دیاں موٹر کاراں والے اپنی گڈی دے شیشے کھول کے بیٹھ سن تاں جے گڈی وچ حبس نہ ہوئے۔ رکشے وچ بیٹھیاں سواریاں مڑکو مڑکی ہوئیاں سن۔ تے موٹر سائیکل والیاں دی تاں۔۔۔ اللہ اللہ گل ای نہ پُچھو! ہر بندا ایہو دعا کر رہیا سی کہ اوہ چھیتی توں چھیتی اپنے ٹھکانے اُتے اپڑ جاوے تاں جے پکھے دی ہوا وچ اوہنوں سکون دیاں دو گھڑیاں نصیب ہوون۔ اشارے تے کھلوتے کجھ منگتے گڈیاں دے شیشے کھڑکا کے صداواں لا رہے سن۔ کجھ بال ایانے ہتھ وچ وائیپر تے پانی والی بوتل لے کے کھلوتی گڈیاں دے وِنڈ سکرین صاف کرن لگ پئے۔ ایہناں بھیکھ منگن والیاں وچ اک خواجہ سرا وی سی۔ اوہ لک مٹکاوندا اک کالے رنگ دی لینڈ کروزر جیپ کول کھلوتا تے تاڑی مار کے آکھن لگا؛ ”سلا لیکم! خیر ہووے میرے صاحب دی، کجھ خیر خیرات کرو کِرن نوں۔ رب میرے صاحب نوں بہتا دیوے!“ جیپ وچ بیٹھے سوٹڈ بوٹڈ باؤنے کوئی جواب نہ دِتا۔ خواجہ سرا نے فیر تاڑی مار کے اوہو کجھ آکھیا۔ جیپ وچ بیٹھے ہوئے باؤ نے کوئی جواب نہ دِتا۔ تریجی واری جدوں خواجہ سرا نے شیشا کھڑکیا تاں گڈی والے باؤنے شیشا تھلے کر کے دند چِتھدیاں آکھیا؛ ”تہانوں تاں انج ای منگن توں اڈ ہور کوئی کم نہیں۔ ہر اشارے اُتے تہاڈے جہے آ کے منگن لگ جاندے نیں۔ جا معاف کر، رب بھلا کرے ای!“

”صاحب، رب نے ای تاں بھلا نہیں کیتا! جے کر دیندا تاں کدھرے دیہاڑی کر کے کھا لیندے، انج تیرے ورگیاں اگے ہتھ پھیلا کے سننیاں نہ پیندیاں"ایہ آکھ کے اوہ خواجہ سرا دوجی گڈی ول ٹر پیا۔

٭٭٭٭٭