kraamaat@gmail.com
+ +92 333-430-6384
رضوان حیدر بُخاری
October 14, 2020
حاجی کریم بخش صاحب!“
”ہاں جی میں ہی آں۔ تسیں کون؟“
”میرا ناں ڈیوڈ اے تے میں ریٹائرڈ سرکاری سکول ماسٹر آں۔ چھے مہینے پہلاں میں ریٹائرمنٹ لئی سی تے پنشن واسطے روز ایس دفتر دے چکر لاونا آں پر کسے پاسے میری کوئی شنوائی نہیں۔“
”ماسٹر صاحب تسیں اپنی فایل جمع کروائی سی؟“
”ہاں جی میں اپنی فایل جمع کروا دتی سی تے اوہ تہاڈے جونئیر کلرک کول پئی اے۔“
”فیر کیہ رَولا اے؟ اجہے تیکراں تاں پنشن آ جانی چاہیدی سی!“
”پتا نہیں جناب، میں تاں جدوں وی تہاڈے دفتر آیا آں، کدی فایل وچ کوئی پیپر گھٹ جاندا اے تے کدے ایہ آکھ کے گھر ٹور دتا جاندا اے کہ افسراں کول تہاڈی فایل گھل دتی اے، جدوں دستخط ہوون گے تاں پنشن لبھ جاوے گی۔“
”ماسٹر جی تسیں بہت بھولے او۔ افسراں دا قلم وی تاں اودوں چلدا اے جدوں اودے وچ سیاہی ہووے!“
”میں کجھ سمجھیا نہیں؟“
”تسیں سرکاری کرمچاری رہے او، تہانوں دسن دی کیہ لوڑ! تسیں انج کرو کہ اک لکھ روپے دے دیو تے چڑھدے مہینے نوں تہانوں چھے مہینیاں دی پنشن رلا کے کوئی تِن لکھ لبھ جاوے گا۔“
ڈیوڈ نے اپنی دھی دے ویاہ لئی جہڑا قرضا چکیا سی اوہ اک لکھ روپیہ حاجی کریم بخش دے میز اُتے رکھدیاں آکھیا، ”رب دے جس قلم نے انصاف کرنا اے اوہدی سیاہی لئی ایہ پیسے تہانوں دے کے جا رہیا آں۔ میری پنشن دا چھیتی توں چھیتی کوئی وسیلا لا دئو۔“
”بسم اللہ دی برکت، ماسٹر جی تسیں جاو تہاڈا کم ہو جاوے گا!" حاجی کریم بخش نے پیسے پھڑدیاں آکھیا۔
دفتر دے باہر بنی چاہ والی دُکان تے آ کے ڈیوڈ نے چاہ والے نوں آکھیا، ”اِک کپ چاہ تے اوہ وی تگڑا جہیا، نالے چھیتی گھل دینا۔“ ایہ آکھ کے اوہ کرسی اُتے بہ گیا۔ کجھ چِر مگروں دُکان تے کم کرن والے بال نے اوہدے اگے چاہ دا کپ دھردیاں پُچھیا، ”بابا جی، ایہدے نال کجھ ہور چاہیدا اے؟“ ایس توں پہلاں کے ڈیوڈ اوہنوں کوئی جواب دیندا، اوہنے چاہ والے نوں اواز دے کے آکھیا، ”بھاء جی ایہ کیہ گھل دتا جے؟ میں تینوں آکھیا سی کہ تگڑی جہی چاہ بناونا، تسیں کیہ مومن دے دل ورگی چِٹی چاہ پھڑا دتی اے!“
٭٭٭٭٭
