کرونبلاں ۔۔۔۔۔٭رویل کہانی٭

کرونبلاں ۔۔۔۔۔٭رویل کہانی٭

اعجاز

اوہ جدوں گھر نہیں وی ہوندے سن ماں اوہناں دا ڈراوا دے کے سانوں ڈرائی دھمکائی رکھدی ہوندی سی. کدے کدے مینوں انج جاپدا سی جویں اوہ بہت ظالم جابر نیں تے ایس دنیا وچ میرے پیو توں وڈا غصیلا کڑتن بھریا کوئی مرد نہیں اے.

ساڈے وچوں جے کسے نے کوئی بہت چنگا کم وی کرنا تاں اوہناں ولوں ہلاشیری دا سوال ای پیدا نہیں سی ہوندا. جے بہت وی ہونا تے اوہناں نے ساڈی کسے گل دے جواب وچ بس ہاں یاں نانہہ وچ سر ہلا دینا. ایس بارے اوہناں دے اپنے وچار سن:

بالاں دے ذہناں وچ پیو دا ڈر ہونا چاہیدا اے نہیں تے اوہ بہت وگڑ جاندے نیں.

اوہ ہمیش متھے اتے اکرے وٹاں نال ای سانوں وکھالی دتے. ماں تے دادی وی اوہناں توں بڑیاں تریہندیاں سن اتے اوہ ساڈے باپ دی شخصیت دا خوف ساڈے ایانے چیتے چ برقرار رکھن وچ کوئی کسر باقی نہیں سن چھڈ دیاں, کوئی ویلا ضائع نہیں سن جان دیندیاں جویں اوہ کوئی جن بھوت ہوون.

ہن جےکدے فون تے گلبات ہووی جاوے تے اوہ اپنے ڈنگر ڈھور تے بھوئیں بھانڈے دے خرچے پانی توں وکھ کوئی گل نہیں کردے.

میری دھی جیہڑی وینکور دی جم پل اے تے اوہ کدے اوس تھاویں نہیں گئی جتھے میں جنمیا, پلیا, ودھیا...

اوہ مینوں کہندی اے: پاپا تسیں ایڈے چنگے او, دادا ابو کنے بہتر ہوون گے.

میں اوہنوں ایہہ نہیں دس سکدا کہ پتری جے ڈیڈی تیرے دادے ورگے ہوون تے اوہناں دی اولاد وگڑ جاندی اے, بہت چڑچڑی ہو جاندی اے تے کئی وار گھروں نٹھ وی جاندی اے.

میں اوس ویلے اگوں بس چپ رہندا ہاں. کرونبلاں

اوہ جدوں گھر نہیں وی ہوندے سن ماں اوہناں دا ڈراوا دے کے سانوں ڈرائی دھمکائی رکھدی ہوندی سی. کدے کدے مینوں انج جاپدا سی جویں اوہ بہت ظالم جابر نیں تے ایس دنیا وچ میرے پیو توں وڈا غصیلا کڑتن بھریا کوئی مرد نہیں اے.

ساڈے وچوں جے کسے نے کوئی بہت چنگا کم وی کرنا تاں اوہناں ولوں ہلاشیری دا سوال ای پیدا نہیں سی ہوندا. جے بہت وی ہونا تے اوہناں نے ساڈی کسے گل دے جواب وچ بس ہاں یاں نانہہ وچ سر ہلا دینا. ایس بارے اوہناں دے اپنے وچار سن:

بالاں دے ذہناں وچ پیو دا ڈر ہونا چاہیدا اے نہیں تے اوہ بہت وگڑ جاندے نیں.

اوہ ہمیش متھے اتے اکرے وٹاں نال ای سانوں وکھالی دتے. ماں تے دادی وی اوہناں توں بڑیاں تریہندیاں سن اتے اوہ ساڈے باپ دی شخصیت دا خوف ساڈے ایانے چیتے چ برقرار رکھن وچ کوئی کسر باقی نہیں سن چھڈ دیاں, کوئی ویلا ضائع نہیں سن جان دیندیاں جویں اوہ کوئی جن بھوت ہوون.

ہن جےکدے فون تے گلبات ہووی جاوے تے اوہ اپنے ڈنگر ڈھور تے بھوئیں بھانڈے دے خرچے پانی توں وکھ کوئی گل نہیں کردے.

میری دھی جیہڑی وینکور دی جم پل اے تے اوہ کدے اوس تھاویں نہیں گئی جتھے میں جنمیا, پلیا, ودھیا...

اوہ مینوں کہندی اے: پاپا تسیں ایڈے چنگے او, دادا ابو کنے بہتر ہوون گے.

میں اوہنوں ایہہ نہیں دس سکدا کہ پتری جے ڈیڈی تیرے دادے ورگے ہوون تے اوہناں دی اولاد وگڑ جاندی اے, بہت چڑچڑی ہو جاندی اے تے کئی وار گھروں نٹھ وی جاندی اے.

میں اوس ویلے اگوں بس چپ رہندا ہاں. کرونبلاں

اوہ جدوں گھر نہیں وی ہوندے سن ماں اوہناں دا ڈراوا دے کے سانوں ڈرائی دھمکائی رکھدی ہوندی سی. کدے کدے مینوں انج جاپدا سی جویں اوہ بہت ظالم جابر نیں تے ایس دنیا وچ میرے پیو توں وڈا غصیلا کڑتن بھریا کوئی مرد نہیں اے.

ساڈے وچوں جے کسے نے کوئی بہت چنگا کم وی کرنا تاں اوہناں ولوں ہلاشیری دا سوال ای پیدا نہیں سی ہوندا. جے بہت وی ہونا تے اوہناں نے ساڈی کسے گل دے جواب وچ بس ہاں یاں نانہہ وچ سر ہلا دینا. ایس بارے اوہناں دے اپنے وچار سن:

بالاں دے ذہناں وچ پیو دا ڈر ہونا چاہیدا اے نہیں تے اوہ بہت وگڑ جاندے نیں.

اوہ ہمیش متھے اتے اکرے وٹاں نال ای سانوں وکھالی دتے. ماں تے دادی وی اوہناں توں بڑیاں تریہندیاں سن اتے اوہ ساڈے باپ دی شخصیت دا خوف ساڈے ایانے چیتے چ برقرار رکھن وچ کوئی کسر باقی نہیں سن چھڈ دیاں, کوئی ویلا ضائع نہیں سن جان دیندیاں جویں اوہ کوئی جن بھوت ہوون.

ہن جےکدے فون تے گلبات ہووی جاوے تے اوہ اپنے ڈنگر ڈھور تے بھوئیں بھانڈے دے خرچے پانی توں وکھ کوئی گل نہیں کردے.

میری دِھی جہڑی وینکور دی جم پل اے تے اوہ کدے اوس تھاویں نہیں گئی جتھے میں جنمیا, پلیا, ودھیا...

اوہ مینوں کہندی اے: پاپا تسیں ایڈے چنگے او, دادا ابو کنے بہتر ہوون گے.

میں اوہنوں ایہ نہیں دس سکدا کہ پتری جے ڈیڈی تیرے دادے ورگے ہوون تے اوہناں دی اولاد وگڑ جاندی اے, بہت چڑچڑی ہو جاندی اے تے کئی وار گھروں نٹھ وی جاندی اے.

میں اوس ویلے اگوں بس چپ رہندا ہاں.

٭٭٭٭٭