مات بھاشا تے ماواں۔۔۔۔۔٭رویل شاعری٭

مات بھاشا تے ماواں۔۔۔۔۔٭رویل شاعری٭

نہیں مرے گی میری بھاشا

جنا چر رہی اے

ماواں دے بُلھاں 'تے جیوندی۔

ہے ماتاؤ

تہاڈے بُلھاں نالوں ٹُٹّ کے تاں

لوک گیتاں دی وی عمر نہیں ہوندی ۔

ماتاؤ

جنا چر تہاڈیاں لوریاں نہیں مردیاں

تہاڈے گیت نہیں مردے

ساڈی بھاشا نہیں مرےگی

ماتاؤ

ایہ لوک گیت، نظماں،

ایہ مہان پاون گرنتھ

سبھ تہاڈے پچھے چلدے نیں

تسیں ایہناں نوں سفر بخشیا ہے

تے جس دن تسیں ایہناں نوں وسار دتا

ایہ اوتھے ہی سل پتھر ہو جان گے

تے تہاڈے بناں کوئی ایہناں نوں

مکت نہیں کر سکدا

میں نہیں گنناں

کہ کنے سخنور نے میری بھاشا دے

میں تاں گنناں کہ کنیاں ماواں نے

میری بھاشا نوں جیوندا رکھن والیاں

تے ماتاؤ

میں اپنی بھاشا نالوں پہلاں

تہاڈی سلامتی لئی دعا کردا ہاں۔

ماتاؤ

اس دھرتی دا ہر خطہ، ہر دریا

ہر ساگر، ہر برکھ،

ہر پھلّ، ہر رنگ

تہاڈے وچّ سما گیا ہے

تے پھر شبداں دے رنگین پھلّ بن بن

تہاڈے مکھ توں برس رہا ہے

تے سارے خطے، دریا، ساگر،

پربت، پھلّ برکھ

اپنے رنگاں سمیت پہچان ہو رہے نیں

ماتاؤ

تسیں ایہناں شبداں چ

ساڈے لئی نگھّ بھرے نیں

جذبات تسیں بھرے نیں

تسیں تاں سانوں نشبد ہوندیاں نوں وی

سمجھدیاں ہو

تسیں پتا نہیں شبداں نوں پالدیاں ہو

جاں سانوں پالدیاں ہو

جدوں تسیں دکھ چ تڑپیاں ہو

تہاڈی بھاشا اک ہی ہو جاندی ہے

سبھ بھاشاواں تہاڈیاں ہی نیں

تسیں کیوں نہیں کدے بھاشاواں پچھے لڑدیاں

تسیں کیوں نہیں بھاشاواں نوں تھوپدیاں

تسیں کدے ہور ماتا دے شبداں نوں وی

نہیں درکاردیاں

تہاڈے سارے شبد جویں رشتے نیں

جویں جذبات نیں

ہے ماتاؤ

تسیں سدا جیؤندیاں ہو شبد ہو کے

تسیں نہیں رہوگیاں

تہاڈے شبد ہون گے

اسیں وی نہیں ہوواں گے

تہاڈے توں ورثے 'چ ملے

ساڈے شبد ہون گے

بسّ ماتاؤ

تسیں ایہناں شبداں نوں

اپنے بلھاں 'تے بٹھائی رکھنا

اپنی شرن 'چ لئی رکھنا

اپنی شرن 'چ لئی رکھنا

---------*---