گلاں توں اگے ۔۔۔۔۔۔٭رویل شاعری٭

اسیں سورج دا مُنہ ای تکدے رہے

لوکاں سورج نوں کم تے لاکے

کنے ہور سورج بنا لئے

ساڈا چن چہ بیٹھی مائی دا رولا ای نہ مُکیا

تے لوکاں چن نوں رولے چ پا دتا

اسیں تارے توڑن دے چکراں چ ای رہے

تے لوکاں تاریاں دے شہر وسا لئے

ساڈیاں واء نال واء توئیاں ای نہ مُکیاں

تے لوکاں واء تے کاٹھیاں پا لئیاں

اسیں دُھویں دے بدل بناندے رہے

تے لوکاں بدلاں دا دُھوں کڈھ دتا

اسیں اک دوجے دی کیتی کتری تے پانی پھیر کے اپنی اگ بجھان چ لگے رہے

تے لوکاں پانی توں اگ بنا لئی

اسیں مِٹی نوں مِٹی کرن چ لگ گئے

تے لوکاں مِٹی نوں سونا بنا دتا

اسیں گلاں جوگے ای رہ گئے

تے لوکیں گلاں توں اگے نکل گئے

٭٭٭٭٭