غزل۔۔۔۔۔۔٭رویل شاعری٭

کتھے ٹُر گئے نیں اج جیون دے اوہ رنگ بھراوو

لوڑاں ہتھوں بندے ہو گئے ڈاھڈے تنگ بھراوو

نچن لگ پئے گھر دیاں کندھاں اُتے جد غریبی

بھل جاندے نیں ہسن کھیڈن والے ڈھنگ بھراوو

کِنا ں کُو چر لڑدے اوڑک ہر جانا سی لوکاں

اونتر جانے ڈھڈ دی خاطر بھکھ دی جنگ بھراوو

ہوندا تے کجھ نکل نہ آنداں مطلب یاری وچوں

کئی واری توڑ کے ویکھی کچ دی ونگ بھراوو

حرصاں ہوساں ہتھوں ہوگے سپاں وانگ زہریلے

اکوں ککھ دے جمے تاہیوں مارن ڈنگ بھراوو

جہناں دے لئی خون پسینا قسمے اک مِک کیتا

کنڈھ ولا کے اوہو کولوں جاندے لنگھ بھراوو

جُھوٹھ سنن دے عادی نجمیؔ سچ سنن توں عاری

سچ بولن تے لوکیں دیندے سولی ٹنگ بھراوو

٭٭٭٭٭