پارکھ دے گیسی بھکانےتے نین سُکھ دے نثری ٹوٹے ۔۔۔۔۔۔٭رویل فیچر٭

پارکھ دے گیسی بھکانےتے نین سُکھ دے نثری ٹوٹے ۔۔۔۔۔۔٭رویل فیچر٭

۔۔۔۔۔۔٭رویل فیچر٭

نین سکھ دی کتاب "جوگی، سپ، تراہ" چوں کجھ اقتباس پچھلے دنیں اودوں نظریں پئے جدوں اک کہانیکار نے ایہناں نثری ٹوٹیاں تے گل بات لئی پنجابیاں نوں ونگاریا کہ کیہ اوہناں دا سبھیاچار، رہتل تے بھائی چارا ایس گل دا حامی اے کہ ماڑے نتانے تے ہیٹھلیاں ذاتاں دے لوکاں دے ننگے پنڈیاں نوں کجن دی بجائے مزید ننگیاں کیتا جاوے۔ اوہناں دے مندے حالاں، بھکھ، افلاس تے ہورناں لوڑاں تھوڑاں دی پورتی تے جاگیر دار طبقے خلاف اوہناں دی جدوجہد نوں نتار کے پیش کرن دی تھاویں قاری دے جنسی جذبات نال کھیڈ کے اوس نوں بے راہ روی دا شکار بنا دتا جاوے۔

پنجابی زبان و ادب دے مخالف دھڑیاں وچ ایہ گل وی پنجابی بارے عام آکھی جاندی اے کہ ایہ گالھاں، جگتاں تے جاہلاں دی زبان اے پر اوہناں سمیاں وچ پنجابی دے کسے معتبر لکھاری دا پنجابی سیوا تے نویں ادب دے ناں تے کھلواڑ کسے وی نویں مکالمے دی ضمانت بن سکدا سی۔ پر ساڈے اوس پنجابی پارکھ دے گیسی بھکانے وچوں ساری ہوا اودوں نکل گئی جدوں اگلے دن اوس نے کسے انجانے ڈر تے قریبی دوستاں دے دباء کارن اوہ پوسٹ ای فیس بک توں ڈیلیٹ کردتی۔

سوال ایہ وے۔۔۔اسیں کدوں تک جتھا بند لوکاں دی منافرت ساہویں آواز نہیں چکاں گے۔ اج نہیں تے کل ایہناں بہروپیاں دا اصل ساہمنے آ ی جانا اے ویلا خد فیصلا کر رہیا اے۔

تھلے دتے نثری ٹوٹے نین سکھ دی اوس کتاب وچوں لتے گئے نیں جہنوں اک انعام لئی شارٹ لسٹ کیتا گیا اے۔ کیہ ایہناں وچ ورتے گئے لفظاں توں کوئی سجن وی اختلاف کرن دی جرات نہیں کرسکدا۔

کہانی: جوگی, سپ, تراہ

1

بابے جوانی شاہ وی وسنتے جوگی نوں سمجھایا کہ اوہدے کول وی ہن سانھے دا تیل کوئی نہ جہدی مالش نال ڈگی جوانی اٹھ کھلوندی, اوہ جنسی دوائیاں نال جوانی دیاں گولیاں بنا کے ویچے.ص:11

2

وسنتے جوگی دیاں جوان دھیاں گڈوی وجا کے منگدیاں جہناں دے عاشق, گوانڈھ نویں اسر رہی 'پیرا ڈائزہاوسنگ اسکیم' دے مزدور تے مالکاں دے ڈرائیور جہڑے گاون سندیاں جوگناں دیاں جوانیاں وی پٹدے تے اوہناں دیاں چمیاں لیندے چک مار کے اپنی نشانی لاندے. ص: 12

3

گنگی ماچھن ڈردیاں ڈردیاں نیڑے لگی تے اک دم وچوں وحشی سور اچھلیا جہنے اوہنوں اپنے تھلے لما پاکے گرم کیتا. انج گنگی ماچھن جہڑا پتر جمیا اوہ رچھ... جہڑا جوان ہوکے ماں دے نال سوندا رہیا. ایہ رچھ اپنے بھیناں بھراواں دا پیو... ص: 13

۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔

کہانی: دھم

پنڈ والے اپر کیہ ویکھن جدھر ڈھلی ہوئی وردی دی پتلون انج کھسکی کہ وچوں لال سوہے چتڑ دس رہے. ص: 16

۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔

کہانی: چئیرمین تے ریل گڈی

ساہنسی شرم حیا والے پرچلت سماج چوں باہر, جہڑی کلی وچ راتیں ماپے تے بھین بھرا ستے ہوون, اوتھے ای ووہٹی تے لاڑا ملاپ کردے, سہاگ دے نجھک گھسے ٹھنڈ پیاں ای رکدے, انج ای اوہناں دے کتے کھلھاں مانن. چودھرانی مشکی تے اوہدے پچھے نسریا رانا چوندا پھرے....

....چاچا چوکیدار اودھروں لنگھیا جہنے بالاں نوں تراہندیاں گوہ نال گویڑ کیتا کہ کتی کتے دا گینڈا بالاں دا تماشا نہیں, ہر کڑی بھخی ہوئی کتی بنن لئی سدھرے تے ہر منڈا کتا جہدا کچھا اگوں چکیا ہویا.ص: 19

۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔

کہانی: ہ ہاتھی

نکے ہوندیاں جہنوں بڑا چاء سی وڈیاں وڈیاں شیواں ویکھن دا!

کہنوں?

جہنوں کدی مولوی اگوں اپنا وڈا وکھایا!

وڈے نوں پھڑن دے سوادے پاکے زبر زیادتی ہوئی. رولا پاون لئی چیکدا کویں جہدے مونہ اتے اوہدی ستھن بدھی. اوہ اودوں اکثر بنڈاں بچاندے پھردے باغیاں نال رل کے مدرسے نوں ڈھا ڈھیری کرن دا سوچدا. ص: 25

۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔

کہانی: لا الہ لا الہ

سارا پنڈ مولوی محمد حسین نال رل گیا سوائے حاجی غلام حسن چیمے دے جہڑا اجے تائیں رسولاں ماچھن نوں آوندیاں ویکھ کے بدوبدی راہ ولا جائے جہنوں جوانی وچ اپنے نلاں اتے وجی لت چیتے آوے... پرالی دے پسے اولھے ہورناں دے ہلے گبھرو چودھری گتوں پھڑ کے مٹیار ماچھن نوں لما پالیا جہڑی پھڑکدی ہوئی ہیٹھوں نکل گئی. ص: 32

٭٭٭٭٭