الفرڈ ہچکاک  دی کہانی  /مجسم انتقام (ترجما کار:چاند شکیل )ــــ رویل

گبریلا اک بیوا سوانی سی جو اپنے اکلے تے جوان پُتر دے نال یونیسکو دے دوالے وچ زندگی دے دن گزار رہی سی۔ اوہدا خاوند پاؤلا ساورتی کافی عرصے پہلوں فوت ہو چُکیا سی۔ اوہدی موت دے بعد اوہنے اپنے پنج ورھیاں دے اکلے پُتر نوں بڑی محنتاں تے مشقتاں نال پال کے جوان کیتا۔ اوہناں دا نکا جہیا گھر سی۔ بیوا خُش سی۔ بھاویں اوہ بُڈھی تے کمزور ہو گئی سی۔ پر اپنے جوان تے خوبصورت پُتر دا کسرتی جسم ویکھدی تاں اوہ اپنی کمزوری وقتی طور تے بھُل جاندی۔

اوس نکے جہے گھر وچ بُڈھی گبریلا تے اوہدا جوان پُتر انٹون تے اوہناں دا کُتا سیمپلنٹ رہندے سن۔ کُتا بھاویں کمزور سی پر قد دے اعتبار نال کافی وڈا وکھالی دیندا سی۔ جہدے لئی لمے وال اوہدی کمزوری نوں لُکا لیندے سن۔

ایہنوں صرف حفاظت لئی رکھیا گیا سی۔ رات نوں اوہ گھر دی حفاظت کردا۔ انٹون اوہنوں بے حد چاہندا سی تے جدوں کدی اوہ شکار لئی جاندا تاں اوہدا پیارا کُتا اوہدے نال ہوندا۔

اک رات جدوں انٹون کم توں واپس آ رہیا سی تاں رستے وچ اوس وستی دے اک بدمعاش نکالولس نال جھگڑا ہو گیا۔ شروع وچ معاملا ہتھو پائی تیک رہیا تے اخیر بدمعاش نے غُصے وچ آ کے اپنی پینٹ دی جیب وچوں چاقو کڈھیا تے اک توں بعد اک کئی وار کیتے۔ انٹون دے مونہ توں فلک شگاف چیکاں نکلیاں تے ایس توں پہلوں کہ لوک اوہدی مدد نوں اپڑدے اوہ اوتھے ای تڑف کے ڈھیر ہو گیا سی۔

لوکاں نوں آندا ویکھ کے بدمعاش نکولس فرار ہو گیا تے اوہنے وی ایسے جزیرے وچ پناہ لئی جتھے اکثر خونی مجرم اپنے جرم دے بعد نس کے پناہ لیندے سن۔

جدوں لوکاں نے انٹون دی لاش اوہدے گھر اپڑائی…… ماں اُتے پُتر دی لاش ویکھ کے سکتا طاری ہو گیا۔ اوہ خموش ،پاٹیاں پاٹیاں نظراں نال اپنی ساری محنت یعنی بے جان پُتر دی لاش نوں ویکھ رہی سی۔ فیر اچانک اوہدے ہتھ اُتے اُٹھے۔ اوہنے پُتر دے سرہانے کھلو کے قسم کھادی کہ میں اپنے پُتر دا ابدلا اوہدے بے رحم قاتل توں ضرور لواں گی۔

سارے آنڈھ گوانڈھ دے لوک جمع سن جدوں اوہناں نے اوس بُڈھی بیوا دی ایہ حالت ویکھی تاں اوہ وی زور زور دی روون لگے۔ کُتا وی لاش دے پیراں ول آ بیٹھا۔ اوہ لاش نوں ویکھ کے ہنجو وگا رہیا سی۔ بُڈھی وی لاش دے نیڑے بیٹھ گئی تے اوہدیاں اکھاں وچ ہنجواں دا ہڑ آ گیا۔ اوہ خوب روئی۔ وچاری ماں وار وار پُتر دے خون نال بھرے کپڑیاں نوں ٹوہندی تے ویکھدی کہ سارے جسم تے کپڑے خون نال بھرے اوہدی چمڑے دی جیکٹ اندروں لہو نال تر سی۔ اوہدے سر دے وال وی لہو نال لِبڑے نظر آ رہے سن۔ پر مُکھ اجہیا پُرسکون وکھالی دے رہیا سی جویں اوہ سُتا ہویا اے۔ ماں نے پُتر دے مُکھ نوں ویکھیا۔ اوہدے متھے نوں چُمیا اوہدے گرم گرم ہنجو پُتر دے متھےاُ تے ڈگے۔ اوہ زندا ہوندا تاں ماں دے ایہ ہنجو پونجھن لئی زندگی داء تے لا دیندا۔ ایس دوران کُتا وی زور زور نال فریاد کرن لگا سی۔ بُڈھی نے پُتر نال گلاں کرنیاں شروع کر دتیاں تے کُتا چُپ ہو گیا۔ بُڈھی رو وی رہی سی تے اوہدے اُتے عجیب جنونی کیفیت طاری ہو گئی۔ اوہ چیکدی ہوئی بولی:

"جے تیرا قاتل میرے ساہمنے ہوندا تاں میں اوہدا کلیجا کڈھ کے چبدی۔ میرے بچے توں فکر نہ کر ارام نال سوں جا۔ میں تیرا انتقام لواں گی۔ پُتر میری گل سُن رہیا ایں ناں؟ ایہ تیری ماں اے جو قسم کھا رہی اے۔ توں پُتر جاندا ایں کہ تیری ماں جو عہد کر لیندی اے اوہنوں ہر قیمت تے پورا کردی اے۔“

فیر اوس بُڈھی بیوا نے اپنے بے رنگ بُلھ پُتر دے متھے تے رکھ دتے تے ہنجو فیر اوہدیاں پلکاں تے مچلن لگے۔ تے کُتا وی اُچی اواز وچ رون لگا۔ دوجے دن انٹون نوں مٹی وچ دفنا دتا گیا۔ دن گزردے گئے۔ انٹون دا قصا تاں اک پاسے اوہدا ناں وی لوکاں دے ذہناں توں مٹن لگا۔ صرف اک بُڈھی ماں سی جو اک لمحا وی پُتر دی یاد توں بے پرواہ نہیں سی۔ اوہ سدا سوچدی کہ انتقام کویں لواں ……؟ اوہ انتقام دی اگ وچ بلدی رہی۔

ساحل سارڈپنی دے دوجے پاسے اک جزیرا سی۔ جہنوں لانگو سارڈ کہندے سن۔ ایہ مجرم ایسے وچ رہ رہیا سی۔ اوہ اوتھوں دے وسنیکاں دے نال ازاد زندگی گزار رہیا سی۔ اصل وچ ایہ جزیرا ڈاکوواں،قاتلاں تے بدترین مجرماں دی آماجگاہ سی۔ بُڈھی بیوا اپنی کھڑکی دے کول بیٹھی سمندر دے پار اوس جزیرے نوں گھنٹے ویکھدی رہندی جو اوس کھڑکی وچ سمندر دے دوجے ساحل تے اک سفید نقطے وانگ نظر آ رہیا سی۔

اِک دن اوہ کھڑکی دے ساہمنے بیٹھی اوس نقطے نوں ویکھ رہی سی۔ اوہدیاں اکھاں وچ انتقام دے شعلے بھڑک رہے سن۔ ہُن اوہ مزید برداشت نہ کر سکی۔ وفادار کُتا اوہدے پیراں وچ لپٹ رہیا سی۔ اوہنے کُتے ول ویکھیا تاں اوہدیاں اکھاں تے جویں بھانبڑ ہو گئیاں۔ اوہ ہُن مجسم انتقام بن گئی۔ اوہ چھیتی توں چھیتی ایہ انتقام لینا چاہندی سی۔ اوہدا ذہن نویاں نویاں ترکیباں سوچن لگ گیا۔ اخیر اوہدے ذہن وچ اک ترکیب آ ای گئی۔ بڑی درد ناک تے ہولناک ترکیب۔ مجرم ہُن بچنا وی چاہوے تاں ممکن نہیں سی کہ اوہ بچ سکے۔

اوہنے اپنے ذہن وچ آئی ہوئی ترکیب دے ہر پہلو تے چنگا غور کیتا۔ اوہدے بُلھاں تے خوفناک مسکرا ہٹ آ گئی۔ جو پُتر دے قاتل دے بعد پہلی واری اوہدے بُلھاں تے نمودار ہوئی سی۔ اوہنے اک واری کھڑکی دے باہر جھاکیا تاں چِٹی سویر گئی سی۔

سورج نکلن دے بعد اوہ اپنی تھاں توں اُٹھی تے باوقار چال دے نال گرجے گھر اپڑ گئی۔ اوتھے اوہنے رو رو کے خدا توں معافی تے دُعا منگی۔ ”ایہ خدا میرے پُتر دے انتقام وچ میری مدد فرما" دعا توں فارغ ہو کے اوہ گھر آئی اوہنے صحن دے اک کونے وچ کُتے نوں زنجیر پا کے زمین وچ اک مضبوط کِلا گڈھیا تے کُتے نوں اوہدے نال بنھ دتا۔ پورا دن تے رات اوہنوں کھاون نوں کُجھ نہ دتا۔ ایس دوران صرف اک پانی نال بھریا کُونڈا کُتے اگے رکھیا۔

دوجی صبح اوہ گھروں نکلی تاں کُتا بہت زور نال اوس بیوا ول اُچھلیا۔ بھُکھا جنور بے چارا زور لا کے سنگل توڑنا چاہندا سی۔ پر شاید اوہدے وس وچ نہیں سی کیوں جے سنگل بہت مضبوط سی۔

اوہ بازار گئی تے گوشت لیائی۔ اپنے کونت دا پُرانا لباس کڈھیا۔ جو اوہدے مرحوم دی نشانی سی۔ اوہنے اک بناوٹی بندا بنا کے اوہنوں ایہ لباس پوایا تے گوشت دے ٹُکڑے دھاگے وچ پرو کے اوس بناوٹی بندے دی گردن وچ بندھ دتے۔ اوہنوں اک سہارے نال صحن وچ کھڑا کر دتا۔ کُتا گوشت نوں ساہمنے ویکھ کے زور نال بھونک رہیا سی تے زنجیر توڑن دی کوشش کر رہیا سی۔ گبریلا نے اوہدی زنجیر کھول دتی۔ کُتا بڑی بے رحمی نال گوشت دے حصول لئی مصنوعی بندے دے گلے تے چھالاں لا کے گوشت حاصل کر رہیا سی۔ تے گبریلا ایس منظر توں اَنند مان رہی سی۔ اوہنے اک ہفتے تیک ایہ عمل جاری رکھیا۔ ایتھوں تیک کہ ہُن کُتا اوس عورت دے اشارے تے کسے وی بندے دے گلے دی تکا بوٹی کر سکدا سی۔ پر گبریلا نے احتیاطن تن مہینے تیک ایہ عمل جاری رکھیا۔ کُتا ایس قدر ٹرینڈ ہو چُکیا سی۔ کہ کسے وی بندے نوں ساہمنے ویکھدا تاں شوق نال کنبن لگدا تے اپنی بُڈھی مالکا گبریلا دے اشارے دا منتظر رہندا۔

ہُن بدلالین دا ویلا آ گیا سی۔ تے بُڈھی گبریلا دے دل وچ غضب دی اگ بھڑک اُٹھی۔

اتوار دا دن سی۔ گبریلا وی سارے لوکاں دے نال گرجا گھر اپڑ گئی۔ اج دا دن اوہدے لئی بڑا اہم سی۔ اوہنے اک اک لمحا اوس دن دا کنڈیاں تے بتایا۔ گرجے اپڑ کے اوہنے نماز تے دعا پڑھی تے استغفار کیتا لوک حالے وی اوتھے سن پر اوہ گھر پرت آئی۔ اوہنے اک بُڈھے دا روپ بنا کے مردانا لباس پایا…… اوہ بُڈھی گبریلا دی بجائے اک بُڈھا بندا وکھالی دے رہی سی۔ اوہنے کُجھ سکے تے کُجھ گوشت دیاں بوٹیاں جیب وچ پا لئیاں۔ تے ساحل ول ٹُر گئی۔ کُتا جدوں بہت شور پاندا تاں اوہنوں اک بوٹی دے دیندی۔ کُتا بھُکھ نال کمزور ہو گیا سی۔ ہولی ہولی ٹُر رہیا سی۔ اوہنے بوٹیاں دھاگے وچ پروئیاں ہوئیاں سن۔ اوہناں نوں مونڈھیاں تے پایا تے تیزی نال ٹُرن لگی۔ جدوں اوہ ساحل تے اپڑی تاں کُجھ سکے دے کے اوہ کُتے دے نال کشتی تے بیٹھ گئی۔ کشتی والے نے اوہنوں بدنام جزیرے سارڈ دے ساحل تے لاہ دتا۔ اوہ ساحل تے اُتر کے وستی وچ داخل ہوئی تاں اوہنوں ساہمنے اک ماچھی دی دُکان دسی۔ اوتھے اپڑ کے اوہنے ماچھی توں نکالوس دے متعلق پُچھیا…… دُکاندار اوہدے توں واقف سی۔ دوجا ایہ کہ جزیرے دی ابادی تھوڑی سی۔ اوتھے وسن والے سبھ اک دوجے نوں جاندے سن۔ نکالوس اوتھے بڑی ازادی دی زندگی گزار رہیا سی۔ ماچھی نے اوس بُڈھے بندے نوں ویکھیا تے کہیا: ”اگے گلی وچ اک ترکھان دی دُکان اے نکالوس اوس وچ کم کردا اے۔“

گبریلا تیزی نال اوس دکان ول چلی گئی۔ اوتھے خُش قسمتی نال دُکان تے نکالوس توں وکھ کوئی نہیں سی۔ جو دکان دے عقب وچ کم کر رہیا سی۔ جویں ای گبریلا اوتھے اپڑی اوہ نکالوس نوں ویکھ کے فورن پچھان گئی۔ گبریلا نے کُتے نوں اشارا کیتا۔ اوہ تاں بھُکا تے سی ای تے نکالوس نوں ویکھ کے اشارے دا منتظر سی۔ اشارا ملدے ای اوہ نکالوس ول ودھیا۔ نکالوس اک قاتل جویں اک کُتے ول متوجا ہویا تاں کُتا اوہدی گردن وچ اپنے دند گڈ چُکیا سی۔ نکالوس نے بہت بچن دی کوشش کیتی پر بھُکھا جنور بے پناہ قوت نال حملا آور ہویا۔ نکالوس لڑ کھڑا کے ڈِگ پیا۔ کُتے نے ویکھدے ای ویکھدے اوہدی گردن دی تکا بوٹی کر دتی۔

بُڈھی گبریلا بہت خُش سی۔ خُشی نال اوہدے مونہ توں آواگت اک چیک نکلی:

"پُتر میں تیرا بدلا لے لیا“ اوہنے کنبدے ہتھاں نال کُتے نوں پھڑیا تے فیر ساحل ول چلی گئی۔ جزیرے دی پولیس جدوں اوتھے اپڑی تاں گواہیاں توں کوئی مفید شہادت نہ مل سکی۔ ایس توں وکھ کہ اوہناں نے اک بُڈھے بندے نوں ایس دُکان توں نکلدے ویکھیا سی۔