گیاچوتے اوہدیاں پَھلیاں

بیتیاں ویلے دی گل اے کہ اِک گیاچو ناں دا مُنڈا سی،جہدے ماپے ایس دُنیا وچ نہیں رہے سن۔اوہدے کول کھاون پین لئی صرف اک پھَلیاں دا بھریا کپ اے۔ہر روا اوہ اِک پھَلی کھاندا رہیا تے آخر کار اوہدے کول اِک پھَلی رہ گئی۔اوس نے اوہ اِک پھَلی کھیسے وچ پائی تے ایدھر اودھر پھِردا رہیا ایتھوں تک کے شام ہو گئی۔اوس نوں شہتوت دے رُکھ ہیٹھاں اِک نِکا جہیا گھر وکھالی دِتا۔اوس نے جا بوہا کھڑکایا،اِک بُڈھڑا آ کے اوس دی چاہ پُچھن لگ گیا۔گیاچو نے دسیا”میرے ماپے نہیں نیں۔میرے کول کھان پِین لئی سوائے اِک پھَلی دے ہور کُجھ وی نہیں اے۔“”وچارا“ رحمدل بُڈھے نے آکھیا تے اوس نوں چار شہتوت کھاون لئی دِتے تے اوس نوں اَگ دے نیڑے سُواں دِتا۔رات دے کسے پہر اوہدے کھیسے وچوں سرک کے باہر نکل گئی تے اِک بِلی نے اوہنوں کھا لیا۔گیاچو دی جد اکھ کھُلی تاں اوہ چِیک کے بولیا”رحمدل بُڈھے، تہاڈی بِلی نے میری پھَلی کھا لئی اے،ہُن میں کیہ کراں؟“بُڈھا بولن لگا”تُوں ایس بِلی نوں لے جا،میں انج دے چالاک جانور نوں اپنے گھر نہیں رکھ سکدا۔“بابے دے کہن اُتے اوہنوں بِلی لیجانی پئی اوہ بلی نوں نال پھڑی سارا دن ٹُردا رہیا۔آخرکار اوہ اک نِکے جہے گھر دے ساہمنے آ گیا جہڑا اک اخروٹ دے رُکھ ہیٹھاں بنیا سی۔اوس نے جد ایہدا بوہا کھڑکایاتے ایتھے وی اک رحمدل بُڈھا باہر آیا تے پچھن لگا کہ اوس نوں کیہ چاہیدا اے۔اوہنے آکھیا”میرے ماپے نہیں نیں،میرے کول بس اک بِلی اے جو میری پھَلی وی کھا گئی اے۔“”بُہت بھیڑا ہویا“ بُڈھا کہن لگا۔اوس نے گیاچو نوں کھان لئی تِن اخروٹ دتے نالے کُتے دے رہن واسطے بنی تھاں تے سوون واسطے دے دِتی۔رات دے کجھ پہر ای گزرے سن کہ بِلی نوں کُتا کھا گیا۔ایس وار جدوں گیاچو جاگیا تاں اوس نے پہلے توں اُچی چِیک ماری ”تہاڈے کُتے نے میری بِلی کھا لئی اے۔“بُڈھے نے کہیا ”توں ایس کُتے نوں اپنے نال لے جا میں ایس طرحاں دے وحشی تے بے رحم جنور نوں اپنے گھر وچ نہیں رکھنا چاہندا“گیاچو سارا دن کُتے دے نال ایدھر اودھر پھردا رہیا۔آخر کار اوہ اک انجیر دے رُکھ ہیٹھاں اُسرے اِک نِکے جہے گھر دے ساہمنے کھلو گیا۔مُنڈے دے بوہا کھڑکایا ایتھے وی اک بُڈھے نے بوہا کھولیا تے آون دا کارن پُچھیا۔مُنڈے نے فیر آکھیا ”میرے ماپے نہیں نیں،میرے کول بس ایہ کُتا ااہ جہنے بِلی کھا لئی اے کیوں جے اوس بِلی نے میرے کول موجود اِکو اِک پھَلی کھا لئی سی۔“”بہت بھیڑا ہویا“ رحمدل بُڈھے نے بولیا تے دو انجیراں بُڈھے نوں کھاون لئی دے دِتیاں تے اوس نوں سُور دے واڑے وچ سوون لئی جگھا دے دتی۔جدوں اوہ جاگیا تے اُچی اُچی چیکن لگا ”رحمدل بُڈھے تہاڈا سُور میرا کُتا ہڑپ کر گیا اے۔“رحمدل بُڈھا کہن لگا ”تُوں ایس سور نوں نال لے جا کیوں جے میں انج دی مکروہ شے نوں اپنے کول نہیں رکھنا چاہندا“گیاچو نے سُور نوں نال لیا تے سارا دن ایدھر اودھر پھردا رہیا ایتھوں تک کہ اوہ اِک نِکے جہے گھر دے ساہمنے آ گیا۔ایہ بوڑھ دے رُکھ ہیٹھاں بنیا گھر سی،اوس بوہا کھڑکایا تے ایتھے وی اک بڈھا باہر آیا تے آون دی وجھا پُچھی۔مُنڈا دسن لگا”میرے ماپے نہیں نیں،بس ایہ سُور ای اے جس نے میرا کُتا کھا لیا،کُتے نے بِلی کھا لئی سی تے بِلی نے میرے کول اپنے کھاو ن واسطے موجود اِکو اِک ای پھَلی کھا لئی سی۔“”توں تے ترس دے قابل وچار جہیا بن گیا ایں“رحمدل بُڈھے نے جواب دتا تے پھل کھاون لئی دتا تے اصطبل وچ سوون لئی تھاں دِتی۔گیاچو سوں کے اُٹھیا تاں ایس وار اوہنے فیر چِیک ماری تے اُچی اُچی پکاریا”رحمدل بُڈھے تیرے گھوڑے نے میرا سُور کھا لیا اے۔“رحمدل بُڈھا اگوں کہن لگا ”تُوں ایس گھوڑے نوں لے جا سکدا ایں کیوں جے میں ایس بے کار جنور نوں اپنے کول نہیں رکھ سکدا تے نہ ای رکھنا چاہندا۔“گیاچو نے گھوڑے تے بیٹھ کے سواری کرنا شروع کر دتی اوہ سارا دن گھوڑے تے سواری کردا رہیا تے اِک محل دے ساہمنے آ گیا۔اوہنے بوہا کھڑکایا۔جواب وچ کوئی چِیکیا،”کون اے اوتھے؟“”میں گیاچو آں میرے ماپے مرے ہوئے نیں تے میرے کول ایہ گھوڑا اے جس نے میرا سُور کھا لیا،سُور نے کُتے نوں کھادا سی تے کُتے نے بِلی نوں،اوس بِلی نے میرے کول کھاون لئی جو اِکو اِک پھَلی سی اوہ وی کھا لئی سی۔“”ہا ہا ہا ہا سپاہی اُچی اُچی ہسن لگ پیا۔اوس آکھیا ”میں بادشاہ نوں دسنا“”ہا ہا ہا ہا۔۔۔۔ہُو ہُو ہُو“ بادشاہ وی ہسن لگ پیا۔جس نے وی پھَلی بارے سُنیا اوہدا ہس ہس کے بُرا حال ہویا۔کوئی منن لئی تیار ای نہیں سی کہ ایہ کیہ واپر گیا پھَلی نے بِلی نوں کھا لیا تے بِلی نوں کُتے نے کھا لیا تے کُتے نوں سوار نے کھا لیا رتے سُور نوں گھوڑے نے کھا لیا“”تہاڈی عظمت نوں سلام“ پر تُسیں میری گل نوں ٹھیک طرحاں سمجھیا نہیں اے۔گیاچو کہن لگا”ایس گھوڑے نے سُور نوں کھا لیا،سُور نے کُتے نوں کھا لیا تے اوس کُتے نے میری بلی نے نوں کھا لیا سی جو میرے کول موجود کھاون لئی اِکو اِک پھَلی نوں کھا گئی سی۔“”ہا ہا ہو ہو بادشاہ ہسن لگ جاندا اے تے کہن لگا ایہ میری غلطی اے جویں پھَلی نوں گھوڑے نے کھا لیا،نہیں نہیں میر ا مطلب سی گھوڑے نے پھَلی نوں کھا لیا نہیں نہیں ہا ہا ہو ہو بادشاہ وی ہسدا رہیا تے اوس دے سپاہی وی اوس دے نال نال ہسدے رہے۔کول کھلوتیاں ساریاں سوانیاں تے نوکرانیاں نے وی ہسنا شروع کر دِتا۔رسوئی والے نے وی ہسنا شروع کر دِتا۔گھنٹیاں وجن لگ پئیاں تے پنچھیاں نے وی گیت چھُوہ لئے۔بادشاہ محل دے وڈے سارے سجے ہوئے بوہے کول آیا تے کہن لگا۔”گیاچو توں مینوں ہر دِن اوس پھَلی بارے دسیں گا جہنوں گھوڑے نے کھادا سی نہیں نہیں اوس گھوڑے بارے جس نے سُور نوں کھادا سی،اوس کُتے بارے جہنے بِلی نوں کھادا سی تے اوس بِلی بارے جس نے پھَلی کھادی سی تے میں تینوں اپنے نال تخت اُتے بِٹھا لواں گا۔ہا ہا ہا ہو ہو ہو ،ہا ہا ہا ہو ہو ہو اخیر گیاچو نوں اک سنہری تاج پوا دِتا گیا تے تخت اُتے بٹھا دِتا گیا۔اوہ ہر روز اوس گھوڑے دی کہانی سناؤندا جس نے سُور نوں کھا لیا سی تے سُور نے کُتے نوں کھا لیا سی تے کُتے نے بِلی نوں ہڑپ کیتاایہ اوہ ای بِلی سی جس نے اوہدی اِکو اِک پھَلی کھا لئی سی۔ایس گل اُتے اوہ ہسدا،گاؤندا تے سبھ ہمیشا ہمیشا لئی خُش رہن لگ پئے۔Powered by Froala Editor