گُڈی گُڈے دا گھر /کیتھرین مینسفیلڈ۔۔۔ترجماکار:ثروت سہیل

ایہ کہانی 1800 ء دے نیوزی لینڈ دے بارے وے جتھے انگریز دی حکومت رہی۔ انگریز اپنے نال اپنا سازوسامان تے سماجی کینہ تے بغض وی لے کے گئے سن۔ اوس زمانے وچ انگریز سماج طبقیاں دی ونڈ وچ یقین رکھدا سی۔ طبقہ پیدائش نال ای مقرر ہو جاندا سی تے اوہدے وچوں اُتے جانا مشکل سی۔ اس گل دا پرچار مصنف نے ایس کہانی وچ کیتا۔

DOLL’S HOUSE By KATHTINE MANSFIELD

گُڈی گُڈے دا گھر /کیتھرین مینسفیلڈ۔۔۔ترجماکار:ثروت سہیل

ہیری صاحبہ جدوں برنلاں دے نال کجھ دن رہ کے شہر واپس گئی تے اوہنے بالاں لئی اک گڈی گڈے دا گھر گھلیا۔ اوہ ایڈا وڈا سی کہ ریڑھے والے نے تے پیٹر نے رَل کے اوہنوں چک کے ویڑھے وچ لیاندا۔ تے اوہنوں سٹور دے باہر دو لکڑی دیاں ڈبیاں تے دھریا سی۔ اوہتھے اوناں دناں وچ ایڈی سردی نہیں سی تے اوہدے خراب ہوں دا ڈر نہیں سی۔ تے نالے اندر لے جان تک اوہدی پالش دی بو وی مُک جانی سی۔ ماسی میری دا اے خیال سی کہ اے بو تے اوہدے اصلی ہون دی نشانی سی تے نال مسز ہیری دے پیار تے وڈے دل دی خشبو ہو سکدی سی۔

لئو جی ایہ جے ساہمنے پیا گڈی گڈے دا گھر گُوڑھا ، چمکیلا، ہرے تے کھٹے رنگ دا۔ چھت تے لال تے چٹے رنگ دیاں دو چمنیاں جوڑیاں گیاں سن۔تے بوہا وی کھٹے رنگ دی پالش نال پیا چمکدا سی تے انج لگدا سی جویں نِکی جہی ٹافی اے۔ چار باریاں ہرے رنگ دیاں دھاریاں نال وکھو وکھ پیاں دسدیاں سن انج جویں اصلی نیں ۔ اِک سچ مچ دی نِکی جہی ڈیوڑھی اوہو ی کھٹے رنگ دی تے اوہدے چھت دے کنڈیاں تے پینٹ دے ڈھیلے جمے سن۔

واہ بھئی اصلی ، ایڈا ودھیا، نِکا جہیا گھر سی تے بوکس نوں بھیڑی لگنی سی اے ای تے سواد سی تے اودے نویں نکور ہون دا ثبوت وی۔

کوئی بولیا، " چھیتی چھیتی کھولو!" اک پاسے کنڈی گھُٹ کے ماری سی ۔ پیٹر نے اوہنوں اپنے نِکے جہے چاقو نال کھولیا۔ اوہ ہو واہوا اک دم سارا گھر ساہمنے دِس پیا ۔ اے لو جی! سامنے بیٹھک تے کھانے والا کمرا، چُلھانی تے دو سون والے کمرے۔ انج ای کوئی گھر ہونا چاہیدا اے۔ سارے گھر انج ای کیوں نہیں ہوندے۔" نِکے جہے بوہے وچوں نکے جہے کمرے نوں ویکھیا تے اک کِلّی تے دو چھتریاں ، بڑا ودھیا لگدا سی۔ ایہ ای گل اے جدوں تسیں کسے گھر دا بوہا کھڑکاندے او تے تے تسیں اوہدے بارے بس ایہ ای جاننا چاہندے او جے اوہ کِنج دا اے۔ اوہ ہ ! برنلاں دے بالاں نے تے اک آہ بھری، اے تے بہت ای ودھیا اے! اوہنے تے سارا جیون انج دی کوئی شے ویکھی نہیں سی۔ سارے کمرے ٹھیک ٹھاک سن۔ کندھانں تے کاغذ تے بنیاں چمکیلے فریم والیاں صحیح فوٹوواں لگیاں سن۔ چُلھانی نوں چھڈ کے تے باقی ساریاں فرشاں تے لال قالین وچھیا سی۔ بیٹھک وچ لال مخمل والیاں کرسیاں تے کھانے والے کمرے وچ ہرے مخمل دیاں کرسیاں۔ بستریاں تے میزاں اُتے اصلی کپڑے دیاں چادراں، اک جھولا، اک چُلھا، اک بھانڈیاں والی الماری تے اوہدے وچ نِکیاں نکیاں تھالیاں تے اک وڈا ساراجگ سی۔

پر کیزیا نوں اک شے نے تاں موہ ای لیا ، اوہ سی لیمپ، کھانے والے کمرے دے میز دے وچکار پیا سی۔ بڑا ودھیا نِکا جہیا ،اَسمانی رنگ دا لیمپ تے اوہدا چٹا بلب ۔ اوہدے وچ کوئی چمکیلی شے بھری سی تے اوہنوں بالن دی لوڑ وی نہیں سی ، کوئی نیل ورگی شے تے اوہ ہِلدی وی سی۔ گڈے ماں تے پیولٹکدیاں کرسیاں تے سِدھے پئے سن۔ تے اوہناں دے دو نِکے ایان اُتلے کمرے وچ سُتے سن۔ اوہ گھر دے حساب نال کجھ وڈے لگدے سن انج جیویں ناوتھے اوپرے سن۔ پر جی لیمپ سبھ توں ودھیا سی۔ لیمپ اصلی لگدا سی تے انج جویں کیزیا ول ویکھ کے ہسدا سی تے آکھداہوندا سی " میں ایتھے رہنا واں۔"

اگلی سویرے برنلاں دے بال ساریاں نوں دسناں چاہندے سن تے اوہناں نوں سکول اپڑن دی کالھ سی۔ اوہ گڈی گڈے دے گھر دی ، سکول دی گھنٹی وجن توں پہلاں شو مارنا چاہندے سن۔ ازبل بولی" میں دساں گی۔ ایس لئی جے میں وڈی آں۔ تے تسیں بعدوں وچ رل جایا جے۔ پر پہلاں میں دساں گی۔" ازابل پوری پردھان سی تے نالے اوہ ہر واری گل وی صحیح کردی سی ، ایس لئی گل کرن دا کوئی فیدا نہیں سی۔ نالے لُوسی تے کیزیا نوں وڈیاں دی وڈیائی دا پتا سی ۔ اوہ سڑک دے کنڈے کنڈے لگیاں پھلاں نال کھیہ کھیہ کے چپ چاپ ٹردیاں جاندیاں سن۔ " تے ایہ وی میں ہی دساں گی کہ سبھ توں پہلاں گھر ویکھن کون آوے گا۔ امّاں نے کہیا سی کی میں ہی ایہ کم کراں گی۔" ایس لئی اے صلاح کیتی گئی سی کہ جناں چر اوہ گھر وہیڑے وچ پیا اے تے سکول دیاں کڑیاں دو دو کر کے آ کے اوہ گھر ویکھ سکن گئاں۔ کوئی وی چاہ پین لئی تے گھر وچ پھرن لئی نہیں رکے گی ۔بس ویڑھے وچ چپ کر کے کھلو کے ویکھن گیاں۔ ایہ کم شروع جد ہویا تے ازابل وکھاندی رہی تے لُوسی تے کیزیا ویکھ ویکھ کے خُش ہوندیاں رہیاں۔

اوس دن اوہناں نے بھاویں کڈی چھیتی کرن دا چارا کیتا پر اوہ جدوں منڈیاں دے کھیڈاں دے میدان دے جنگلے کول اپڑیاں تے گھنٹی وج پئی۔ اوہناں نوں بس اپنے ٹوپ لہان دی ای ویلھ ملی۔ اوہ حاضری لگن توں پہلاں قطار وچ جا کے کھلو گیاں۔ کوئی گل نہیں ازابل نے کسر پوری کر لئی۔ اوہنے انج وکھالا کیتا جویں اوہدے کول بڑے وڈی تے کوئی بھیت بھری خبر اے۔ تے اپنے ہتھ نال پچھلیاں کڑیاں نوں انج اشارا کیتا جے کھیڈاں دے ٹیم دسن لئی اوہدے کول کوئی گل اے۔ کھیڈاں دا ویلا ہو گیا تے اوہدی کلاس دیاں کڑیاں اوہدے آلے دوالے آ گیاں تے اوہنوں باہواں اچ گھیریا تے کدی نال نال ٹرن لگ پیاں ۔ اوہنے میدان دے اک پاسے وڈے رُکھ تھلے اپنی عدالت لا لئی۔ اک دوجے نوں دھکے ماردیاں ، لڑدیاں ، دند کڈھدیاں اوہ نیڑے نیڑے ہو گیاں۔ تے دو کڑیاں جہڑیاں سدا ای اوس قطارے / قطیرے توں باہر ہندیاں سن ، اس واری وی باہر ہی کھلوتیاں رہیاں۔ اوہ سن کیلویاں دو بھیناں ۔ اوہناں نوں ایس گل دا پتا سی جے برنلز توں دور رہنا ای چنگا اے۔ گل دراصل ایہ سی کہ جہڑے سکول برنلز دے بچے جاندے سن اوہ اوہناں دی حیثیت دے مطابق نہیں سی۔ جے اوہناں کول کوئی ہور ودھیا سکول ہندا تے اوہ کدی وی اپنے بال ایس سکول نہ گھلدے۔ کیاں میلاں تک بس اے ای اک سکول سی۔ سِٹا ایہ نکلیا کہ اوتھے سارے آنڈ گوانڈ دے بال، جج دیاں نکیاں کڑیاں، ڈاکٹر دیاں دِھیاں، دُکاندار دے بال تے دُدھ والے دے ایانے وی سارے اوتھے ہی جان تے مجبور سن۔ تے جہیڑے نکے نکے بگڑے ، کھرہوے منڈے ، اوہناں دی تے گل ای چھڈ دیو۔

کدھرے تے حد بندی ہونی سی۔ تے حد بندی ہوئی کیلویاں تے ۔ تے بڑے سارے بالاں نوں ، جہناں وچ برنلز وی سن اوہناں نال بولن دی اجازت نہیں سی۔ اوہ آکڑ کے کیلویز کولوں لنگھ جاندے سن۔ ہر کوئی اوہناں توں دُور ای رہنداسی ۔ ایتھوں تیکر جے استاد وی اوہناں واسطے وکھرا لہجا تے اواز رکھدے سن تے دوجیاں بالاں لئی جدوں اوہ عام جہے گُلدستہ دین آؤندے سن تے اک خاص مسکراہٹ ہوندی سی۔

اوہ دوویں اک تیز ہشیار ،مخنتی دھوبن دیاں دِھیاں سن جہڑی ہر روز گھر گر جا کے کم کاج کردی سی۔ اک ہور بڑی وڈی گل سی کہ مسٹر کیلوی کتھے سی؟ کسے نوں پکّا پتا نہیں سی۔ پر ہر کوئی کہندا سی کہ اوہ جیل وچ اے۔ انج فیر اوہ اک دھوبن تے اک عادی مجرم دیاں دھیاں سن۔ اک گل سمجھوں باہر سی کہ ماںنکیلوی نے اونوں نوں ایڈا دوجیاں تو ں وکھرا کیوں بنا کے رکھیا سی؟ سچ تے ایہ سی کہ اوہناں نے اوہ ودھے گھٹے کپڑے پائے ہوندے سن جیہڑے اوہناں دی ماں نوں لوکاں دے کم کاج کر کے لبھدے سن۔ مثال دے طور تے لوسی جہڑی بڑی موٹے تگڑی سی مونہ تے چھائیاں تے دھبے وی سن، اوہ سکول اوہ جوڑا پا کے جاندی سی جہڑا برنلز دے پرانے میز پوش دے سبز موٹے کپڑے دے بنے سن۔ لوگان دے پردیاں دے لال کپڑے دیاں باہواں سن ، تے اودھا ٹوپ جہڑا اودھے متھے تے اڑیا رہندا سی اوہ اک بڈھی جہی بی بی دا سی ، جیہڑا فر مس پنکی کول ہندا سی اوہ پشلے پاسیوں موٹا سی، تے وڈا جہیاجامنی رنگ دا پر اوہدے تے لگا سی۔ واہ کیہ اوہ نکی جہی شے لگدی سی اوہنوں ویکھ کے ہاسا ضرور اوندا سی۔ تے اوہدی نکی بھین، ایلسی ، اوہنے چٹا لال جہیاچولا پایا سی۔ انج سی جویں رات نوں پان والا بانا اے، تے اک نکے کسے منڈے دے بوٹ پائی پھردی سی۔ جو وی کجھ اوہنے پایا سی لگدا بڑا عجیب سی۔ اوہ نکی جہی ککڑی دی دھون دی ہڈی ورگی، کھلرے ہوئے وال ، وڈیاں وڈیاں اکھاں انج لگدی سی جویں نکا جہیا اُلو۔ کسے نے کدی اوہنوں ہسدیاں ہویاں نہیں سی ویکھیا۔ تے شاید اوہ کدی بولی وی نہیں سی۔ اوہ لوسی دی جھگے دا اک کونا اپنے ہتھ وچ مروڑ کے پھڑی رکھدی سی۔ جتھے جتھے لوسی جاندی سی پچھے پچھے اوہ ٹری جاندی سی۔ کھیڈاں دے میدان وچ ، سکول جاندیاں آؤندیاں لوسی اگے اگے ٹردی سی تے ایلسی اوہنوں پھڑ کے اوہدے پچھے پچھے۔ بس جدوں اوہنوں کوئی لوڑ پیندی سی یاں اوہنوں ساہ چڑہ جاندا سی تے اوہ لوسی نوں کھچ ماردی سی ، لوسی کھلو جاندی سی تے پچھے مڑ کے ویکھدی سی اوہ دوویں اک دوجے نوں چنگی طرحاں سمجھدیاں سن۔

اوس دن و یاوہ کنڈے کنڈے پیاں پھردیاں سن ۔ کوئی اوہناں نوں سنن توں تے نہیں سی ڈک سکدا۔ جدوں اوہناں نوں کسے نے مڑ کے ویکھیا تے ہسیا ۔ لوسی نے پہلاں آر شرمندا جہیا مونہ بنایا تے ہس پئی۔ ایلسی بس ویکھدی رہی۔

ازابل بڑی مغروری ہوئی اواز وچ دسدی جاندی سی پئی۔قالین نے بڑی سنسی پھیلائی سی ۔تے بستریاں دیاں اصلی چادراں ،تے چُلھا جدے اوون دا دروازہ وی سی ۔ کیزیا وچ بول پئی "ازابل توں لیمپ بھُل گئی ایں" ازابل بولی " اوہ آہو آہو! اوتھے اک نِکا جہیا لیمپ وی اے ، کھٹے رنگ دے شیشے والا تے اوہدا چٹا بلب اے، اوہ کھانے والے کمرے دے میز تے پیا اے۔بلکل اصلی ورگا اے ،کوئی فرق ای نہیں ۔ کیزیا نے خش ہو چیک پئی "لیمپ سب توں ودھیا اے۔" اوہنوں لگا جے کیزیا نے لیمپ دی ادھی وی تعریف نہیں کیتی۔ پر کسے نے اوہدے و ل دھیان نہ کیتا۔ازابل ہن اوہ دو کڑیاں نوں نبیڑ دی سی پئی جہناں اوس شام نوں گھر ویکھن جانا سی۔اوہنے ایمی کولن تے لینا لوگن دی پہلی واری رکھی۔جدوں دوجیاں نوں پتا لگا کہ اوہناں نوں وی واری لبھے گی تے اوہ ازابل نال ایڈیاں رنج نہ ہویاں۔ واری واری اوہناں نے ازابل نوں اپنے باہواں دے گھیرے وچ لیا تے اوہنوں گلے ملیاں۔ اوہ اک ای کُھسر پسر پیاںکردیاں سن" ازابل میری سہیلی اے" بس کیلویاں ٹر گیاں ۔ اوہناں لئی ہن ہور سنن لئی کوئی گل نہیں سی تے کسے نے اوہناں نوں بلایا وی نہیں سی۔

بڑے دن بِیت گئے۔ تے جدوں ہور بچیاں نے گڈی گڈے دا گھر ویکھ لیا تے اوہدی ہور مشہوری ہو گئی۔ ہر اپسے اک ای سوال سی،" توں برنلاں دا گڈی گڈے گھر ویکھیا اے؟ کڈا سوہنا ایں، توں نہیں ویکھیا؟" کھان پین دا ویلا وی ایسے گل وچ لنگھ جاندا سی۔ اوہ کڑیاں جہڑے رُکھاں تھلے بہ کے گشت والے سینڈوچ تے وڈے ؤدے کیک دے ٹکڑے مکھن نال کھاندیاں سن تے جہناں ہو سکے نیڑے نیڑے ہو کے بیٹھدیاں سن ۔ ایلسی لوسی نوں پھڑ کے رکھدی سی تے اوہ گندے جہی اخبار دے کاغذ وچوں جَیم والی روٹی کڈ کڈ کے کھاندیاں سن۔ کیزیا نے پُچھیا ، " امّاں ! میں اک واری کیلویاں نوں سد لواں؟"

" کیزیا! ناں اُکّا نہیں "

"پر کیوں "

" نس جا۔ تینوں پتا اے کیوں نہیں "

اخیری، ہر اک نے اوہ گھر ویکھ ای لیا۔ اوس دن ایہ گل مٹھی پے گئی سی۔ کھانے دا ٹیم سی۔ سارے بال رُکھاں تھلے کھلوتے سن۔ اک دم اوہناں ویکھیا۔ کیلویاں کاغذ وچوں کڈ ھ کڈھ کے پیاں کھاندیاں سن۔ ہمیشہ طرحاں تے نالے گلاں پیاں سُن دیاں سن۔کڑیاں نے اوہناں ڈران دا سوچیا۔ کرسٹینا نے کن وچ گل کرنی شروع کیتی " لوسی تے وڈی ہوکے نوکرانی بنے گی" ازابل بولی" چچ چچ، کڈی ماڑی گل اے" تے اوہنے ایمی ول اکھاں مٹکایاں۔ ایمی نے بڑے نخرے نال گل سنی تے ازابل ول ویکھ کے سر ہلایا جویں اوہدی ماں انج دے ویلے تے کردی سی۔ اوہ بولی" ہاں ایہ ای سچ اے ، ایہ ای سچی گل اے ، واہ ایہ ای سچ اے ، اے ای سچی گل ا ے ۔ فر لینا لوگن دیاں نکیاں نکیاں اکھاں چمکیاں۔ تے ہولی جہی بولی،" میں پُچھا ں ۔ جیس بولی۔" شرط لا لے ، توں نہیں پُچھنا" ۔ لینا کہندی اے ۔" میں کوئی ڈرنی آں؟" اک دم اوہنے نکی جہی پلانگھ پُٹی ۔ تے نچدی ٹپدی کڑیاں دے اگوں لنگھ کے بولی" ویکھو، ویکھو ۔ ہُن مینوں ویکھو!' تے لمکدی لمکدی، تلکھدی ہوئی۔ پیر گھسیٹدی، اپنے ہتھ پچھے ول کر کے ہلاندی ہوئی ہسدی ہسدی کیلویان دے کول ٹر گئی۔ لوسی نے اپنی روٹی توں سر چکیا۔ تے روٹی والے کاغذ نوں جھٹ پٹ کَج لیا۔ ایلسی نے روٹی نوں چبنا بند کر دتا کہ ہوورے کیہ ہون لگا سی۔ "لوسی ! اے سچ ایہ کہ توں وڈی ہو کے کم والی بنے گی؟' اوہنے بریک چیکدی اواز وچ آکھیا۔ سارے چُپ کر گئے۔ تے جواب دین دی بجائے لوسی نے بس اک احمقاں والی مسکراہٹ وکھائی۔ انج لگا جویں اوہنوں اے سوال بھیڑا نہیں لگا۔ کڑیاں کھی کھی کر کے ہسن لگ پیاں ۔ لینا کولوں ایہ گل جری نہ گئی تے اپنے ہتھ اپنے پچھے بنھ کے چھال مار کے اگانہ ہوئی تے بولی، آہو ، نالے تیرا پیو تے جیل وچ اے"۔ اے ایڈی وڈی گل سی جے ساریاں کڑیاں ، وچوں بڑیاں خش ہو کے شوخیاں ہو کے جھلیاں آر نال نال اکٹھیاں ہو گیاں ۔ کسے نوں اک لما رَسا لبھیا تے اوہ رَسا ٹپن لگ پئیاں۔ تے اگے کدی اوہناں ایڈا اُچا نہیں سی ٹپیا، کدی اوہدے اندر باہر ایڈا چھیتی نہیں سن ہوئیاں، تے نہ کدی ایڈی بہادری دے کم کیتے سن جڈے اوس دن پیاںنکردیاں سن۔ لوڈھے ویلے پیٹر بھگی لے کے آیا تے برنل بالاں نوں گھر لے گیا۔ اگے گھر پروہنے آئے سن۔ ازابل تے کیرن نوں پروہنے چنگے لگدے سن تے اوہ اتلے کمرے کپڑے بدلن لئی ٹر گیاں۔ کیزیا اڈول پچھلے پاسے ول باہر نکل گئی۔ اوتھے آلے دوالے کوئی وی نہیں سی۔ اوہنے ویڑھے دے وڈے پھاٹک تے جھُولے لین لگ پئی۔ سڑک ول ویخدیاں اوہنوں کوئی دو نقطے جہے دسے۔ اوہ ہولی ہولی وڈے ہندے گئے۔ اوہ اوہدے ول ہی آ رہے سن۔ ہن اوہنوں دسیا کہ اوہ تے کیلویاں سن۔ کیزیا نے جھولنا چھڈ دتا تے اڈول ای اوہدے توں لتھ گئی۔ تے نس کے اگے ہوئی ۔ فیر ذرا کھلو گئی۔ کیلویاں ہور نیڑے آ گیاں ۔ تے اوہناں دے نال نال اوہناں دے پرچھاویں وی ٹردے آئے، بڑے لمے جیہڑے سڑک پار تک پئے جاندے سن تے اوہنے دے سر سڑک دے دوجے پاسے پُھلاں وچ پئے دسدے سن۔ کیزیا اک واری فیر پھاٹک تے چڑھ گئی۔ اوہنے دل نال صلاح کر لئی سی، اوہنے باہر ول نوں جھولا لیا تے کولوں لنگھدیاں کیلویاں نوں آکھیا، " ہیلو/اے ، نی!" اوہ بڑیاں حیران ہویاں تے کھلو گیاں۔ لوسی اوہ ای احمقاں آر ہنسی۔ ایلسی ویکھدی رہی۔" تسیں آ کے ساڈا گڈی گڈے دا گھر ویکھ سکدیاں او۔ " تے اوہ اپنا پیر زمین تے گھسیٹ کے اگے نوں آؤندی اے۔لوسی دا تے مونہ لال ہو گیا۔ تے اوہنے چھیتی چھیتی نہ وچ سر ہلایا۔ کیزیا،" کیوں نہیں " لُوسی نے لما ساہ لیا تے بولی،" تہاڈی ماں نے ساڈی ماں نوں کہیا ہویا اے کہ اسیں تہاڈے نال گل وی نہیں کر سکدیاں۔" کیزیا نے کہیا، " ہُونہ ، ہلا " اوہنوں سمجھ ای نہ آئی کہ کیہ بولے۔" کوئی گل نہیں ۔ تسیں آ کے ویکھ لو۔ ایتھے کوئی وی نہیں ۔ کوئی وی نہیں پیا ویکھدا۔ آجاؤ۔" لُوسی نے ہور زور نال سر ہلایا "نہ"۔کیزیا نے پچھیا " تواڈا دل نہیں کردا"۔ اک دم لوسی دی فراک نوں کسے کھچیا۔ اے کون ہو سکدی سی؟ اوہنے پچھے مڑ کے ویکھیا۔ ایلسی وڈیاں وڈیاں اکھاں کھول کے اوہدے ول سوالیا نظراں نال پئی ویخدی سی۔ اوہ اوہنوں گُھوردی سی پئی۔ اوہ جانا چاہندی سی۔ اک گھڑی لوسی نے اوہدے ول شک دی نظر نال ویکھیا۔ ایلسی نے فیر اوہدی فراک نوں کھچیا۔ ہن لوسی اگے و ل ٹر پئی۔ کیزیا اگے اگے راہ دسن لگ پئی۔ دو گواچیاں بلیاں طرحاں اوہ ویڑھے وچوں لنگھ کے گڈی گڈے دے گھر ول ٹری گیاں ۔ کیزیا،" اے لو جی، ویکھو" ۔ لوسی نے زور دی ساہ لیا ۔ اک حساب نال اوہ ہنہنائی۔ ایلسی تے جیویں پتھر ای ہو گئی۔ کیزیا بڑے پیار نال بولی،" مین ایہنوں کھولنی آں۔" اوہنے کنڈی کھولی تے اوہ اندر ویکھن لگ پیئاں۔" اے وے بیٹھک ، تے اے کھانے والا کمرا تے۔۔۔۔" اواز آئی،"کیزیا"۔

پر کیزیا بولی جا رہی سی" ویکھو ایناں کیسا سوہنا بنایا اے" ۔۔۔۔ فیر اواز آئی ،"کیزیا" ۔۔ اے تے آنٹی بیرل دی اواز سی۔ اوہ مڑیاں ، ویکھیا ۔ تے آنٹی بیرل پچھے بوہے وچ کھلوتی سی۔ اوہ انج ویکھدی سی پئی جویں اوہنوں اپنیاں اکھاں تے یقین نہیں سی پیا اوندا۔ "توں ایہناں نوں ویڑھے وچ بلان دی جُرئت کنج کیتی۔" اوہنے غصے نال کہیا۔ " تینوں پتا اے کیہ تینوں ایہناں نال بولن دی اجازت نہیں ۔ " آنٹی بولی" پجھ جاؤ بالو! پجھ جاؤ۔ چھتی کرو۔ نکلو۔ تے اگوں کدی ایدھر مونہ وی نہیں کرنا۔" اوہنے ویڑھے وچ آ کے تے اپنا پیر زمین تے مار کے اوہناں نوں انج باہر کڈیا جیویں او ہ کُکڑیاں تے چوچے ہوون۔" اوہنے فیر بڑی آکڑ نال کہیا، نکلو، نکلو!؛

اوہناں نوں دوجی واری آکھن دی تے لوڑا ی نہیں سی ۔ شرم نال بلدیاں سڑدیاں، اکٹھیاں جہیا ں ہو کے ٹر پیاں ۔ ایلسی اکھاں کھول کھول کے ویکھدی رہی۔ اوکھے سوکھے ویڑھا پار کیتا تے چپ کر کے پھاٹک توں باہر نکل گیاں۔ " مکار ، نکی جہی بے اَدب کڑی" آنٹی بیرل نے کیزیا نوں بڑی کوڑھ نال ویکھیا تے گڈی گڈے دے گھر نوں زور دی ہتھ مار کے اوہدا بوہا ڈھو دتا۔

اوس شام نوں انٹی بیرل نوں ولی برنٹ دا اک دھمکی بھریا خط ملیا کی جے اوہ جے اوہ اس دن اوہنوں اوس دن نہ ملی تے اوہ بُری پیش آئے گی ۔ آنٹی بیر لدا دل کیویں نوں تے کیزیا نوں چنگا ترھان توں پچھوں بڑا ہولا ہو گیا سی ۔ اس واسطے خط نے اوہنوں پر شان نہیں سی تے گندے پانی والے پایپ تے بہ گئیاں ۔ لوسی دیاں گھلاں اجہے وی پیاں سڑدیاں سن۔ اوہنے اپناں ٹوپ لایا تے اوہنے اپنے گوڈے تے رکھ لیا۔اوہناں دور رُکھاں تے جھاڑیاں ول جتھے لوگناں دیاں گائیاں دُدھ دین نوں تیار کھلوتیاں سن ، انج ویکھیا جویں کوئی سفنا اے۔ اوہ بھلا کیہ پیاں سوچدیاں سن؟ ہن تے ایلسی اپنی بھین نال ہور جڑ کے بہ گئی۔ پر ہن اوہنوں اوہ رنج ، غصے والی آنٹی بھُل گئی سی تے اوہنے اپنے بھین دے ٹوپ دے پر اپنی انگلی نال چھیڑیا، اوہ مسکرائی۔ اوہ ہولی جہیا ، پولا جہیا بولی،" میں نکا لیمپ ویکھیا سی۔" فیر دوویں اک واری فیر چپ کر گئیاں۔

٭٭٭٭٭