اَواز۔۔۔۔۔٭ رویل کہانی٭

اَواز۔۔۔۔۔٭ رویل کہانی٭

دی وائس/THE VOICE

By

V.S. Pritchett

وی۔ایس۔ پریشے/ترجما کار : ثروت سہیل

امدادی ٹیم جہڑی اپنے کدال لے کے تے ملباپئی پُٹدی سی، اوہنے اک سنیہاگھلیا۔ پُلس والے نے مجمعے نوںآکھیا،" سارے پنج منٹ چُپ کرو، بھلا ہوجے ، کوئی ناں بولے، اوہ سنن دی کوشش پئے کردےنیں کہ اوہ کتھے وے۔"

چپ کیتے مجمعے نے اپنے منہ اُتانہ کر کے ،رسے ولویکھیا تے فیر گرجے ولویکھیا، ہناوہ ٹٹ پجھ گیا سی، گلی دی لین دے وچوںانج ڈگ پیا جویں خراب دند ڈگ پیندا اے۔ بم نے ساہمنی کندھ تے چھت ڈیگ دتا تے بالکونی اُلر گئی۔ ساز ، عجیب گل سی، بلکل سلامت رہیا تے اجے تک ایتوار والی دُھن پیا وجاندا سی۔

ہولی جہی ہوا چلی تے نال دی گلی وچوںکپٹرا سڑن دی بو آئی ، اوتھےوی کوئی انج دا کم ای ہویا سی۔ اک بس رولا پاندی آئی تے سارے غصے نال اوہدےول ویکھن لگ پئے تے فیر اوہ انجن دی اواز بس دے نال ہی ٹر گئی۔ لوکی انجاکھاں پئے چپکدے سن جیویں کوئی کبوتر اک چھت توں اُڈ کے گلی پار کردا اے جیویں ازادی دا شگن اے۔ فر چُپ چھا گئی۔ ہن امدادی ٹیم نوں گنگنان دی اواز آئی۔ ملبےتھلےدبیا بندا ہن فیر پیا گاؤندا سی۔

پہلاں تے سننا وی اوکھا سی فر اوہ اواز ذرا صاف سنی جان لگ پئی۔ امدادی ٹیم دے دو بندے اپنے کدال لے کے اُچی اُچی بول کے پُٹن لگ پئے تاں جے تھلے دبے ہوئے بندے نوں حوصلا ہووے، تے اواز ہوراُچی تے پکی ہو گئی۔ لفظ وی سمجھ اؤن لگ پئے۔ امدادی ٹیم داجیہڑاوڈھا پردھان سی اوہنے دوجیاں نوںوی پچھانہ کیتا،تےجہڑےنیڑے سن اوہ کن لا کے سنن لگ پئے ۔ فیر اکھراں دی پوری سمجھ اؤن لگ پئی:

اوہ توں! جہدی اواز دریا / پانی ویسندےنیں

تے اپنےطوفاناں دے رَولےنوںوی قابو کر لیندے نے

دبیا بندہ اک دعائیہ گیت پیا گؤندا سی۔ ڈگےہوئے گرجے دے ڈھیر تے وارڈن/ سپاہی دے نال اک پادری ویکھلوتاسی۔وارڈن نے آکھیا ، " اے تے مسٹر مورگون اے، ٹھیک اے، اوہ کرسکدا سی، اوہنوں تے ایہد تے چاندی دا میڈل وی لبھیا سی " محترم فرینک لیوس نے بڑی تیوڑی وٹی۔" توں سونا وی آکھیں تے مینوں حیرانی نہیں ہونی"، مسٹر لیوس نے بڑا رُکھا جواب دتا۔ ہن اوہنوں پتا لگ گیا کہ اوہ جیوندا اے تے اوہبولیا: " ایہ ایتھےکیہپیا کردا اے؟ ایہ اندر کنج آیا اے؟ میں آپی کل راتیں اٹھ وجےجندرہ ماریا سی۔"

لیوس بڑا ڈھاڈھا، خشک جہیا، ادھکڑ بندہ سی، پر اوہدیاںبروٹیاں تے والاں تے چٹی مٹی جم کے، تے جینویںاوہسُکیاںبُلاں تے جیب پھیردا سی پیا، اپنیاں جبڑیاں نوں ہلائی جاندا سی پیا، تے باندر آر ، ازمان والا تے شک کرن والا پیا لگدا سی۔ اوہ ہوا ئی حملے وچ ساری رات امدای کم وچجاگدارہیا سی تے بڑا تھک گیا سی۔ اوہدوںودھ کے کیہ ہویا کہ چرچ ڈگ پیا تے بس ناںدا/ اُتوں والی دا محترم

مورگن اوتھے دب کَتا۔

امدادی کارکن فر توں پُٹن لگ پئے۔ اوہتھےہن اک وڈھا سارا مورا بن گیا تے اک بندہ تھلے اتر کے مٹی اپنیاہتھاں نال اک ٹوکری وچ پیا پاندا سی۔ اوہجدوں کم کردا سی تے اوہسٹوئےوچوں مٹی توں / دھوئیں آر پئی نکلدی سی۔

گانے دی اواز مُکی نہیں۔ اوہ بڑی اُچی ، تگڑی تے مردانہ اواز ہجے وی پئی آوندی سی ، جیویں کُوڑے وچوں کوئی بوٹا پھُٹدا اے ، اوہ اواز اُچی ہو کے تے انج آئی جیویں بڑے زور نال ، سواد نال تے جیویں تھیٹر دی اواز اے، اک رُکھدیاں ٹہنیاں آر ، دوالےکھلردی جاندی سی انج جویں ہر شے نوں اپنی چھاویں لے لئے۔ اے اک سائے طرح سی جیہڑا کسے ولانج آوےجیویں کالے رنگ دی بانہ اے۔

وارڈن بولیا: ، " وہیلز والے سارے گؤں لیندےنیں ۔" فر اونوں چَیتاایا کہلیوسویوہیلزدا سی۔ " میں کوئی وہیلزوالیاں دے خلاف نہیں آں۔" لیوس پیا سوچدا سی، "تے جہڑی بد نامی ہونی ایں، اینوںایہڈیاُچیگؤناں چاہی دا اے، اپنی مشہوری ضرور کرنی سو؟ میں آپی جندرہ ماریا سی کل راتیں۔ ایہ ، شیطان اندر کنج آیا؟ تے اوہدے سچ مچ ایہ ہی مطلب سی کہ اندر کنج آیا؟"

لیوس دے حساب نال شیطان ورگا بندا سی۔ اوہ گرجے وچ اک وڈھا پادری ہندا سی ، جامنوں رنگ دا گاؤن پا کے گلی وچوں ، تُپ والے پاسے ٹہلداجاندا سی تے ہر اک نونہ تنگ کرنا تے مخول کر کے لنگھنا اوہدی عادت سی، اوہدے اک وڈھے پادری نے اوہنوں سزا دتی تے جیل وچ گھل دتا، اس لئی کہ اک بشپ ہو کے اوہ شراب بڑی پیندا سی۔ پر ایہ شے نے اوہ سبھ ڈھے ، چٹے سر والے بندے نوں کہہ بنا دتا، جیہڑا بس اے کجھ ای سی جویں، شراباں تے کھانیاں دے وجھا توں ادھیاں کھلیاں اکھاں نال ، گلیاں وچ مذہبی رسوماتی لباس پا کے پھرن توں ، جیویں کوئی اداکار اپنے غرور وچ لگا پھردا اے، اک طوطے ورگینک والا جنگل دا دیوتا( ادھا بندہ تے ادھا بکرا ) ، اک نوکرانیاں واسطے بڑا اُچیچا بکرا، شراب خانےدا پرانا واقف ، کتاباں بنان والیاں دے پچھے پھرن والا، سگار پین والا۔ ایہہ بڑی بھیڑی تے کینے والی گل سی جے: پر بمب نے اوہنوں صرف دبیاای سی، ایہ تے برائی لئی تہاڈی سوچ اے کہ گناہ گار نے اپنی سزا گرجے تے وی لیا ڈیگی۔ تے ہن اوس کھنڈر وچوںاوہس گناہ گار دی اواز اوہدی برائی تے اوہدے فن تے بڑے فخر نال نکل رہی سی تے ہر پاسے کھلردی جاندی سی۔

اک سو دم عمارت دی ڈھلوان چھت دی لکڑی وچوں اک وڈھے سارے پتھر دی ٹیل ہیٹھاں نوںسِرک گئی تے اک ہونگراں بھرن دی اواز آئی۔ وارڈن نے رولا پا دتا، "باہر نکل آ، اے بس ڈگ پین لگی اے،"

جہڑا بندہ ، پُٹدا سی پیا اوہ بڑا اوکھا ہو کے اوتھوں باہر نکلیا۔ لکڑی ٹُٹن تے ڈگن نال ، کجھ ٹُٹ پھٹ ہور ہوئی تے فیر اِٹاں تے مٹی دے پانی نال تھلے جان دی اواز وی آئی۔ گھٹے دے بدل بن کے اُڈن لگ پئے ، تے اوہناں دے ساہ بند ہو گئے۔ ملبےدا چکڑ بن گیا۔ ہر بندہ پچھانہ نوں پچھیا تے مڑ کے انج ویکھیاجیویں اوہ کھنڈر اجےوی کوئی جیوندی شے سی۔ اوہ تے اوتھےایکھلوتارہیا۔ اوہ سارے ڈرے ہوئے تے بے یقینےجئے ہو کے ، اوتھے کھلو گئے۔فیر اک بندے نے جہدےہتھوچ کدال سی ، بولیا،" اوہ بلاک تے بند ہو گیا اے۔"

ہر بندا احمقاں ہار پیا ویکھدا سی۔ ایہ سچ سی۔ بندے نے گاؤنا بند کر دتا سی۔ سبھ توں پہلاں پادری ہلیا۔ اوہ۔۔۔۔۔ اوہ اگے ودھیا اے ویکھن کے اوہسمورےداکیہ بنیا ں ایں، تے اوتھےگوڈیاں بھار بے گیا۔

"مورگون!" اوہنے ہولی جہی اواز مارے۔

فیر اوہ چنگا اُچا بولیا:"مورگون1"

کوئی جواب ناں آیا تے اوہنےاپنیاںہتھاں نال ای ملبہ ہٹانا شروع کر دتا۔ "مورگون!" اوہنے فیر بڑی اُچیآکھیا۔ " توں سننا ایں پیا؟"

اوہنے اک بندے کولوں کدال کھویا، تے آپی پُٹنا تے ہٹانا شروع کر دتا۔ اوہنے منہ ہلانا تے بڑ بڑ کرنا چھڈیا۔ اوہدا انداز بلکل بدل گیا سی۔ "مورگون!" اوہنے اواز ماری۔ اوہنے دو فُٹ ڈونگا پُٹ دتا تے کسے نے وی اوہنوں ناں ڈکیا۔ اوہ سارے اوہ سنکے قد دے بندے ، جہڑا باندر آر انھے واہ مٹی پیا ہٹاندا سی، مٹی تھکدا سی، اپنے نؤ مٹی نال بھر ے ساؤ، اوہدے جنون تے حیران ہو گئے۔اوہناںویکھیا تے اوہدا کدال پرانے مورےوچٹر گیا۔ اوہ مورےوچ تھلےجاندا گیا تے اوہنوں کھلا وی کری گیا۔ اوہ تھلے اک ٹٹی چھت دی لکڑ دی بنی دے تھلے غایب ہو گیا۔

امدادی ٹیم اُتے کھلو کے ، کجھ وی نہیں سی کر سکدی۔ "مورگون!" اوہناں نے بلان لئی اوہدی اواز سنی۔ " میں آں ،لیوس، اسی پئے اوہنےآں۔ توں میری اواز پیا سنناں ایں؟" اوہنے اک کلہاڑا منگیا تے اتےکھلوتیاں بندیاں نوںکجھتروڑن دی اواز آئی۔ اوہ کسے کُتے یا خرگوش آر کھوترداسی پیا۔

لیوس نے سوچیا، انج دی اواز نے بند ہو جانا سی، مُک جانا سی! اے خموشی تے برداشت توں باہر سی/ جری نہیں سی جاندی۔ اک سوہنی تے سُچی اواز، اک بندے دی اواز، اک رُکھورگی اواز، ، لبنان دے صنوبر دے درخت آر جیویں بندے دی روح ہوا وچکھلر گئی اے۔ صرف ایہ اک بندہ سی جس دی اینی بیس ، میں سنی ایں۔ اونددا بینک( اک مذہبی گیا) ، اوہاُچیبولیا، "گؤں !' ، " مورگوں !" گؤں " ، تے خدا تینوں ہر شے معاف کر دے گا، "بس، گؤں:۔

اوہدے پچھے پچھےاوہن والی امدادی ٹیم وچوں اک بندے نے اوہ سررن گوچوں پچھلیاں نوں دسیا، " میں کجھ نہیں کر سکدا۔ ایہ خونی سارا راہ ڈک کے بیٹھا اے"

لیو سادھاکنٹ اوہ سوڑی جہی راہ وچ کم کردا رہیا۔فیر اک بڑا ودھ کے ای کوئی کم ہویا اوہدے نال۔ اوہ سوڑا راہ/ سرنگ گیلی ہو گئی تے چکڑ بن گیا۔ اک دم اوہدا گوڈا تھلےٹر گیا۔ اوتھے اک خالی تھاں سی تے تھوڑا جیا کپڑا لمکیا سی، لگدا اے کپڑیاں والے کمرے دا پردہ سی، یاں فیر قالین سی جیہڑاکمیونین والے جنگلے تے کھڑیا سی تے اوہدے نال لمکیا سی۔لیوس اوس ہنیرےوچ تھلےچھپیاںشیواں پیا ویکھدا سی۔ اوہ لماں پے گیا تے اپنا سر سنیں مونڈھیاں اوس مورےوچ واڑ دتا، تے مسوس کردا رہیا، فر اوہنوں کوئی پکی شے دِسی۔ فرش دے تھم ڈنگے ہو کے تے اوہ سنیہرےول لمک گئے سن۔ " مورگون ! توں ایتھےتھلے ہے ویں؟" اوہنےپُچھیا۔ اوہنے اپنی اواز دی گونج سنی۔ اوہنوںاوہ زمانا یاد آ گیا جدوںاوہ چھوٹا منڈا ہندا سی تے خالی ٹینکی وچ بولدا سی۔ فیر اودھا دل زور دی اُچھلیا۔ اک اواز نے اوہنوں ٹٹے فرش تھلیوںہنیرےوچون جواب دتا۔ اوہ اواز انج سی جیویں کوئی بندہ بڑے ارام نال لمیاں پیا اے، تے ذرا کو اوہدی یکھ لگ گئی تے فیر جاگ پیا، بھاری تے سُتی ہوئی اواز۔

"کون ایں ؟ " اوس اواز نے پُچھیا۔

"مورگون ، بھلیا۔ میں لیوس آں۔ تینوں سٹ تے نہیں لگی؟"اتھرواں نال اوہدیاںاکھاںوچ مٹی دی چبھن محسوس ہوئی تےاوہ جدوں بولیا تے سوڑ اُلجھن نال اوہداسَنگ پیڑ کرن لگ پیا ۔ معافی تے محبت اوہدےاندروں رُڑھدی سی پئی۔ ہیٹھوں مورگون دی چنگی بھاری اواز آئی۔ "توں بڑی دیر لا دتی اے اؤنوچ،" اوہ بولیا۔ "میں تے اپنی شراب ، حساب نال مکا ایلئی اے۔"

'دوزخ' دے اَکھر نے لیو سدا ذہن اک دم بدل دتا۔ دوزخ ہی اصلی تھاں سی ایس بندے لئی۔ اوہناں نوں ایس گل دا پک سی۔ جدوںاوہ 'دوذخ ' دا لفظ مقدس کتاباںوچ پڑھدا سی تے اوہنوں اگ دے بھانبڑانجدسدے سن جیویں سوین سیدیاں پھٹیاں وچ دسدےنیں۔ 'دوزخ ' لیوس واسطے اک ایسا لفظ سی جیہڑا پیشا ورانہونی سی تے استعارہ وی۔ اک بندہ جنہوں گرجے وچوں کڈھ دتا گیا سی اوہدا کوئی حق نہیں اوتھےآؤندا۔ سخت بولی تے گوڑھی شراب، لیو سنوں دوواں توں نفرت سی۔ اوہدے گرجے وچ شراب ، ایہ خیال اوہنوں انج جوش دوا رہیا سی جیویں ڈڈھ وچ چوہے نچدے سن۔ اوتھےمورگون سی ، بے ادب تے بڑے ارام نال ، قربان گاہ دے میز ، جہنے ٹٹے فرش نوں اُتانہ چک کے رکھیا سی اوہدےتھلے، لماں پیا سی(اوہنےایہ ای سُنیا سی) تے وہسکی دی بوتل پی گیا سی۔

"توں اندر کنج آیا؟" ، لیوس نے بڑی تیزی نال ، مورے دے وچوں ای پُچھیا۔ " توں کل رات نوں ایتھےسیں، جدوں میں جندرے مارے سن؟ " بڈھا ایہ ڈر دلیر محسوس نہیں سی ہندا پیا جِنا اوہ ہے سی۔ سگوں اوہناں ذرا جھوٹھا جہیا لگا، جدوںاوہنے جواب دتا، ´میرے کول میری چابی ہے اے۔"

" تیری چابی" ! گرجے دی اک ای چابی اے جہڑی میرے کول اے، توں کتھوں لئی اے؟"

" میری پرانی چابی اے۔ میرے کول تے ہمیشا توں اک چابی ہے اے"۔ پادری دے پچھے ، سرنگ وچ آیا بندہ پچھانہ دن دے چان نوچ باہرنکل گیا ۔ ´ٹھیک ہو گیا اے،' اوس بندے نے آکھیا۔ "اوہنےاوہنوں لبھ لیا اے۔ اوہدوویں ہن غصا پئے کردے نیں "۔

مینوں نیولیاں دی لڑائی یاد آ گئی اے۔ میں اپنے بڈھے باپ نال نیولیاں دی لڑائی لئی جانداساں۔ پولیس والا بولیا۔"

"تینوں اوہ چابی موڑ دینی چاہیدی سی"، لیوس نے آکھیا۔ " توں اگے وی ایتھےآیاں ایں؟"

"آہو، پر میں اگوں واسطے نہیں آواں دا۔ " اوہنےآکھیا۔

بارک پؤڈر بنیا گھٹامٹی اوس ملبےوچوں گِلا ہو کے ، رال بن گیا، تے انج ڈگن لگ پیا جیویں شیشے والے گھریال وچ مٹی ڈگدی اے، تے لکڑی ٹٹن دی اواز جیویں وڈاگھڑیال ٹک ٹک کردا اے۔ مسٹر لیو سنوں انج لگا جیویں پنج سال بعد اوہدا شیطان نال آمنا سا ہمنا ہویا اے، تے شیطان پھندےوچ پھس گیا اے، پھڑیا گیا اے۔ لکڑی دی ٹک ٹک دی اواز آؤندی رہی۔ بندے اپنی جان خطرے وچ پا کے تے کم کری جاندے سن پئے، کئی گھنٹےاوہ ملبہ ہٹاندے رہے ، اس واسطے لیوس کہن لگا، " میں اک سوٹ ۔۔۔۔۔۔۔تباہ کر لیا اے۔ اوہدی گل دے وچ ای لکڑی دی ٹھک ٹھک دی اواز ہوراُچی ہو گئی ۔ اک دم فرش تھلےنوںسرکیا تے ہوکے بھرن دی اواز وی آئی، تے اوس توں پچھوں بڑی اُچی ہا ہ بھرن دی تے ٹٹن دی اواز وی آئی۔ مورگون بڑی لا تعلقی نال تھلے بیٹھا بولیا،" ایہ پیا ڈگدا اے" ۔ " میز دی لت گئی۔" فرش ہو رتھلے ڈگ پیا۔ سرنگ وچ موراہوروڈا ہو گیا تے لیوس نے انھیرےوچ ہتھ پیر مارے تے اک تحتے تے اوہداہتھ پے گیا۔ اوہنوں جھولا جہیا آیا تے نال ای اوہنےمحسوس کیتا کہ اوہ دوواں ہتھاں نال ٹوئےوچ لمک گیا سی۔

" میں ڈگ پین لگاں، میری مدد کرو،/ اوہ پھڑو ، پھڑو ، مینوں پھڑو،" لیوس نے ڈر کے رَولا پا دتا۔ "اوہ ، مینوں پھڑو،" تے کوئی اگوں نہ بولیا۔ " ہائے میرے خدا،" اوہنےہور رولا پایا تے اپنے پیر کدرےرکھن لئی ٹُھڈے چلان لگ پیا۔ " مورگونتاں ایتھےای ایں؟ مینوں پھڑ لے ، میں ڈگن لگاں / میں بس چلاں۔" فیر لیو سدا اک ہوکے انجن کل جیویں گراڑہ ماریا اے۔ اوہاوہنوںہور پھڑ کے ناں رکھ سکیا۔ اوہ ڈگ پیا، کوئی دو کو فٹاں توں اوہڈگیا۔

مڑکا اوہدیاں لتاں توں تھلے پیا وگدا سی تے اوہدے منہ تے تہ جم گئی سی۔ اوئے چوہے آر گِلا ہویا پیا سی۔ اوہ اپنے ہتھاں تے گوڈیاں دے بھار بیٹھا سی تے اُچی اُچی لمے ساہ پیا لیندا سی۔ جدوںاوہدا ساہ نال ساہ رلیا تے اوہ اواز کڈن توں وی پیا ڈردا سی۔ "مورگون،" اوہ ساہ چڑھے وچ ای بولیا۔

" بس اک لت ای ٹٹی اے، " بڈھا مٹھی جئی تے کھروی اواز وچبولیا۔ " باقی تِن صحیح سلامت نیں۔"

لیوساُکھڑے ساہ نال فرش تے پیا سی۔ واہواہ ٹیم چُپ ای رہی۔" لیوس ،توں پہلاں کدی نہیں ڈریا؟" مورگونبولیا۔ لیو سنوں ایناں ساہ چڑھیا سی کہ اوہ بول ویناں سکیا۔ " توں پہلاں کدی ڈر نال اپنے آپ نے مُکیا تے کھادا گیا محسوس نہیں کیتا؟ " بڈھا بڑے سکون نا ل بولیا، " اک بڈھےرُکھ آر، کیڑیاں دا بھریا تے کیڑے کھادا، ایناں پولا جویں گلیاسڑیا مالٹا؟" "توں بے وقوف ایں ، میرے پچھے ایتھے آ گیا ایں، میں ہوندا تے تیرے لئی انجن نہ کردا،" مورگون نے آکھیا۔

لیوس اوکھا سوکھا بول ای پیا،" توں کرنا سی۔"

" میں نہ انج کردا،" بڈھا بندہ بولیا۔ " مینوں ڈر اے، میں تے اک بڈھا بندہ واں، لیوس، تے مینوں ایہ گل برداشت وی نہیں۔ جدوں دے حملے بوہتے ہو گئےنیں میں تے اودوں دا ہر رات ایتھے آ جانا ۔"

لیوساہودی اواز سنی، اوہ شرم نال ہولی ہولی پپابولدا سی، اوہدی اواز مٹی آر کھروی سی، آدم دی ردی ہوئی تے روندی ہوئی ، ساہ بند کرن والی مٹی۔ لیوس دی مٹی نے پہلی واری مورگون دی مٹی دی گل سنی سی۔ سخت تے بھیڑی تے گؤن والی اواز نالوں فرق، مورگون دی اواز، نرم تے ادھوریوی سی۔

"جدوں تیرا کامبا کھلو گیا ،" مورگونبولیا۔ " تے چنگا اے وی کہ توں گؤن لگ پئیں، میں گلاس وچ شراب پاندا، پر میں بوہتا نہیں کر سکدا ، اس لئی کہ وسکی مُک گئی اے۔ توں گؤندا جا ، لیوس ، بھانویںاوہناںوی سنن، ایہدا تینوں فیداہووےدا۔ اُچی اواز توں شروع کر، لیوس۔" اُتے دن دے چانن وچ امدادی ٹیم دیاںشکلاں توں پیڑ/ تکلیف دا اثر غیب ہو گیا سی، وارڈن دے مٹی نال بھرے بُلاں تے کچیچی ورگاہاسا سی۔ " سُندےاوہ پئے؟" اوہنےآکھیا۔ اک لال لال وہیلزداگؤن والیاں دی ٹولی۔

٭٭٭٭٭