سلیم نجمی دی شاعری

ہاسے دی تھاں اگ پئیاں نیں چیکاں کہنوں دساں

پٹھیاں مینوں پئیاں ہتھ دیاں لیکا کہنوں دساں

کھڑ کھڑ ہاسے ہس نہیںسکدا تے نہ رو سکناواں

کناں اوکھا رہنا وچ شریکاں کہنوں دساں

تاہیوں کملی اکھ نہیںسکدی روندی شام سویرے

کِنج کِنج سجن لاکے ٹر گئے لیکاں کہنوں دساں

یاراں عشق دے پینڈے پاکے چھڈیا کل مکلا

جیون والا پہیا پیا دھریکاں کہنوں دساں

دِل دے رُکھ نوں چنبڑ گئیاں غم دیاں انبر ولاں

اپنے اتھرو پیتے لاکے ڈیکاں کہنوں دساں

سر تے چاندی غربت ہسے اتوں سوچاں فِکراں

پئے گئیاں نیں کنج دیاں کنج پھٹیکاں کہنوں دساں

وچھڑگیاں دیاں نجمی راہواں تکدیاں ساری عُمراں

قسمے لنگھے کِنج کِنج وار تریکاں کہنوں دساں