kraamaat@gmail.com
+ +92 333-430-6384
خرم شہزاد خرم
February 25, 2023
پروین حالے جھٹ بہ جا توں تھوڑی دیر نوں گھر چلی جائیں. حالے تے باہر توے دی کنڈ وانگوں کالے بدل چھائے ہوئے نیں، ہوسکدا اے پئی ہنے ای مہینا پے جاوے. ایس لئی توں تھوڑی دیر میرے کول ہور بہ جا گھر تے توں چلی ای جانا اے.آ کجھ دکھ دی سکھ دی کر لئیے۔
نہ نی گلزارے تیری دکھ دی سکھ دی وی تن چار گھنٹیاں دی ہوندی اے. دکھ دی سکھ دی کیہ سگوں توں تے آلے دوالے دے چسکے لین لگ پینی اے. انج وی ابا گھر واپس آون والا ہووے گا. تینوں پتااے کہ جے میں گھر دیر نال جاواں تاں آبا غصے وچ آجاندا اے۔
نی بہ جا نی کڑئیے ایڈی توں کَالی گھر جاون نوں تے نالے کہڑے میں تیرے کولوں چسکے لینی آں، آسے پاسے دا حال ای تے پچھدی آں تینوں دسن لگیا کیہ پیڑ پیندی اے. نی اڑئیے تینوں پتا اے نہ کے مینوں ایہ چیزاں بلکل چنگیاں نہیں لگدیاں. جا نی توں ایڈی حاجن رہندی نہیں. بہ جا تیرے آبے دا وی مینوں سارا ای پتا اے کِتے شراب دے دو چار گُھٹ پی کے لما پیاں ہونا اے. گھر آکے تیرے اتے سارے زمانے دا غصہ جھاڑ دے گا . تیری ماں دے مرن توں بعد تے اوس نوں تیرا ذرا خیال نہیں رہیا. اوہ سوچدا نہیں میری گھر جوان دھی بیٹھی اے، تیرے بارے سوچن توں ہٹ اپنے ای نشئیاں وچ کھبیا رہندا ایں۔
ویکھ گلزاراں ایہ گل نوں غلط کردی پئی ایں۔ اوہ جس طرحاں دا وی چاہئے میرے لئی کماں کے لیاندا اے چاہئے نہیں لیاندا. چاہےاوس دا میں دتا لانی پانی نہیں ہاں، پر فیر وی اوہ میرا پیو تے ہے. ایس لئی کوئی اوس بارے انج دی گل کرے میرے وسوں گل بار ہوجاندی اے. اچھا نی بھیناں نہیں کردی تیرے پیو نوں گل. ہن بہ جا، نہیں میں چلنی آں. شام پین والی اے تے راہ وی بہت خطرناک اے ایس بارے تینوں وی چنگی طرحاں پتا اے۔
چنگا فیر بھینے رب دے حوالے، خیر نال جائیں راہ وچ بڑے لچے لفنگے منڈے کھلوتے ہوندے نیں، اوہناں کولوں بچ کے جائیں. نی اچھا نی بھیناں اللہ خیر کرے گا تے توں وی میرے لئی دعا کریں. آہو نی کڑئیے مینوں تے ہر ویلے تیرا ای خیال رہندا اے۔
"اللہ تیری قسمت چنگی کرے تے تیرے پیو نوں وی نیکی دی ہدایت دیوے کول بیٹھی گلزار دی ماں خورشید نے آکھیا"
میں اوس دے جواب وچ آمین دا سیر ہلایا تے جاندے ہویاں اوس دی اک ہور گل میرے کنی پئے گئی۔
"نی دھئیے اللہ تیرے لیکھ چنگے کرے تے تینوں تیرے گھر وچ خُش رکھے. حالاں کہ عورت دا کوئی گھر اپنا نہیں ہوندا. ماپے اگانہ ٹور دیندے نیں تے اگلا گھر وی کسے کسے نوں راس آندا اے۔"
اوس دی ایہ گل کجھ خاص میرے پلے نہ پئی میں اک کَن توں سنی تے دوجے کنوں کڈھ دتی. پر ایہ وی جاننی ساں کے اوہ جو کہہ رہی اے ایس دا گُھوڑا مطلب ہونا اے. خیر میں سوچدی سوچدی راہ وچ لگی جاندی ساں اینی دیر وچ اک لفنگا جہیا منڈا میرے ول آیا. میرے ساہ انج تیز ہوگئے، جیویں ہرن دے پچھے خونخار کتے پئے ہوون تے اوہ بے چاری اپنا آپ بڑی مشکل نال بچا کے نسے. میرے تے کجھ سمجھ نہ آئی. میں اپنی رفتار ہور تیز کردتی تے چلدی ہنیری وچ اڈدے شاپراں وانگوں تیز تیز ہوا وچ اڈن لگ پئی. اوس نے میری چُنی پچھوں پھڑی تے میری جان نکل گئی. میں پچھانہ مڑکے ویکھیا تک نہ تے گھر نوں دوڑ لادتی۔
"آل توں جلال توں آئی بلا نوں ٹال توں "
"آل توں جلال توں آئی بلا نوں ٹال توں "
میں ایہوں ای ورد پکاندی گھر نوں چلی گئی. گھر ورکے میری جان وچ جان پئے گئی. پر حالے وی مینوں چار چفیرے دیاں کندھاں وچ اوس منڈے دا مونہ ای نظر آرہیا سی جہڑا کے میں صحیح طرحاں اں ویکھیا وی نہیں سی. انج ای جاپدا سی پئی ہنے اوہ میری چُنی نوں پچھوں پھڑ لووے گا۔
اینی دیر وچ کنڈی کھڑکن دی آواز میرے کنی پئی. میں سوچیا کے اوہ لچا لفنگا ویلا منڈا میرے گھر تیکر وی آگیا اے. میرے تے پیڑاں تھلوں زمین ای نکل گئی. میں ہتھ وچ چھڑی پھر لئی تے بوہا کھولن نوں ودھی بوہے وچ آبے نوں کھلوتا ویکھ میری جان وچ جان پئے گئی. دوجے پاسوں مینوں دکھ وی ہویا جیہڑا کے روز ای ہوندا سی۔
آبے نے گلزار دے کہن مطابق شراب دے دو تن گھٹ لائے ہوئے سن. بلکہ انج جاپدا سی کے جیویں ساری بوتل ای گھٹ گھٹ کردا پی گیا ہووے۔
نی پینو.... تینوں بوہا کھولن لگیا ایڈی دیر کیوں لگی ؟
کجھ نہیں آبا میں کم کردی پئی ساں بس ایس پاروں بوہا کھولن وچ دیر ہوگئی۔
چل ٹھیک کے بہتی کامی نہ بن روٹی پکائی او کے نہیں ؟
جی جی ابا حضور میں روٹی پکائی ہوئی اے۔
ہانڈی کیہ پکائی او ؟
ابا میں تے بھنڈی پکائی ہوئی اے۔.
ہمم روندی بھنڈی نوں بھنڈی پکائی ہوئی اے، کدی گوشت وی پکا لیا کر۔
آبا جی تسیں کیہڑا مینوں پیسے دتے سن جہڑا میں گوشت پکا لیندی. ایہ تے میرے کول میری سلائی دے پیسے سن جہناں نال میں بھنڈی ای پکا سکدی ساں۔
چپ کر پیو نال زبان درازی کردی اے. مینوں ویلے تے نکمے ہوون دا طعنا دینی اے. نہ بھل توں میری ای جائی ہوئی اے۔
آبا میں تے نہیں بھلی پر تسیں ضرور بھل گئے او کے میں وی تہاڈی ای جائی ہوئی آں. میریاں وی کجھ ضرورتاں نے میریاں وی کجھ خواہشاں نے میرے وی کجھ سفنے نے جیہڑے مینوں ٹٹے ہوئے ای نظر آندے نیں. خاہشاں دا تے میں اودوں ای گلا گھٹ دتا سی جدوں میری ماں مر گئی سی. تیرے تو ستائی ہوئی اوہ ایس دنیا توں چلی گئی میں تے فیر تیری دھی ہاں۔
حالے میں گل کردی پئی ساں تے میری کھبی گلھ تے گولی دی رفتار نال کوئی شئے آکے وجی تے میرا مونہ انار وانگوں لال ہوگیا. ہورے کیوں مینوں اوتھے ای چپ لگ گئی؟
چپ کر توں ایڈی بے چاری، پیو نال بحث کرنی اے۔
نہیں نہیں ابا میری کیہ مجال اے میں تہاڈے نال بحث کراں میں تے بس ایہ کہہ رہی ساں کے میرے کول اینے پیسے نہیں ہیگے سن جہناں نال میں گوشت پکا لیندی۔
اینی دیر وچ بوہا دوبارہ فیر کھڑ کھڑ کھڑکیا تے میں جاکے بویا کھولیا. اگوں اک کالا جہیا پائی سی جس نے پچھیا،
نی کڑئیے... راحمو کتھے ای؟
چاچا جی آرام نال گل کرو او میرے آبا جی نے، میں کیہ کراں جے اوہ تیرا آبا اے تے مینوں کیہ لگے. میرے کولوں اوس نے پچھلے دو ورھیاں توں دس ہزار لیا ہویا اے۔جہڑا اوس نے حالے تیکر واپس نہیں دتا۔ مینوں اوس نے اکھیا کے ملک صاحب پیسیاں دی لوڑ اے میری بیگم بیمار اے تے میں اوس دی دوائی کروانی اے رحم کرو۔میں ایس اتے احسان کیتا تے ایس نوں اوس ویلے پیسے دے دتے پر بعدوں مینوں تپہ لگا کے ایس دی بیگم تے تیری ماں نوں تے کوئی بیماری ای نہیں سی، اوہ تے ایس کمظرف شرابی دے دکھاں توں مری سی۔پر میرا دس ہزار ہورے کتھے گیا؟
۔"میں دل وچ سوچیا کے اوہ ادھے پیساں دی شراب پی گیا ہونا اے تے ادھے پیسے شرط وچ ہار گیا ہونا اے"
حالے سوچ ای رہی سی تے پچھوں ابے دی آواز آئی، اوس نوں کہہ دے کے آبا گھر نہیں ہیگا باہر گیا ہویا اے۔میں بے چاری نے ابے نوں ہوتے کیوں؟ بچاون لئی باہر کھلوتے پائی نال جھوٹ بول دتا تے اوہ گھروں چلا گیا خیر جاندے ہوئے اوس نے آکھیا:
تیرا ابا گھر آوے تے اوس نوں کہہ دیویں کے ملک کرامت پیسے لین لئی آیا سی۔ اوس نوں آکھی مینوں چھیتی پیسے دے دیویں نہیں تے میں مندا پیش آواں گا۔ میں اگوں پتر دا ویاہ کرنا اے مینوں پیسیاں دی سخت لوڑ اے۔ میں اگے ای پتر دا رشتہ لبھدا پھرنا وا. منڈے والیاں دے وی ہزاراں خرچے ہوندے نیں۔میرا سنیہا اوس نوں دے دیویں میں ہاں وچ سیر ہلایا تے اوہ گھروں چلا گیا۔
ایہ رشتے والی گل جد میرے آبے دے کنی پئی تے اوس دے کن کھڑے ہوگئے.میرے آبے نے اوس کالے جہے پائی کرامت نال پیسے نہ دیون دے لالچ وچ گل کیتی تے میرا رشتہ اوس دے پتر شرافت نال کردتا تے میں قسمت ہاری کجھ نہ کر سکی۔
جد میں جاکے گلزار نوں ایہ گل دسی تے اوس نے آکھیا۔۔۔ نی اوس منڈے نال وِیچن نالوں تے کواری ای چنگی اے۔
ایس دا تے ناں ای بس شرافت اے. ایس دے اندر شرافت نہ دی کوئی شئے نہیں. اوہ وی تیرے پیو وانگوں ای شرابی بھنگی تے جواریا اے. سگوں تیرے پیو نالوں وی دو ہتھ ودھ ای ہووے گا۔
ایہ میرے لئی کوئی وڈی گل نہیں سی میں تے پہلے وی ساری عمر شرابی دے ای گھر رہی آں۔ ساری عمر اپنے ابے نوں شراب وچ ای ڈبیا ویکھیا اے۔ اپنے بندے نوں وی ویکھ لواں گی۔ایہ کوئی میرے لئی نویں گل نہیں .میری تے ماں وی اک شرابی دے ہتھوں ای دکھی مری سی جے میں وی مر جاواں گی تے کسے نوں کیہ فرق پیندا اے؟
میں اینا کُو کہہ کے اکھیاں وچ ٹٹے ہوئے ہنجواں دے آنسو لے کے گلزار دے گھروں نکل آئی. گلزار تے پچھوں آوازاں ای ماردی رہ گئی. میں اوس دی کوئی ہور سندی ایس دی میرے وچ ہمت نہیں سی. میں گھر آگئی ابے نے کجھ دناں بعد میرا نکاح شرافت نال کرکے مینوں گھروں ٹور دتا۔
ویاہ دے کجھ دن بعد شرافت نے میرے نال بڑا چنگا سلوک کیتا. پر جیویں چور چوری توں تے نشئی بھنگی نشہ کرن توں نہیں مڑدا۔ ویلا لنگھن دے نال نال اوہدے رویے وچ بدلاؤں آنا شروع ہوگیا تے اوہنے مینوں اپنا اصل رنگ وکھانے شروع کر دتے۔سارے دن بعد گھر اندا سی شراب وچ کھبیا ہویا میرے آبے وانگوں ای مینوں پینو... کہہ کے غصے نال آواز دیندا تے سارے دن دی ٹھکاوٹ میرے اتے لاکے سوجاندا. جے میں اوس نوں کدی کوئی گل کرنی تے اوہ مینوں پیو دے طعنے ماردا سی کے....تینوں تے تیرے پیو نے دس ہزار دیون توں میرے نال ٹور دتا سی تے توں مینوں گلاں کرنی اے.او تے مینوں اک غلام باندی ای سمجھدا سی۔ میری وی قسمت ویکھو پیو بوجھ سمجھدا سی تے خاوند غلام۔
میں ہونی شامت نوں اوس نوں اک دن آکھیا... شرافت جی تسی شراب نہ پیا کرو ایہ کم چنگا نہیں ایس نوں چھڈ دیوں.... ایہ گل سنندے ای اوس نے کٹ کٹ جے میرا پورا جسم نیلوں نیل کردتا تے اک زور دی چنڈ میرے مونہ تے ماری جہندی وجھا توں میرا مونہ سُجِھ کے بھکانے وانگوں پُھل گیا۔میرے تے ساہ ای سک گئے تے سارے حواس قائم ہوگئے کہ میں وی کیوں جانوراں نوں انسان بناون تے لگی ہوئی آں۔جد مینوں شرافت نے چنڈ ماری تے مینوں اپنے ابے دیاں پئیاں ہوئیاں چنڈاں یاد آگئیاں۔ جہڑیاں مینوں ابے نے شراب توں روکن لئی ماریاں سن. میں تے چپ دی چپ ای رہ گئی۔خیر مینوں ایہناں چنڈاں دی عادت ہوگئی سی میں ہن عادی ہوگئی ساں چنڈاں کھا کھا کے۔
اپنی ایس حالت اتے مینوں گلزاراں دی ماں دے کہے ہوئے بول یاد آگئے۔ جیہڑے اوس نے مینوں گھروں نکلدے ہوئے کہے سن....
"دھئیے ایس دنیا وچ عورت دا کوئی گھر نہیں ہوندا۔ایس دنیا وچ عورت دا صرف اک ای حقیقی گھر اے جہڑا کہ دو گز دا ہوندا اے۔جس نوں کماون لئی عورت دی ساری عمر ساری حیاتی وِک جاندی اے۔رب دا اینا شکر کے او ہ عورت نوں مرن توں بعد تے حقیقی گھر دے دیندا اے۔"
ایہ گل میرے دماغ وچ چل رہی سی کے اک دَم پیراں تھلوں زمین ای نکل گئی تے اَکھاں اگے اوہ ای حقیقی گھر آون لگ پیا جس نوں کماون لئی عورت دی ساری عمر ساری حیاتی وک جاندی اے. ایس نوں ویکھدے ویکھدے ای میں زمین اتے جا ڈگی تے میریاں اکھاں اگے انھیرا چھا گیا۔
٭٭٭٭٭