kraamaat@gmail.com
+ +92 333-430-6384
شبانہ اسلم
March 02, 2023
کچ دیاں ونگاں۔۔۔۔۔٭رویل کہانی٭
شبانہ اسلم
نبیلہ نے سنگھار میز تےہرے رنگ دیاں ونگاں ویکھیاں تے نس کے اوہناں نوں پھڑ لیا۔
”ہائے ربا اینیاں سوہنیاں ونگاں۔۔۔۔ایہ تاں میں ای پاواں گی۔“ ایس دے نال ای اوہنے تیزی نال اپنے ہتھاں وچ ونگاں چڑھانیاں شروع کردیتاں۔اچانک ونگاں اوہدے ہتھوں چھٹ گئیاں تے ساریاں ونگاں ہتھاں وچوں پھسل کے بھوئیں تے جاپئیاں۔
”ہائے نی میں مرگئی نی انیلا بیڑا ترے نی تیرا"
"ایہ توں کیہ کیتا ای۔ میریاں کچ دیاں ونگاں بَھن دتیاں نیں۔ تھوڑا چر پہلاں تے بازاروں لیاندویاں سن تے میں اجہے پا کے وی نہ ویکھیاں سن۔۔"
نبیلہ نے اپنی نِکی بھین نوں غصے وچ گُھوری پا کے ویکھیا۔
جہنے اوس دیاں نویاں نکور ونگاں تھلے سٹ کے توڑ دتیا سن۔
”میرا ایہناں تے دل آگیا سی تائیوں میں پاون دی کوشش کیتی ہن آپا تیری بدقسمتی کہ اے میرے ہتھاں وچوں پھسل گئیاں ایہدے وچ میرا کیہ قصور؟ " انیلا نے مظلوم بنن دی کوشش کیتی تے صورت تے مسکینی جہی طاری کردے ہوئے آکھیا۔
” ہے نی انیلا! تینوں کنی واری آکھیا اے کہ کسے دی چیز بغیر اجازت نہیں چھیڑنی چاہیدی تے دوجا میرے کولوں مونہوں منگ لیندی میں تینوں انکار نہیں کرنا سی۔" نبیلہ نے تاسف نال تکیا۔
اوہناں دی ماں کول ای بیٹھی سبزی کٹ ری سی۔
”بڑی ڈھیٹ کڑی اے۔۔۔۔ ایہنوں میں بڑی واری سمجھایا اے کہ جدوں میں تینوں ہر شے تیری مرضی دی لے جو دینی آں تا فیر بھین دی چیز تے آکھ کیوں رکھنی اے۔“حاجرہ بی بی نے چھوٹی دھی دی حرکت تے سٹ پٹا کے آکھیا۔
”پیاری اماں! اصل گل پتا کیہ مینوں اپنے لئی لیائی ہوئی چیز اینی پھبدی نہیں جِنی نبیلہ دی لیائی ہوئی جچدی اے۔“ انیلا ذرا وی شرمندہ نیں سی۔
”پتا نیں تینوں کدوں عقل آنی؟ ہر شے تے نظر نیں رکھی دی تے نالے ہر شے ہر کسی لئی نہیں ہوندی۔
رب دی رضا تے راضی ہونا سیکھ جو ملے اوس تےتے صبر شکر کر تے قناعت کر ایس وچ ای تیری بھلائی اے۔“ حاجرہ بی بی نے اوس نوں سمجھاون دی نکی جیی کوشش کیتی۔
پر اوہ انیلا ہی کیہ جہڑی نصیحت لے لووے اک کن وچوں سنیا تے دوجے وچوں کڈھ دتاں۔
”اماں کجھ شیواں پسند توں باہر ہوندیاں نیں تے اونہاں نوں حاصل کرن لئی تھوڑی جہی کھیچل کرنی پیندی اے۔
"تسیں اوہ کہیا تے سنیا نہیں ہونا؟ جہنے کیتی شرم اوس دے پھوٹے کرم۔“ اوہ اگوں ڈھٹائی نال بولی۔
”اماں ۔۔۔ایہدیاں گلاں سن رے او تسیں ایہ ہر وار اینوے ای کردی تے فیر شرمندا وی نیں ہوندی۔
میں ایہ ونگاں بڑے چاواں تے ارماناں نال لیاوندیاں سن اپنی سہیلی دی سالگرہ وچ پاون لئی میچنگ ۔
لیکن اوہدی خُد غرضی دی وجھا نال نہ میں پاسکی تے نا ایہ ایس دے پاون جوگیا رہیاں نیں۔“ نبیلہ دے لہجے دا دُکھ لفظاں وچ عیاں سی۔
”چل دھی رانی ! ٹُٹن والی شے سی ٹٹ گئی تو صبر رکھ۔صبر دا پھل بہت مٹھا ہوندا اللہ تینوں ایس توں ودھیا عطا کرے گا۔“حاجرہ بی بی نے اوس نوں تسلی دتی۔
” ان شاء اللہ“ نبیلہ نے ہولی جہئ کہیا۔
انیلا تے نقصان کرکے ہتھ جھاڑ دی باہر ٹُر گئی۔
نبیلہ نے صبر دا دامن پھڑیا تے فیر تیار ہوکے سہیلی دی سالگرہ تے چلی گئی اوس دی سہیلی نے اوس دیاں خالی وِینیاں ویکھیاں تے اصرار کرکے چاندی دیاں ونگاں اوس نوں پادتیاں تے آکھیا
”ہن توں ایہ ونگاں رکھ لے تیریاں باہواں وچ بوہت بھلی لگیاں نیں۔“ نبیلہ نے انکار کرنا چاہیا تے اوس دی اکلوتی سہیلی نے آکھیا۔
” ایہ جہدے نصیب وچ سن اوس تک پہنچ گئیاں ہن نہ کجھ آکھی۔“
اماں دی گل تے سچ ثابت ہوئی اے۔مینوں تے اوس توں وی ودھیا ونگاں مل گئیاں۔ نبیلہ نے دل وچ خُش ہوکے رب دا شکر ادا کردیا ہویا آکھیا۔
*** **** ****
انیلا تے نبیلہ دو بھیناں سن بچپن تو انیلا وچ قناعت دی کمی سی اوہ کدی اپنے کول شے تے مطمئن نہیں ہوندی سی۔
تے خاص کر نبیلہ دیاں تے ساریاں چیزاں اوہنوں چنگیاں لگدیاں سن تے اوس دی کوشش ہوندی کہ اوہ کسے نہ کسے طرحاں اپنی وڈی بہن دی شے نوں کھو لووے یا خراب کردوے اوس دا مننا سی کہ جو شے اوہنوں نہ لبھی او اوس دی بھین کول وی نہ رہووے۔
حسد تے جلاپے نے اوس نوں چنگے برے دی تمیز بھلادتی سی۔
وقت دا کم اے گزرنا سو اوہ گزردا گیا۔
نبیلہ دا بڑا ودھیا ساک آیا تو اوس دا ویاہ ہوگیا منڈا نبیلہ تو ودھ کے سوہنا سی۔
تے پیسے والا وی سی۔
جد کہ انیلا دا رشتا ماڑیاں ول ہویا اوس دا منگیتر چنگا تے بہت سی پر اوہ انیلا دیاں ضرورتاں پوریاں کرن دا متحمل نہیں ہوسکدا سی۔
ایہ گل انیلا دے دل وچ کھُب گئی کہ نبیلہ نوں ایڈا چنگا تے امیر دلہا ملیا تے اوس دے ہاتھ اک ایویں جہیا جہیا رشتا اوہ حسد دی اَگ وچ جھلسدی پئی سی۔
اک واری انیلا دا نبیلہ گھرجاون دا اتفاق ہویا۔
او اپنی بھین دی رہت بہت ویکھ ویکھ حیران سی اوس دا میاں وی بڑا بیبا سی ااوس دے سارے حکم من دا تے سارا رُپیا پیسا اوس دی بھین دی ہتھیلی وچ رکھدا۔
نبیلہ نوں بھین دی خُشی اک اکھ نہ بھلی لگی۔
اوس نے نبیلہ توں فرمایش کیتی کہ اوہ کجھ دن اوس دے گھر گزارنا چاوندی اے۔
انیلا نے اجازت تے دے دتی لیکن اوس تو اکھاں نہ بند کیتاں جاندی جو سی بھین دیاں کرتوتاں نوں تے فیر اوس نے انج ای کرنا شروع کردتا۔
اوس نے فیصلہ لیا کہ او نبیلہ دے بندے نوں اپنے پِچھے لاوے گی۔
اوہ نبیلہ دے بندے دے آسے پاسے منڈلانڈی رہندی تے ودھ ودھ کے اوس دے سارے کم کردی۔
انیلا نے چپ سادھ رکھی سی وہ خاموشی نال اوس دا بغور جایزالے رہی سی۔
انیلا نے بہنوئی نوں بھین دے خلاف بھڑکانا وی شروع کردتا۔
تے اُلٹی سِدھیاں گلاں اوس دے کناں وچ پاون لگی۔
رات دا تیجا پہر سی نبیلہ ستی پئی سی تے اوس دا بندا لائبریری وچ کتاب پڑھ رہیا سی۔
نبیلہ دبے قدمی اٹھی تے بہنوئی دے پیچھے جاکے کھلوگئی تے اوس دیاں اکھاں اوتھے ہتھ رکھ کے کھلو گئی۔
فراز نوں لگ اوس دی بیگم اے۔
اوہ اوس دےہتھاں نوں پھڑ کے اوہنوں دبوچن ای لگا سی کہ نبیلہ نے اوہنوں واج مار ی۔
انیلا تے غڑاپ کرکے اوتھوں نسی تے فراز انیلا دی جرئت تے ہکا بکا بیٹھا رہ گیا۔
جے اوہ سالی نوں بیوی سمجھ کے جکڑ لیندا تے کڈی بے عزتی ہوندی تے رب اگے وکھ شرمسارہونا پیندا۔
انیلا توں گھر کدوں جانا واپس اماں تینوں اُڈیکدی پئی اے۔
سویلے سویلے نبیلہ نے اوس دا پچھا لے لیا۔
آپا دو دن تاں ہور رہن دے مینوں ایتھے پیر نوں چلی جاواں گی گھر ای جانا اے نا۔انیلا بے زاری نال بولی۔
بس بہت چر رہ لیا اماں بلارہی اے ہن پیکنگ کر تے گھر جان دی صلاح کر تے نال جوان کڑیاں دا ویسے وی بُہتاں چر دوجیے دے گھر رہنا بن دا نہیں۔
اچھا آپا بس کردے ہر ویلے نصیحت اتوار دی شام نوں چلی جاواں گی۔
نیں بنن دی تیرے تے بوجھ چار دن چھوٹی بھین کیہ آ گئی تیھتوں برداشت ہی نہیں ہورہیا۔انیلا نک مونہ وٹدی ہوئی بولی۔
میں تا امی دے اکلاپے کرکے تینوں آکھیا چل کوئی نہ اتوار تک رہ لے بس ایہ سوچ لووی اتوار تو پیر نہ ہووے۔نبیلہ نے اوس نوں تِکھے لہجے وچ ٗباور کروایا۔
نبیلہ گھر نیں سی تے فراز نوں اکلا ویکھ کے انیلا کِھڑ جہی گئی
"پائین مینوں آیس کریم تے کھوادو فیر میں گھر ٹُر جانا۔انیلا ناز و ادا نال بولدیا ں ہویاں بہنوئی دےنیڑے آئی۔
"چلو جی ہنی کھوا دینے آ۔"فراز چہک کے بولیا۔
" پراِک شرط اے تسیں تے میں اکّلے دوویں جاواں گے۔"
"تے تیری آپا؟ " اوہ حیران ہویا۔
"آپا تے تہاڈے کول ای اے اوس نوں جد مرضی کھوا دینا پڑوہنیاں دی سیوا تے کرلو پہلاں
اوہ آکھان نہیں سنیا ہویا کر سیوا تے کھا میوا"
"تےنالے میرے فیورٹ پارلر وچ آیس کریم کھاواں گے۔"انیلا نے مزید آکھیا۔
"چلو جی سالی صاحبا آج فیر تہاڈی وی من لینے آں دسو کِتھے جانا اے۔"فراز نے گڈی دی چابی پھڑ دیاں ہویاآکھیا۔
"چمن تے چلیے۔۔۔مینوں تے اوتھوں دی آیس کریم بہت پسند اے۔"انیلا دے پیر تے خُشی دے مارے دھرتی دے اتے نہ پے رہیے سن۔
"لگدا اے پتھر موم ہوون نوں تیار اے ہن۔"دل وچ آکھیا۔
"مینوں پندرھاں منٹ دیوو میں تیار ہوکے آئی "اوہ چٹکی وجاندے ہوئے آکھن لگی۔
"چنگا سالی صاحبا میں باہر گڈی وچ تہاڈا ویٹ کردا۔"فراز کی چین گھماندا ہویا بولیا۔
20 منٹاں بعد انیلا سج دھج کے تیار ہوکے آئی تے فراز دی گڈی وچ بیٹھ گئی۔
اوہ تے دل ہی دل وچ ہواواں وچ اُڈ رہی سی۔کہ اج اوہنے اپنے بہنوئی نوں اخیر اپنے پِچھے لا لیا۔
"چل انیلا اندر چل کے آیس کریم کھائیے۔"فراز نے گڈی نوں بند کردیا ہویا آکھیا۔
"ہائے ربا اج تے مزا آجانا ۔"اوہ ہور خش ہوئی تے گڈی دا بوہا کھول کے باہر آگئی۔
ہائی ہِیل تے ٹک ٹک کردی اپنی خرمستی وچ جدوں اوہ آیس کریم پارلر دے ہال وچ پہنچی تے اک سرپرایز اوس نوں اُڈیک ریا سی۔
اوس دی پیاری آپا تے تے اوس دا منگیتر۔۔۔۔
اوس دی آپا ہلکے پھلکے میک اپ وچ بڑی سوہنی لگ ری سی تے اوہ دوویں آپس وچ خورے کہڑیاں گلاں وچ مصروف سن۔
اوہناں دوواں آوندے ویکھ کے دوویں کھلوگئےتے نبیلہ نے آکھیا۔
"کیسا لگیا میرا سرپرایز؟"اوہ شرارتی مسکراہٹ نال بولی۔
نوید نوں ویکھ کے انیلا تے گھڑوں پانی پے گیا۔
مینوں تے بوہت چنگا لگیا تے یقیناً میری سالی صاحبا نوں تے بہت بہت چنگا لگیا ہووے گا۔
فراز نبیلہ دے نال جا کے بیٹھ گیا تے ہن دوویں رل کے اوس داچیزا لے رہے سن۔
کیہ حال اے انیلا؟ میں تے تینوں ویکھ کے پچھانیا ای نہیں سی کڈی سوہنی لگ ری اے
"ایہ تے آپا دا بھلا ہووے جہناں مینوں فون کھڑ کھڑا کے بلالیا نیں تا میں تے تیرے دیدار توں محروم ای رہ جاندا۔"اوہ محبت پاش لہجے وچ بولیا۔
"جی میں تاں ٹھیک آں تسیں سناٶ" انیلا تے گل وچ تھوک نگلدے ہوئے پچھیا۔
سبھ چنگا تے تینوں ویکھ کے ہور وی چنگا بھلا۔اوہ شوخ ہویا۔
ایسے طرحاں ہسدے مسکراندے ماحول وچ آیس کریم کھادی گئی۔
"بس نوید ہن بہت انتظار ہوگیا ہن تسی چھیتی چھیتی ویاہ دی تاریخ لین آو تے اپنی امانت نوں اپنے گھر لے جاوو۔"نبیلہ نے ہسدے آکھیا۔
"لو جی تسیں دے میرے دل دی گل آکھ دتی کل اتوار نوں گھر والے ایس لئی تے آرہے نیں۔" اوس نے انیلا دے کھُلے والاں نوں ویکھدیاں کہیا "ہن تے میں سوچ لیا کہ انیلا نوں ووہٹی بنا کے چھیتی توں چھیتی لے جانا۔"نوید دی خُشی ویکھن تو تعلق رکھدی سی۔
"لو جی فیر دوواں نوں مبارکاں"
تےایس خُشی وچ اک اک آیس کریم ہور ہوجاوے۔"نبیلہ نے چُٹکی وجاندیاں ہویاںآکھیا۔
"جی کیوں نہیں ۔۔۔۔کیوں انیلا تیرا کیہ خیال اے۔"
نوید نے مسکراندیاں ہویا اوس ول نگاہ کیتی۔
"نہیں میں کھالئی جنی کھاونی سی۔۔"انیلا خفگی نال بولی۔
"پر میں تاں ہور کھاونی اے تسیں دوویں سانڈو جاو تے جاکے آیس کریم لے کے آو ایس نوں میں آپ ہور کھواں لا گی۔"نبیلہ نے شانت لہجے وچ آکھیا۔
"آپا !نوید نوں ایتھے بلاون دی کیہ لوڑ سی؟"انیلا نے نبیلہ تے تپ کڈھی۔
ایہ میرا نہیں تیرے بہنوئی دامنصوبا سی، اوہناں نے ای مینوں صلاح دتی سی۔
تے اِک گل ہور۔۔۔۔
"ایہ میریاں کچ دیاں ونگاں نہیں جہدے تے توں اَکھ رکھ لووے"
"ایہ میرا جیوند جاگدا تے تابعدار بندا اے۔جہیڑا ہر گل میرے نال شئیر کردا اے۔" تیرے لچھن ویکھ کے ای تے اوہناں نے ایہ حکمت عملی اپنائی۔
"جے اج میرا بندا میرے نال نہ ہوندا توں تے میرے حق وچ کدوں دا ڈاکا مار لینا سی پر اوس رب دا لکھ تے کروڑ واری شکر کرنی آں جس نے ہمیش مینوں سرخرو کیتا۔"
"توں وی صبر تے شکر کرنا سکھ لے بھینا۔ایسے وچ تیری بھلائی اے۔"
انیلا نے شرم نال نظراں جھکالئیاں سن اوس دی بھین نے اوس نوںشیشا جو وکھادتا سی۔۔
٭٭٭٭٭