منزل دا نشان۔۔۔۔۔٭رویل کالم٭

منزل دا نشان۔۔۔۔۔٭رویل کالم٭

ڈاکٹر فوزیہ حنیف

سفر اِک مسافرت ای نہیں سگوں منزل دا اصل نشان وی اے۔ ایہ معرفت دی منزل دی پہلی پوڑھی اے جتھے جانن دا عمل بندے نوں اوہدے اصل نال ملاپ کرواندا اے۔ جانن اپنی ذات دا، اپنی ہوند دا، اپنے تُل ہون دا۔ میں کیہ آں، میری بھال کیہ اے، میری سوچ کیہ اے۔ سوچ، ہوند، روح تے حیاتی دوجیاں نال رل کے‘سنگ کر کے اِک نویں کٹھالی وچ پک کے کُندن بن دی اے۔سفرسانوں نال بیٹھییاں دی بولی‘بُھکھ تے غربت دے ہتھوں مجبور مزدور (بندے تے زنانی)دی بُری حالت، پیلیاں وچ سبزیاں چُگدیاں دُوروں نظر آؤن والیاں زنانیاں‘اوہناں دے سوہنے رنگاں والے دُپٹے پر نیڑیوں ویکھو تاں پاٹے تے چھجے ہوئے لیڑے تے پیریں ٹُٹیاں جُتیاںٗ دوجیاں دی گل بات بھانویں چنگی یاں بُری لگے سہن دا ڈھنگ دسدا اے۔سفر ہر کسے دے حال وچ نہیں پیندا،کجھ گِنے مِتھے لوک، درداں دی سانجھ دے پاندھی تے دوجیاں لئی جین والے بندے قدرت چون کردی اے۔ جہڑے اپنے دِل تے ہڈاں اُتے درد دا بھار چُک کے انسانیت دی معراج نوں اپڑدے نیں۔ دُنیا وی اِک مُسافر خانا اے جتھے نِت نویاں واجاں‘ راتاں اندر روندے کُرلاؤندے بندے‘جنور‘پکھیرونظریندے نیں۔ کدھرے اگاں لاؤن والے تے کدھرے بُجھاؤن والے ملدے نیں۔ دُنیا دا ایہ سفر بندے نوں بندیائی دی پچھان کرواکے اوہنوں اوہدے اصل نال ملا کے حقیقت ول پریردا اے۔ساڈے صوفیاں وی سفر نوں اپنی حیاتی دا حاصل بنایا۔بابا فریدؒتے بابا نانک نے مشرق،مغرب،شمال تے جنوب چونہاں گُٹھاں وچ سفر کیتا تے اپنے مشاہدیاں نوں اپنے کلام راہیں لوکائی تیک اپڑایا۔بابا فریدؒ نے تاں حیاتی دے پورے فلسفے تے اپنے سفر دی کتھا دا سِٹا بیان کردیاں ہوئیاں سانوں حیاتی دے مقصد ول پریریا۔

فریدا رُت پھِری، ون کنبیا، پت جھڑیں جھڑ پائیں

چارے کُنڈاں ڈُھونڈِیاں، رہن کِتھاؤں ناہیں

ایہ حقیقت اے پئی سبھ نال سانجھ ہوندیاں وی بندے دی اکائی‘اکلاپا‘ سوچ تے ہوند اپنی وکھری تھاں رکھدی اے۔ بندے نوں ہر تھاں ون ون دیاں بولیاں‘راہوں کُراہے پاؤن والے خیالات تے لوکاں دی بھیڑ لبھدی اے۔ پر اِک دے ہو کے جین دا کھُرا ایس سفر دی کٹھالی وچوں ای لبھدا اے۔

٭٭٭٭٭