کروپ ۔۔۔۔٭رویل کہانی٭

کروپ ۔۔۔۔٭رویل کہانی٭

ثمرہ اقبال

شبو تے پینو نِکیاں ہوندیاں توں ای انج لگدیاں سن جیویں بھیناں نہیں سگوں پکیاں سہیلیاں نیں۔ کیوں جے بھیناں تاں آپس وچ گل کرن لگیاں ۔

سوچ وچار کردیاں نے تاں جے کِدھرے کوئی گل اوہو جہی مونہ توں نہ نکل جاوے جیس نال وڈی بھین نکی دی نظر وچ بھیڑی بنے ۔ پر سہیلیاں دا تاں رشتا ای وکھرا ہوندا اے۔ کوئی وی گل کرن توں پہلاں پلاٹ بناون دی لوڑ نہیں پیندی۔ ایہو جہیا ای سانگھا سی شبو تے پینو دا۔ دوویں بھیناں اپنے تِن بھراواں نال سارا دن گھر کھیڈدیاں رہندیاں۔ماں کوثر ،تے پیو ماکھا سارا دن دوکانداری وچ رجھے رہندے۔ دُدھ دہی دی دُکان اے تے سارے بھین بھرا ایتھے نچ ٹپ کئی کھیڈاں کھیڈدے۔

سما وی کوئی چوکھا مانگا نہیں سی بال دُکان تے کھاندے پیندے رہندے تے شام پیندیاں کوثری نوں وی روٹی ٹک دی بہتی فکر نہ ہوندی ۔ماکھا شہر دُدھ دین جاندا تے اوتھوں ای پکی پکائی لے آندا ۔ویلا انج ای لنگھدا رہیا تے اکو ویڑھے کھیڈن والیاں کدی سوچیا ای نہ کہ اک دن اوہناں وڈے وی ہو جانا اے۔شبو اپنے ناں دی طرح جیویں شبنم دا اک موتی سی ۔رج کے سوہنی، نک پتلا، رنگ دودھ وانگر چیٹا، بل گلابی، تے وال کالے سیاہ لمے ، ٹردی تے جیویں مورنی پیلاں پئ پاوے، ہسدی تے دند انج اک دوجے نال جڑے جیویں انار دے دانے آپس وچ رلے بیٹھے ہون۔

سکولی پنج جماعتاں ای پڑھی سی گھر دا سارا کم کلی کردی نیکے بھین بھراواں نوں ویلے سر تیار کر کے سکولے گھلدی تے نت اوہناں نوں سمجھاندی

"جے سکول پڑھ جاؤ دے تاں وڈے انسان بنو دے ۔تعلیم بڑی شے وے بندے نوں بندا بنن دا ہنر دیندی اے"

شبو دی عمر چوی ورھے ہوئی تے اک پنڈ دے سیانے بندے ماکھے نوں آکھیا۔

" دھیاں جِڈی چھیتی آپنے گھر والیاں ہو جاون اوہڈا ای نیکی دا کم اے"

ماکھے اوس دی گل نوں جیویں پلے بنھ لیا۔دھیاں ول تے رکھ دیاں ہواواں دا وی دھیان ہوندا اے جے ماں پیو ویاہ دی گل مونہ توں کڈھدے نے تے گل کتھوں دی کتھے اپڑ جاندی اے ۔

شبو دے ویاہ دی گل وی چھیتی ای باہر نکل گئی تے کئ گھراں وچوں ساک آن لگ پئے۔

ماکھے دے بچپن دے اک بیلی آکھیا

" پینو دا ساک میرے پتر لئی دے چھڈ ، جہڑا پولیس دے محکمے وچ ملازم اے تے میں ایس ساڈی یاری نوں رشتہ داری وچ بدلنا چاہنا واں"

اوہ سوچیں پے گیا جے نکی دِھی رانی تے حالے بے۔اے پئی کردی اے تے نالے اوہ ایس توں اگے وی پڑھنا چاہندی اے۔

اوس گھر آ کے آپنی سوانی نوں آکھیا

" کرمانوالیے رشتا تاں بڑا مناسب اے پر برادری والے کیہ آکھن دے جے نکی دا ویاہ چا کیتا وڈی وچ خورے کیہ کوڑھ اے"

کوثری آکھیا" بھلیا لوکا توں اوہناں نوں جواب دے چھڈ اسیں آ ساک نہیں کردے ساڈی شبو وی ماڑی نہیں، رب آپے کوئی ہور سبب بنا دیوے دا"

اوس نے انج ای کیتا،کجھ دن گزرن مگروں اوہناں دوبارا سنیہا گھلیا جے سانوں شبو دا رشتہ ای دے دیو۔

پر اج دی اولاد تے ماں پیو نوں کون سمجھاوے بگن دے پتر ایس رشتے نوں پیو دی پھاہی سمجھ کے قبول کر لیا پر دل توں کدی وی تسلیم نہ کیتا۔

منگنی ہون توں بعد اوہنے پینو نال گل کیتی تے آکھیا" میں ایس رشتے توں راضی نہیں میں تے تینوں پسند کرنا واں میں تینوں آپنے خواباں دی رانی منیا اے "

ایہ ساریاں گلاں سنن توں بعد پینو بڑا حیران ہوئی کیوں جے اوہنے تے ایس طرح دا خیال دماغ وچ وی نہیں لیاندا اوہ تے اوس نوں آپنا بھرا سمجھدی اے تے آپنی بھین دا سہاگ۔

پینو نے ایہ گل پیو نوں دس دیتی تاں جے کل دے مسلے نالوں اج پچھاں ہٹنا سوکھا اے۔

ماکھے بگن نوں گھر سدیا تے ساری گل اوس دے کنوں لنگھائی۔

" اج کل دی اولاد بے مہار اے۔آپنے پتر کولوں چنگی طرحاں پچھ دس لے کل نوں ساڈے واسطے کوئی مسلہ کھلا نہ کریں ۔"

اوہنے پورا یقین دوایا کہ انج دا کوئی مسئلا ای نہیں ۔ تے سگوں ہتھ جوڑ کے معافی منگی ۔

ہونی نوں ٹال وی کون سکدا سی سارے ای ڈھو لگدے گئے تے اخیر اوہ ویلا آ گیا شبو بابل دا ویڑھا سنجھا کر کے آپنے نویں گھر ٹر گئی۔

کجھ چر بعد شبو نوں رب بھاگ لا دیتا تے اوہ اک دھی دی ماں بن گئی۔کدی وی اوس نوں اوہ مقام نہ ملیا جو اک بیوی دا تے اک ماں دا ہوندا اے۔ ایس دی وجھا خورے ایہ سی جو اوہ اک دھی دی ماں سی پتر دی نہیں۔ اہدے خاوند نے آئے دن کوئی الزام لا کے اوس نوں کٹنا مارنا تے گھروں کڈھ دینا۔ تے طلاق دا اک نوٹس چا گھلیا فیر دوجا نوٹس وی آ گیا۔ سوہرے گھر والے آئے تے صلح کر کے لے گئے ۔مقصد بالڑی کھوہن دا سی ۔حالے مساں دو سال ای لنگھے سن ۔ جہناں بھین بھراواں نوں کدی پتا نہیں سی دکھ وی کوئی شے ہوندی اے ہن آ نت دا تماشا بن گیا ۔ کوثر نوں ایسے صدمے نال شوگر دا روگ لگ گیا جہڑا بدنام تے مٹھے پاروں اے پر ہوندا نصیباں دی کوڑ نال اے۔

پھلاں ورگی دھی نال جگ مترییاں ماواں والا سلوک کیتا۔

ماکھے نے ہمیش آپنی دھی دا قصور گننا تے آکھنا" جا ہون او ای تیرا گھر اے. ایتھے نہ آیا کر۔

ایس گھر ہون تیری بھرجائی وی اے اوس نوں تیرا آنا چنگا نہیں لگدا ۔ تے نالے دھیاں آپنے گھر ای چنگیاں لگدیاں نیں"

شبو نوں کوئی راہ نہ دسے تے اخیر رو پٹ فیر دھی نوں اگے لانا تے چلی جانا۔

کلے رکھ نوں تاں ہوا وی نہیں چھڈدی۔ جد شبو کلی نے فیر سوہرے جا وڑنا تے سوہریاں رل گلاں کرنیا.

سس آکھدی"

آ گئی ایں بھراواں دی لاڈلی آپے مو نہ چک کے"

دیورانی آکھنا "اسیں وی بڑا جاندیاں ساں ہن چا لے گئے"

جٹھانی بولدی"جِنی چھیتی سچائی من لوویں چنگی رویں دے ہن کوئی ماں تے کوئی پیو نہیں اسیں ای تیرے مالک آں"

وچاری سبھ دیاں سن کے اپنی دِھی دے گل لگ کے رَو لیندی تے چُپ کر جاندی ۔

پینو جانا تے اوس نال دل دی ہواڑ کڈھ لیندی او وی دنیا چاری اوس نوں سمجھاندی تے آکھدی"

توں سوڑی نہ پیا کر اک دن سبھ ٹھیک ہو جاوے دا میں تیرے نال آں "

آ گلاں اوس دے جُسے تے لگے زخماں نوں مٹا تے نہ سکدیاں پر ٹکور دا کم کر دیندیاں ۔

پینو ہر وار گھر آ کے رولا پانا تے ساریاں نوں آکھنا " خدا دا واسطا اوس نوں انسان جانو اوہ ایس گھر دی دھی ای اے اوس دا وی اوہناں ای حق اے جین دا جہنا ساڈا سب دا"

ہتھوں اوس دی اَواز نوں وی دبن دا چارا کیتا جاندا ۔

پینو آئے دن ماں نوں آن کے نویں گل دسدی کہ کالج وچ اک کڑی دسیاکہ اوس دی بھین دے سوہرے اوس تے ظلم کردے سی تے اوہنے خُدکشی کر لئی۔

پر ساریاں نوں لگدا جے شبو تے انج کدی نہ کرے کیوں جے اوہ بڑی تھوڑ دلی اے۔

کجھ دن لنگھے شبو دے خاوند دے فون تے اک کڑی نے وائس میسج کیتے۔

" توں ہن کدوں مینوں ملن آئیں دا۔

پچھلی واری تینوں مل کے میرا جُسا کئی دن تیرے ای نشے نوں محسوس کردا رہیا اے۔

تے ہون فیر تیری طلب ودھدی جا رہی اے"

آ گلاں سنن توں بعد شبو تے پیراں ہیٹھوں زمین ای نکل گئی تے گل ایتھے مُکی نہ اوس کڑی نے آپنی اوہ والی فوٹو وی گھلی چا یہڑی اوس نے شبو دے خاوند نال بنائی سی تے کسے ہور ویکھی نہ سی نہ ویکھن والی۔۔۔

جدوں اوہنے ایس بارے سوال کیتا تے پہلاں وانگر اوس نوں کسے کھوتے گھوڑے وانگر ماریا کٹیا ۔ شبو نے زہریلی دوائی پی لئی۔۔ اوس نے آپنے آپ نوں مکاون دا حیلا کیتا پر سنگ دلاں مرن وی نہ دتا۔ پجا کے ڈاکٹر کول لے گئے اوس دی مُٹھ وچ پیسے دتے اوہنے معدہ واش کیتا تے معاملا مکا دتا۔

شبو دے بندے اوس دی بانہ پھڑی تے اوس دے پیکے ویڑھے چھڈ کے نس گیا۔ پینو اوس دا ایہ حال ویکھ کے ڈر گئی کیوں جے ہتھ تے سجری بوتل لگن والی نالی لگی سی تے شبو دی دھی وی نال نہیں سی جہڑی حالے ماں دا دُدھ پیندی سی۔

پینو اوس دے کول بیٹھی تے شبو ڈھائیں مار کے رون لگ پئی تے آکھدی" میں دنیا دی بد نصیب عورت بد نصیب ماں تے بد نصیب انسان ہاں جدھے توں موت وی مونہ موڑ لیا اے"

پینو نوں اوس دے جُسے وچوں زہریلی دوائی دی ہواڑ آئی ۔ اج پینو نوں پہلی وار لگا جے دنیا مک گئی اے تے ہن بس جھٹ وچ سبھ فنا ہو جانا اے۔"

توں کیہ ظلم کیتا اے بھینے ...؟؟!!

تیری دھی

تینوں کجھ ہو جاندا تے"

پر اوہ آ ساریاں گلاں آپنے آپ نال کری جاندی سی شبو تاں بھوئیں تے ڈگی پئی سی۔

پینو چھیتی نال وڈے بھرا نوں فون کیتا جہڑا باغ تے نکے دو بھراواں تے پیو نال امرود پیا توڑدا سی۔

بھرا نے ساری گل پیو نوں دسی تے اوس آکھیا

" مرن دیو ایس نوں،میں ہار گیا واں ایس دے نصیب ایہو ای سان" اوہ جیوں سبھ کجھ ای ہاریا ہویا لگیا۔

ایہ اک پیو دی بے بسی سی یاں معاشرے دیاں گلاں دا ڈر اوہ ڈھائیں مار کے رون لگ پیا اوس نوں لگا خورے اج دکھاں دا آخری دن اے شبو دے۔ نال سارے غم وی زمین وچ دبے جان گے پر قسمت نوں کجھ ہور ای منظور سی ۔

اوہنے وڈے پتر نوں پیسے دتے تے آکھیا آپنا چارا لا ویکھو۔

بھرا گھر آیا پینو نال دل بھین نوں چکیا تے تحصیل ہیڈ کوارٹر ہسپتال لے گئے۔ ہسپتال والیاں دوا دتی تے میو ہسپتال ریفر کر دتا۔ دوویں بھین بھرا اوس نوں لے کے ٹر پئے حالے ادھے راہ ای اپڑے کہ گھروں فون گیا جے شبو دے سوہریاں تنے طلاقاں کٹھیاں گھل دِتیاں نیں۔جیس وچ لکھیا اے"

ایہہ بد کردار تے نا فرمان عورت اے۔ ہزار وار منع کرن دے باوجود آپنے خاوند نال زبان لڑاندی اے تے گل طلاق تیکر اپڑ گئی۔ اک چنگی ماں وی نہیں تاں دھی ایس نوں نہیں دینی ایس دا ذہنی توازن وگڑیا اے "

شبو نوں آ گل پینو نہ دسی کیوں جے ویلا ٹھیک نہیں سی۔

میو ہسپتال والیاں علاج کیتا تے ایس نوں پولیس کیس آکھیا۔پر ماکھے آکھیا" اسیں ہور بدنامی نہیں لینی۔ تے کوئی کارروائی نہیں کرنی ۔جے شبو دا شوہر آپ پولیس والا تے اوس دا بھرا وکیل اے۔

ساڈی چنگی بھلی دِھی دا آ حال کیتا اگے خورے کیہ کیہ کرن۔ رب آپے ساڈی مشکل کٹے دا تے اوہ آپنا کیتا پا لین دے"

انج ای ویلا لنگھدا گیا ہر شے بدل گئی نہیں بدلی تے شبو دی تکلیف اوس دی دھی کدی اوس نے ویکھی نہیں ڈیڈھ سال لنگھ گیا۔

اک وار فیر مقدر نوں للکارن لگے شبو دے ویاہ دا سوچن لگے۔

سر تے جوانی تے جوان دھیاں گھر نہیں بھایاں جا سکدیاں ۔

پنڈ رہن والیاں وچوں اک گھر نے رشتے واسطے بڑا مجبور کیتا ۔ اک زنانی دن چڑھن توں پہلاں ای آ جاوے تے آکھے" میں تاں شبو دا رشتہ لے کے ای اٹھنا اے۔" فیر اوہ کہن لگدا اے"ایہ میری دھیاں وانگر اے۔ منڈا بڑا ای ساؤ اے پہلاں وہیجا سی تن بال سن پر اوس دی بیوی بال لے کے چلی گئی اے اوہ " مری" دی رہن والی سی منڈے دا ہون کوئی واسطا نہیں اوس نال"

اندروں ہون سب دا دل ڈردا وی اے پر کرے وی کوئی کیہ۔

مگر دے مہینے نکاح ہو گیا ۔دو مہینے ای لنگھےرشتا کران والی شبو دے پیکے ویڑھے آئی تے آکھن لگی" لے کڑی نوں عقل مت کوئی نہیں۔

ہانڈی روٹی چج دا نہیں کردی "

انج حیلیاں بہانیاں نال شبو نوں گھرو کڈھ دتا جد کے اوہ نویں زندگی دی آس نال سی تے ہن اوہدے ڈھڈ وچ خُشیاں پیاں پلدیاں سن۔ تے جدوں اوہ گھر آئی اوس نے دسیا" جیس رشتہ کروایا اے اوہ دن وی نہیں چڑھن دیندی تے میرے بندے کول آن بیہندی اے ہتھاں تے ہتھ مار مار کے گلاں کردی اے "

ایہ ویلے دا پھیر سی جو اک وار فیر پچھاں نوں پرت پیا تے شبو ماپیاں گھر نوں مہینے رہی رب نے جوڑے بال ، دھی تے پتر دتا۔

سوہریاں صلح کیتی تے گھر لے گئے۔ وِیہ دن ای لنگھے کہ شبو دے سائیں پتر کھوہ کے اپنی بھین دی جھولی پا دتا تے شبو فیر اک دھی دی ماں بن کے رہ گئی۔ اج وی ایہو ڈر تے خوف سبھ نوں آؤندا اے کہ کیتے اوہو ہواڑ فیر نہ آ جاوے جہڑی شبو دے جُسے وچوں زہریلی دوائی پین مگروں آئی سی ۔۔اج وی اوہ سنیہا نہ آ جاوے کہ ایہ بدکردار تے بد زبان اے۔۔۔۔۔