میں تے یونیورسٹی۔۔۔۔٭رویل کالم٭

میں تے یونیورسٹی۔۔۔۔٭رویل کالم٭

شکیل احمد

اَج میرا یونیورسٹی دا پہلا دن سی۔ اوہ یونیورسٹی جہڑی پاکستان دی سبھ توں وڈی یونیورسٹی اے۔ جس دا سُفنا ہر پڑھیار سوچدا اے۔ جدوں اوہ صبح آگئی جس دن دا بہت انتظار کر رہیا ساں۔میں صبح اٹھیا میرے ذہن دے وچ بہت سوال جنم لے رہے سن ۔ ایہ دن مینوں سُفنے وانگوں لگ رہیا سی۔ میں سوچ وی نہیں سکدا سی کہ میں پنجاب یونیورسٹی پڑھن لئی جاواں گا۔ میں اپنے خاندان دا پہلا منڈا سی۔ جہڑا کہ ایس لیول تک اپڑیا۔ جدوں لوکاں نوں ایہ گل دا پتالگیا تے اوہناں مینوں تے گھر والیاں نوں خوب مبارکاں دِتیاں۔ گھر والے بہت خش سن۔ پر مینوں بہت سارے لوکاں کولوں مشورے ملن لگ پئے کہ لوکی اوتھے جاکے خراب ہو جاندے نیں توں نہ خراب ہوجاوی۔ کجھ لوک گھر والیاں نوں منفی خیالاں بارے دسن لگ پئے ۔ اوہناں دے کناں وچ زہر بھرن لگ پئے ۔ اوہ لوک تے اگے ٹر جاندے پر میری سوچ اوہناں دے لفظاں دے وچ گواچ جاندی کہ ہاں ایہ لوک سچ کہندے نے یا ں جھوٹھ۔فیر میں ایہناں ساریاں سوچاں نوں پرانہ سٹیا تے یونیورسٹی جان لئی تیار ہون لگ پیا۔ جدوں میں گھروں نکلن لگا تے فیر مینوں لیکچر ملیا۔ہن ایہ ساریاں گلاں مینوں تنگ کرن لگ پیا سن ۔ میں اایہناں گلاں نوں چاہ کے وی نہیں بلا پارہیا سی۔ خیر میں گھروں نکلیا ماں جی دیاں ڈھیر دعاواں نال اوہ لفظ آج وی یاد نے میرا پت خیر نال جا۔ اللّٰہ تیرا رکھا ہوئے۔ تینوں رب ہر بھیڑی شے توں بچائے۔ دسمبر دا مہینا سی تے سردیاں دے دن سن۔پر ایہ سردی ہن میٹھی لگ رہی سی کیوجے میں ایس دن بہت خش ساں۔ مینوں ایس توں علاوہ کسے ہور شے دا خیال آیا نہیں سی۔ جدوں میں یونیورسٹی پہنچیا تے گیٹ والے کولوں پچھیا کہ بائیک کتھے پارک کرنی اے ۔ اوس نے مینوں ہتھ دے اشارے نال دسیا۔ جدوں پارک کرن توں بعد آگے ودھیا تے ویکھیاں کہ پارک وچ دو منڈے بیٹھے نیں۔ میں اوہناں کول چلے گیا تے پریشان وی سا ں کہ پہلا دن اے ۔ میں اوہناں نال سلام لئی تے بیٹھ گیا۔ کجھ دیر بیٹھن توں بعد میں پچھیا بھائی تسیں پنجابی دے اِک پڑھیار نے آکھیا" ہاں"۔ دوسرا منڈا کہندا نہیں ''میں تو اردو پڑھنے آیا ہوں''۔ فیر میں پنجابی والے پڑھیار کولوں اوسدا ناں پچھیا تے کہندا محمد آصف اے۔ اوہ میری ای کلاس دا منڈا سی ۔ کجھ وقت اوتھے بیٹھن توں بعد کلاس وچ چلے گئے۔ پروفیسر ڈاکٹر نبیلہ رحمان صاحبہ نے سبھ نوں '' جی آیاں نوں اکھیا'' تے اپنے وچار وی ساڈے نال سانجھے کیتے ۔ سبھ نوں خوب محنت کرن دا کہیا۔ اوہناں دیاں ساریاں گلاں دل وچ اُتر دیاں گیا۔ میڈم صاحبہ بہت شفیق انسان نیں۔ ساڈی خاہش اے کہ اسیں اوہناں کولوں بہت کجھ سکھیے۔