kraamaat@gmail.com
+ +92 333-430-6384
: ترجما:کرامت مُغل(Lyman Frank Baum)
November 26, 2023
اُز دا جادوگر۔۔۔۔۔۔٭بالاں واسطے ناول(دوجی قسط)٭
(Lyman Frank Baum)ترجما: کرامت مُغل
”کیہ تینوں اِنج لگدا اے؟“ڈرنا پُتلا خُش لگ رہیا سی۔اوہ اگانہ راہ تے ٹُرن لگے اوہی راہ جو جنگل ول نوں جاندا اے۔ایہ راہ کافی کٹھن سی تے رُکھاں ہیٹھاں انھیرا وی سی۔آخر کار اوہناں نوں اِک لکڑاں دا بنیا گھر نظر آیا۔
”میرا خیال اے سانوں اَج دی رات ایتھے رُکنا چاہیدا“ ڈورتھی بولدی اے۔گھر دے اندر اوس نوں اِک نُکر وچ پئے سُکّے پتے لبھے اوہ اوہناں نوں وچھا کے سوں گئی۔
اگلی سویر،ڈورتھی نے اِک عجیب و غریب واج سُنی۔”کوئی باہر موجود اے“ اوہ بولی”مینوں لگدا اوہ زخمی وی اے“ گھر دے نیڑے ای اوس نے ٹِین نال بنیا بندا ویکھیا جو اِکو تھاں تے کھلوتا اے اوہ ہِل جُل نہیں سکدا اے۔
”کیہ رَولا تیرا سی؟“ اوہ پُچھن لگی۔
”میری مدد کرو“ اوس ٹِین دے بندے نے واج کڈھی۔”میں باہر مینہ وچ ساں،ہُن تاں میرے کولوں ہِلیا وی نہیں جا رہیا۔“
”میں تہاڈے واسطے کیہ کر سکدی آں؟“ ڈورتھی نے پُچھیا۔
”میرے واسطے کوئی تیل لیاؤ“ اوس ٹِین دے بندے نے کہیا۔ڈورتھی نے گھر دے نیڑیوں ای تیل دا اک کین لبھیا تے اوس دی گردن دوالے،باہواں تے لَتاں اُتے تھوڑا کُو تیل پایا۔
ٹِین دے بندے نے ہِلنا شروع کیتا۔”تہاڈا ڈھیر شُکریا“اوہ بولیا”تُسیں کِتھے جا رہے او؟کیہ میں تہاڈے نال جا سکدا ہاں؟“
”ضرور“ ڈورتھی بولی۔”اسیں ایمرلینڈ شہر وڈے جادوگر نوں مِلن جا رہے آں۔“
”اوہ مینوں کُجھ دماغ دیون والا اے“ ڈرنا پُتلا وی بولدا اے۔
”واقعی؟“ تہاڈا کیہ خیال اے کیہ اوہ مینوں کوئی دِل دے سکے گا؟ میرے کول جو ہے سی ہُن اوہ گوا چُکیا ہاں“
”اوس نوں کہہ ویکھاں گے"ڈورتھی کہندی اے۔
اوہ جنگل دے وچوں جاندے نیں۔کئی وار ڈورتھی نوں رُکھاں دے اولھیوں جنوراں دیاں واجاں آندیاں رہیاں۔
اوس نوں ایہ وی خُشی سی کہ ڈرنا پُتلا تے ٹِین دے بندے دا ساتھ موجود اے۔ ہُن ٹوٹو اوس دے نال نال ای ٹُردا پیا اے۔
اچانچک اوہناں نے گرجدار واج سُنی،اِک بہت وڈا شیر چھال مار کے اوہناں کول پِیلیاں اِٹاں والی سڑک تے آ گیا۔
اوس نے ڈرنا پُتلا نوں پرانہ سُٹیا تے ٹِین والے بندے تے حملا کیتا پر اوس دے دھات دا بنیا جُسا بہت ای مضبوط سی۔ٹوٹو اگے دوڑیا،بھونکیا تے شیر نے پورااپنا مونہ کھول دِتا……
ڈورتھی نَس کے اگے ہوئی تے اوس دی نک تے ماریا۔
”جرئت وی نہ کرِیں“ اوہ چِیکی”اوہ تاں نِکّا جہیا کُتا اے تے تُوں ایڈا وڈا بُزدل ایں“
شیر دُکھی محسوس ہویا۔”ایہی سچ اے“ اوہ بولیا۔
”ہر کوئی سوچدا اے کہ میں بہادرآں،پر میں تاں کدے کسے نوں کجھ وی نہیں آکھیا۔میں جدوں وی گرجدا ہاں تے سبھ دوڑ جاندے نیں۔میں بہادر بننا چاہندا“
”تہانوں شاید وڈے جادوگر نوں مدد لئی کہنا چاہیدا اے۔“ٹِین دے بندے نے کہیا اے۔
”مینوں پک اے اوہ تہاڈی مدد کرے گا“ ڈرنا پُتلا بولیا”ساڈے نال ٹُرو“
آخر کار سڑک مُکی تے جنگل شروع ہویا۔ہُن اوہناں نوں اپنے آل دوالے پوست دے لال پھُلاں دے بوٹیاں دے کھیت وکھالی دین لگ گئے سن۔”کِنے سوہنے نیں“ ڈورتھی کہن لگدی اے”اوہ ہیٹھاں بہ گئی تے اپنیاں اَکھاں مِیچ لئیاں۔ٹوٹو وی اوس کول لیٹ گیا تے شیر نے اُباسیاں (جمائیاں) لینیاں شروع کر دِتیاں۔
”کجھ نہ کجھ تاں غلط ہو رہیا اے“ ڈرنا پُتلا بڑبڑاندا اے”پوست نال اوہناں نوں نیندرآ رہی اے۔“
”پر تُوں ٹھیک کہہ رہیا ایں“ ٹِین دے بنے بندے نے کہیا”میں تاں کسے شے نوں سُنگھ ای نہیں سکدا“ آؤ! ڈورتھی تے ٹوٹو نوں کسے محفوظ تھاں تے لے جایئے۔
اوہ ڈورتھی تے ٹوٹو نوں پوست دے کھیتاں توں دُورپرانہ لے گئے۔چھیتی ای شیر نے وی سُرت سنبھالی تے بہتر محسوس کرن لگا۔
”اُٹھ جا ڈورتھی“ ڈرنا پُتلا وی کہن لگا۔”ویکھ“
ڈورتھی نے اپنیاں اَکھاں کھولیاں ”ایہ ایمرلینڈ شہر ای ہوووے گا نا“ اوہ بولی۔
شہر دے چُفیرے اُچیاں اُچیاں کندھاں سن۔شہر دے بوہیاں تے پَنّا(زمرد) لگا ہویا سی۔جِویں ای اوہ اوتھے اَپڑے بوہے کھُلے تاں اوہ اِک اُچے سارے کمرے وچ داخل ہوئے۔اوتھے اِک نِکا جہیا بندا سبز کپڑیاں وچ سی۔اوہدے کول سبزعینکاں دے نال بھریااِک ڈبا سی۔
”ساڈے ایس شہر وچ آون تے جی آیاں نوں کہنے آں“ اوہ بولیا ”تہانوں ایہ عینکاں پانیاں پینیاں نیں نہیں تاں ایہ پَنّے دی چمک تہاڈیاں اَکھاں وچ پئے گی۔“ایتھوں تک احتیاط ورتی گئی کہ ٹوٹو نوں وی عینک پوانی پئی۔”ہُن تُسیں کیہ کرنا چاہو گے؟“ اِک بندے نے پُچھیا۔
”اسیں تاں ایتھے وڈے جادوگر نوں مِلن لئی آئے آں“ ڈورتھی نے دسیا۔
نِکا جہیا بندا اینا حیران ہویا کہ اوس نے ڈِگدے ڈِگدے خُد نوں سانبھیا۔
”ناممکن“ اوس نے کہیا”عظیم جادو گر،انجان بندیاں نوں مِلنا پسند نہیں کردا۔میں تاں آپ حالے تیکر اوہناں دے درشن نہیں کیتے نیں۔میں تاں صرف اوہناں دی واج ای سُنی اے۔“
”مہربانی فرما کے اوہناں کولوں پُچھ لوؤ“ ڈورتھی کہن لگدی اے”بڑا ضروری اے“
(جاری اے)
