نعت۔۔۔۔۔٭رویل شاعری٭

نعت۔۔۔۔۔٭رویل شاعری٭

ارشاد سندھو

پُھلاں نوں خشبوواں لبھیاں

رُتاں نوں رنگ لگے

تھاں تھاں لگی کالک دُھپ گئی

نوری مینہ دے وسیاں

پگ دے رُتبے اُچے ہوگئے

چُنی بھاگاں والی

ننگیاں دے کئی ننگ کجیجے

بُھکھیاں دی بُھکھ مُکی

دُھپ دے واسی چھاویں آگئے

بے گھر چھتاں تھلے

سبھے رنگ بروبر ہو گئے

اِک مِک اُچے نیویں

تھاں تھاں مہر مروت جاگی

اُگ پئے پیار ودھیرے

دھرتی اُتے کھیڈن لگ پئی

رُت ملاپاں والی

عِزتاں قدراں والے موسم

آ گئے چار چفیرے

تیری رحمت بھیس وٹا کے

دھرتی تے جد اُتری

٭٭٭٭٭