رَولا۔۔۔۔٭رویل کہانی ٭

اَج میں بالاں نوں پڑھا کے چھیتی ویلھا ہوگیا۔ میرا کوئی وی کم کرن دا ارادا نہیں سی۔ پر اوسے ویلے ای کَناں وچ بانگ دی اَوازپیندی اے۔ مینوں نہیں یاد کہ نماز پڑھیاں کِنی دیر ہو گئی اے۔ ایہ سوچ رہیا ہوندا کہ باہروں اَواز آوندی اے۔

وسیم” کتھے آں ۔ ۔ ۔ ۔ ۔ "

میں اوہناں نوں دسدا ہاں"بالاں نوں پڑھا رہیا ۔ بس ویلھا ہون لگا۔ "

حمزہ میری گل سُن کے جواب وچ کہندا اے "اچھا فیر آجا نماز پڑھن چلئیے۔ "

میں اندروں اندر سوچن لگ پیا مینوں چلے جانا چاہیدا اے۔ پتا نہیں فیر ویلا لبھے نہ لبھے۔

"اچھا میں آونا " میں اوہنوں کہیا ۔

حمزہ کہن لگا چل میں باہر اُڈیکدا ۔

تھوڑی دیر نوں میں ویلھا ہو جاندا تے دوویں مسیت ول ٹُر پیندے آں۔

ایہ اوہ مسجد اے جس دی تعمیر لئی حاجی صدیق ٹھیکیدار نے اِٹاں مفت دِتیاں سن ۔ اوس سمے اسیں سبھ محلے والیاں نے پیسے پا کے سیمنٹ دیاں بُوریاں لیاندیاں سن ۔ پتھر دی رگڑائی لئی ٹھیکیدار نال گل کیتی تے اوہ دسدا اے کہ جدوں میں ٹھیکیداری شروع کیتی سی تے میں اپنے آپ نوں کہیا سی کہ جدوں وی مینوں مسیت دا کم ملیا تے میں اوس کم دے پیسے نہیں لواں گا۔

مسیتے اپڑ کے اسیں دوویں وضو کر کے اکٹھے اِکو تھاں تے بہ جاندے آں۔

نماز وچ کجھ ویلا رہندا سی کہ اک بندا مسیت وچ آوندا اے۔ اوس دے مسیت وچ آون نال اوس نوں ویکھ کے اوتھے بیٹھے نِکے نِکے بالاں دے مُکھڑے ڈِگ پیندے نیں ۔ اوس دا ڈِھڈ نکلیا ہویا۔ مونہ تے داڑھی مُچھاں،ویکھن نوں کوئی بدمعاش لگ رہیا سی۔ اوس مسیت وچ آندیاں ای بالاں نوں مسیتوں نسا دتا۔

اوہ بال مُکھ توں معصوم تے دنیاداری توں انجان لگ رہے سن۔ انج لگدا سی کہ اوہناں دا مونہ دھو کے سوہنے لِیڑے تے سر تے ٹولی پا کے مسیتے نماز لئی گھلیا ہووے۔

میں حمزہ ول تکدیاں پُچھیا" حمزہ ایہناں بالاں نوں کیوں نسا دِتا اے ؟ " تےاوہدے جواب دی اُڈیک کرن لگا۔

حمزہ نے کہیا ایہ بال رَولا پاندے نیں تے فیر اودھر ویکھن لگا۔ ۔ ۔ ۔ ۔

میں ایس بارے سوچن لگ پیا۔

"حمزہ کیہ سوچ رہیا ایں ؟ " اوہ خورے جواب چاہندا سی۔

میں کہیا کہ ایہ بال تےرَولا نہیں پا رہے سن۔ فیر کیوں ایہناں بالاں نوں مسیتوں نسا دتا ؟

حمزہ کہندا چھڈ یار ایہ مسیت دا مولوی اے۔ ایہناں نوں کون سمجھائے ۔ جو دل آوندا کردے نیں۔

میں ، حمزہ نوں کہیا اوہ بال تے نہیں اوہ پِچھے بیٹھے مدرسے پڑھن والے وڈے حافظ رَولا پا رہے نیں۔ ایہناں نوں کیوں نہیں کڈھیا ۔۔۔۔۔ مولوی

حمزہ ہولی جہی اوہناں وچ مولوی دا اپنا پُتر اے ۔

حمزہ ایہ گل کر دا اے تےتکبیر شروع ہوجاندی اے۔ فیر مولوی نماز پڑھان لگ پیندا اے۔

بالاں توں بغیر ای نمازی صفاں سِدھیا ں کرن لگدے نیں تے باہروں "لوہے لیلن توں پتیسا لو"والی ٹیپ پورے زور شور نال وجن لگ جاندی اے۔

٭٭٭٭٭