ا ِک سِنگا گھوڑا۔۔۔۔۔٭بالاں واسطے ناول/قسط نمبر 3٭

اِک سِنگے گھوڑے والی کہانی سناوندی سوانی ایناسوہنا تے دھیما بول رہی سی کہ مینوں اگانہ ہو جھُک کے سُننا پیا۔میں اِک لفظ وی ان سُنیا نہیں سی چھڈ سکدا۔" یقینی طور تے" اوہ بول رہی سی۔"اوہدے سارے گوانڈھی ایہ سوچ رہے سن کہ علاقے دے وچکار وڈا بیڑا بناندیاں اوہ سبھ احمقاں وانگ بے کار کم وچ رُجھے ہوئے نیں۔پر ایس رویے نے نوح اتے اوہدا پروار نوں تھوڑا وی پریشان نہ کیتا۔اوہ اوہناں ول اُکا ای دھیان نہ دیندے ،بس چُپ کر کے اپنے کم وچ جُٹے رہندے۔ایس وڈے بیڑے نوں بناندیاں بناندیاں کئی ورھے لگ گئے سن۔پر جدوں ایہ بن گیاتاں اوہناں نے جنوراں دی بھال شروع کر دِتی۔دو دو کرکے اوہ لیائے، ہر قسم دے جنور دااِک نَر تے اِک مادا اوہناں نے ہر اوہ جنور جمع کر لیا جس بارے تُسیں سوچسکدےاو۔اوتھےشیر،چیتے،ہاتھی،ذرافے،گاواں،سُور،بھیڈاں،گھوڑے ،ہرن،لونبڑ،بِجو،بھگیاڑ،نِکے وڈے رِچھ،کینگرو،مکھیاں،تِتلیاں،گھاہ گھوڑے تے ہر قسم دے کیڑے وی سن۔ایہدے نال کوئی فرق نہیں پیندا اوہناں نے کِنی بھال کیتی سی اوہناں نوں کِدھرے وی اِک سِنگے گھوڑے نہ لبھے ،ایتھوں تک کہ اِک وی نہیں لبھ سکیا۔

ہُن نوح دے دوترے پوترے ( جو ڈھیر سارے سن) اوہ تاں سارے دے سارے اِی اُچیچے طور تے اِک سِنگے گھوڑے نوں پسند کردے سن۔اوہناں نے کئی ہفتے کئی مہینیاں تک اِک سِنگے گھوڑے بھالن لئی دُور دراز تیکر بھال کر لئی سی۔ہُن مینۂ ورھنا شروع ہو گیا سی،مینۂ تیز ورھنا شروع ہویا،جھنب پینا،مستقل طور تے مینۂ وی اجہیا پیا جو نوح تے اوس دے پروار نے ایس توں پہلاں کدے ویکھیا وی نہیں سی۔بیڑے تے کدھرے بُہتا بھار نہ ہووے ایس واسطے زمین اُتے موجود ہر جنور دیاں دو دو قسماں نوں لے لیاگیا سی سوائے اِک سِنگے گھوڑے دے ۔ نوح تے اوہدے پروار نے جھیلاں،دریاواں تے ہڑ نال رُڑھدے جنوراں نوں اپنے بیڑے توں ویکھیا سی۔ہر وادی رُڑھدی پئی۔سارے پِنڈاں تے قصبیاں دا صفایا ہوئی جا رہیا سی نال نال اوہناں مکار لوکاں دا وی جو ایہناں نال ای رُڑھدے جا رہے سن۔مینۂ سی کہ ورھدا ای پیا سی ایتھوں تک ورھدا رہیا کہ صرف پہاڑاں والا حصا ای بچ سکیا۔

اِک صندوق وچ نوح تے اوہدا پروار موجود سن پر اوہ خُش نہیں سن،اُچیچے طور تے دوترے پوترے نا خُش سن۔" اِک سِنگے گھوڑیاں دا کیہ بنیا؟"اوہ وار وار چِیک رہے سن۔" اسیں اِک سِنگے گھوڑیاں نوں نہیں بچایا۔"

اوہ سبھ دُکھی سن جہناں نوں کوئی تسلی نہیں سی ہو رہی کہ نوح ہوریں اِک ودھیا خیال نال سبھ بالاں دے کول آئے۔"میں تہانوں کیوں نا اِک سِنگا گھوڑا بنا دیواں؟" اوہناں نے کہیا ۔"میں لکڑ تراش کے بنا دیواں گا جو بلکل اصل ورگا ای ہوئے گا۔تُسیں اوس اُتے بیٹھ کے سوار وی بن سکو گے۔ کیہ ِاِک سِنگے گھوڑیاں نوں خُش قسمتی دی علامت تے جادوئی نہیں سمجھیا جاندا اے؟ایہ ساڈے واسطے خُش قسمتی لے کے آوے گا جو سانوں سبھ نوں ایس سفر واسطے بہت لوڑیندی وی اے۔بالاں نوں خُش کرن واسطے نوح نے لکڑ تراش کے اوہناں لئی اِک سِنگا گھوڑا بنایا جو شاندار،خوبصورت تے جادوئی وی سی۔بالاں نوں ایہدے اُتے سوار ہو کے کھیڈنا بہت چنگا لگدا،کدے کدار نوح آپ وی ایس اُتے بیٹھ کے اوہناں نوں کہانیاں سُناندے سن اجہیان کہانیاں جو اوہناں دے مَن نوں بھاندیاں تے جس نوں اوہ کدے وی مَنوں نہیں سن وسار سکدے۔

" ایہ نوح،اوہدے بالاں یاں دوترے پوتریاں دی غلطی نہیں سی اوہ صندوق وچوں ای جنوراں نوں چارا اَپڑاندے پئے سن۔اوہناں نوں وکھالی ای نہ دِتا کہ اگانہ اِک وڈا سارا پہاڑ اے اوہدے کول ای دو اِک سِنگے گھوڑے جیوندے زمین اُتے کھلوتے ہوئے سن۔اوہ کِویں ہِنہا رہے سن اوہ کِویں اپنے کھُراں نوں ہوا وچ اُچھال رہے سن۔اوہناں نے اپنے سراں نوں ایدھر اودھر ماریا تے اپنی دَھون نوں جھٹکیا ،پر اوس دا کوئی وی فائدا نہ ہو سکیا۔بیڑا چھیتی ای نظراں توں اولھے ہو گیا ہویا سی جس کر کے اِک سِنگے گھوڑے اوتھے ای پہاڑ دی چوٹی تے بھٹکن جوگے رہ گئے،آل دوالے تیز مینۂ ورھ رہیا تے سُمندر اُبھردا پیا سی۔بدلاں وچ گرج تے چمک سی ہر پاسے گرگڑاہٹ سی۔ولھیویں کھاندے سمندری جھکھڑ پورے جوش تے سن۔وڈا ہڑ تاں پوری زمین تے کھِلردا جو اوسے نوں اِی ڈوب رہیا سی۔45

"وچارے بھٹکے ہوئے گھوڑیاں دے ودھدے ہوئے پانی دے نال پہلاں کھُر ڈُبے،فیر اوہناں داپِچھلا پاسا،آخر کار بھاویں اوہناں نوں چنگا لگدا یاں نہ اوہناں نوں تیرنا ای پینا سی۔اوہ کئی گھنٹیاں تیکر تیردے چلے گئے ،فیر کئی دِناں تے کئی ہفتیاں تک ۔فیر جا کے کدھرے لمے چِر بعدوں مینۂ تھم گیا تے اَسمان صاف ہویا۔اجے وی زمین تے کدھرے وی نظر نہیں سی پے رہی۔ اِک سِنگے گھوڑے زمین دی اُمید وچ تیردے چلے گئے پر اوہ مایوس ای ہوئے ۔

" دُوو۔۔۔ر کِدھرے جس بارے اِک سِنگے گھوڑے نہیں سن جا سکدے،نوح دا بیڑا اَرارت پہاڑ اُتے رُکیا۔نوح نے جنوراں نوں جاون دِتا جیوں اوس دے خُدا نے حُکم دِتا ہویا سی،جوڑیاں دی شکل وچ،تاں جو زمین فیر گھاہ گھوڑے توں ذرافے تک ہر قسم دی مخلوق نال بھریچ جاوے۔بیڑے دی لکڑ نال نوح نے اپنے واسطے اِک گھر اُساریا،جد کہ اوس دا پروارساری دُنیا وچ کھِلر گیا۔اتے ہُن کئی سو ورھیاں مگروں اسیں لکھاں دی تعداد وچ اَپڑ چُکے ہاں اوہناں وچوں ای تُسیں تے میں وی آں۔اِک طرحاں تے اسیں نوح دے ای بال آں ،جے تُسیں سمجھ سکو تاں۔"

اِک لمحے لئی کوئی وی نہیں بول سکیا۔فیر کوئی بول اُٹھیا۔" مِس جی !اوہ اِک سِنگے،دو گھوڑیاں داکیہ بنیا؟

"میں اوس پاسے ای آ رہی آں۔" مِس جی بولے سن۔" اوہ اِک سِنگے گھوڑے تیردے چلے گئے جس نوں کئی ورھے بِیت گئے تے اوہ ویلا وی آ گیا جدوں اوہناں نوں اپنے پَیراں دی لوڑ ای محسوس نہیں سی ہو رہی۔فیر ہولے ہولے ،بہت ای سُست رفتار نال اوہناں نے اپنے آپ نوں وہیل مچھیاں وچ بدل لیا۔ایس طرحاں اوہ ہور اَسانی نال تیر سکدے سن۔انجے ای اوہ سمندر دی ڈونگھیائی وچ وی جے چاہن تاں غوطا لا سکدے سن تے فیر یقینن اوہ جے ہوا وچ آن دی سدھر کردے تاں اوتھے وی آ سکدے سن۔پر ایس سبھ دے دوران اوہناں نے اپنی جادوئی طاقت نوں نہیں گوایا سی تے نہ ای اوہناں نے اپنے سِنگ گوائے ہوئے سن۔اوسے ای ویلے توں وہیل مچھیاں نے اوہناں دے سِنگا ں نال سمندر وچ جینا شروع کیتا اے۔اسیں اوہناں نوں سمندری گھوڑاکہنے آں۔"اوہ اَگے نوں جھُکی تے اوہدی واج جیوں سرگوشی بن گئی " تے کدے کدار بالو!جدوں اوہ کسے وڈے سمندر وچ ہوندے نیں اوہ بالاں نوں دُبارا ویکھنا چاہندے نیں تے اوہناں دے ہاسے نوں سُنن دی سدھر رکھدے نیںـــ اِک سِنگے گھوڑے بالاں نال موہ رکھدے نیں کیوں جے اوہناں نوں پتا اے کہ بال اوہناں نوں پیار کردے نیںــاوہ چاننیاں راتاں وچ ساحلاں تے آن کے اِ وار فیر اِک سِنگے گھوڑے بن جاندے نیں شاندار تے جادوئی ۔جس کر کے میں اوہناں نوں سچی مُچی دا سمجھن تے یقین رکھنی آں۔"

اوہناں نے جدوں اپپنی گل مُکا لئی تاں کُجھ دیر تک کوئی وی اِک لفظ وی نہ بول سکیا۔انج لگ رہیا سی جیوں ہر کوئی سُفنے وچوں جاگ رہے نیں تے کوئی وی اپنا سُفنا چھڈن لئی تیار نہیں سی۔ایس توں مگروں ہور کہانیاں سن تے کُجھ نظماں وی سن۔مِس جی دے کول فرش تے پیا کتاباں دا بھریا جھَولاوی پیا سی،اوہ ایہناں نوں اپنیاں "خاص کتاباں" کہندے ہوندے سن تے ایہناں وچوںوی اِک نوں اوہ بہت پیار کردے سن۔کدے کدار اوہ ایہناں کتاباں وچوں وی کُجھ پڑھدے ہوندے سن۔کدے کدار اوہ خُد کوئی کہانی گھڑ لیندے سن یاں اوہ ایہناں نوں دِلوں جان چُکے سن۔۔مینوں ایس بارے کُجھ پَک نہیں سی۔ایہ ہر اوس کہانی نال ای جاپدا جو اوہ سانوں سُناندے ہوندے سن ،ہر نظم جو اوہ پڑھدے میں چاہندا ہوندا ساں کہ اوہ کدے مُکے ای نہ تے جدوں اوہ مُکا چھڈدے تے میں چاہندا کوئی ہور وی ہو جاوے۔

" ہُن بالو!" اوس نے اوہ کتاب بند کیتی جس وچوں پڑھ رہے سن ۔" ہُن تہاڈی واری اے۔تہاڈے وچوں کون اَج کہانی سُنانا چاہوے گا؟"54

فوری ا ِک ہتھ اُپر اُٹھیا۔ایہ فرانودی واج سی جس دے وال چِپکے ہوئے سن۔"مِس جی !میں،" اوہ بولن لگا۔" کیہ میں کہانی سُنا سکدا مِس جی؟"اتے فیر فرانو نے سانوں اِک اجہی بطخ دی کہانی سُنائی جو دوجیاں بظخاں وانگ قیں قیں نہیں سی کر سکدی۔اوہ صرف گلاں کر سکدی سی تے کِویں دوجیاں بطخاں اوس دی دوجیاں وامگ نہ بولن دی بے وقوفی اُتے ہسدیاں رہندیاں۔فرانو توں بعد اینا نے کہانی سُنائی فیر ہور تے اوہناں توں مگروں ہور۔ہر کوئی،ایویں لگدا جیوں جادوئی اِک سِنگے گھوڑے ول مُڑ رہیا سی۔میں وی کوشش کرنا چاہی سی پر میں اوسے ای لمحے ڈر۔ایہ نہیں سی کہ میں اپنےبے وقو ف بنائے جاون توں ڈریا ہویا سی سگوں مینوں تاں باہر نکلن تے سبھ دے ساہمنے بولن دا خوف سی۔ایس لئی میں اپن اہتھ اُتے نہیں چُکیا تے دوجیاں نوں موقع دیندا رہیا۔کہانیاں وچ چوکھا چِر بِیت گیا۔گھر نوں جاندیاں راہ وچ ماں جی نے میرے کولوں پُچھیا کہ کیہ مینوں کہانیاں سوادی لگیاں وی سی کہ نہیں تے کہانیاں چنگیاں وی سن ۔" میرا خیال اے سبھ کُجھ ودھیاسی"میں بے دِلی نال مَن لیا سی۔کیہ میری گل نال اوہناں نوں تسلی تے نہیں ہو گئی؟

سکول اندر میں اپنے مِتراں نوں اِک سِنگے گھوڑے دی کہانی سُناون والی سوانی بارے دسیا۔سارے ای اوس نال مِلنا چاہندے سن۔۔تے اوہدیاں شاندار کہانیاں تے اوہدی کہانی سُناون والی جادوئی طاقت نوں محسوس کرنا چاہندے سن۔میں اوہناں نوں کہیا کہ میرے نال آون تے اوہناں دیاں کہانیاں سُنن۔اوہ بُہتےمتاثر نہیں ہوئے سن۔میرا مطلب کہانیاں تے نظماں میرے سکولی مِتراں واسطے اینیاں اہم نہیں سن پر تجسس پاروں میں سوچیا کہ اِک یاں دو تاں اج دی دُپہرے میرے نال لائبریری جاون گے ای۔جیوں ای اوہ باہر نکلے،اِک دو بس بڑے سن کیوں جے اِک دو کُجھ لوک بنے تے ایہناں کُجھ لوکاں توں بہت سارے جُڑ گئے۔ہر لنگھدے دیہاڑ نال جِویں ای کہانی سُناون والی بارے سکولی پڑھیاراں نوں کھیڈاں دے میداں وچ پتا چلیا تاں لائبریری وچ اِک نِکا جہیا جَتھا بن گیا جو ویکھدیاں ویکھدیاں ہر دُپہر نوں بھِیڑ دی شکل اختیار کر گیا۔اسیں سکول وچوں چھیتی چھیتی باہر نکلدے تے لائبریری ول ٹُر جاندے تاں جو بیٹھن واسطے قالین اُپر اِک سِنگے گھوڑےتے اوس بارے کہانی سُناون والی کول خالی تھاں مِل سکے۔اوس نے سانوں کدے وی مایوس نہیں سی کیتا۔ہر کہانی جو اوہ سُناندے انج لگدا اسیں پہلاں وی کدے سُنی ہوئی اے،ایہ ساڈے اُتے کوئی جادو اِی کر جاندی ۔ایہ صرف اوس دے کہانی سُناون دا ڈھنگ ای سی جو میرے خیال وچ کہانی نوں حقیقت دا رُوپ بنا دیندی سی تے سبھ نوں لا جواب کر دیندی۔اوس نوں کہانیاں سُناوندیاں ہویاں اپنیاں کہانیاں اُتے پکا یقین ہوندا سی۔اسیں وی اِنجے ای کرن لگے ساں۔ہر روز ای میں جادوئی اِک سِنگے گھوڑے تے سوار ہو کے ہر کسے نوں کہانی سُنانا چاہندا ساں جِویں دوجے کر رہے ہوندے سن۔پر ڈر سی کہ میرے اندروں مُکن دا ناں اِی نہیں سی لے رہیا جو مینوں اینا حوصلا اِی اکٹھا نہیں سی کرن دیندا کہ میں اپنا ہتھ اُپر چُک سکاں۔

جاری اے