اِک سِنگا گھوڑا۔۔۔۔۔٭بالاں واسطے ناول٭ قسط( 6)

ماں جی نوں دادی ماں دی مدد کرنی سی جس کر کے اوہ پہاڑی توں ہیٹھاں ای رُکے رہے میں کالھی کالھی اوہناں کول جا اَپڑیا۔میں گھردے ہر پاسے اوہناں نوں اُچی اُچی پُکاریا، بھالیاپر اوہ مینوں کِدھرے لبھ نہیں سکے۔ویڑھے وچ تکیا تاں ساڈے ڈنگر موئے پئے سن۔ہر پاسے لہو ای لہو سی۔گھر دی عمارت نوں کوئی نقصان نہیں سی ہویا پر آل دوالے ڈھیر تباہی بربادی ہوئی پئی سی سگویں اوہی بربادی جو قصبے وچ ابا جی نوں بھالدیاں وکھالی دِتی سی۔مینوں راہ وچ جو وی مِلدا سی اوس کولوں ابا جی بارے پُچھدا ، اوہناں بارے کسے کول وی کوئی جانکاری اِی نہیں سی۔ ہر کوئی رَو رہیا سی،میں وی تاں رَو رہیا ساں میں اَکھیں ویکھیا جو ساڈے جنوارں نال گذری لہو لہو ہویا منظر مینوں بھُل نہیں سی رہیا۔سبھ توں ودھ تاں مینوں ایہ دھڑکو لگن لگا کہ ابا جی جنگ وچ مارے جا چُکے نیں تے میں ہُن اوہناں نوں کدے وی ویکھ نہیں سکاں گا۔

قصبے دے مرکزی حصے وچ سبھ توں ودھ تباہی بربادی ہوئی ،شاید اِی کوئی اِک اَدھی عمارت بچی ہوئے جِس نوں نشانانہیں بنایا گیاہوئے۔ٹاؤن ہال وچوں اَگ دے لانبو نِکل رہے سن،گل دے وچ کھلوتی ہر گڈی اِک سڑیا ہویا ڈھانچا بن چُکی سی،کئیاں دے ٹائر تاں ھالے وی بلدے پئے سن۔بندے ،بُڈھےتے زنانیاں سبھے نسدے بھجدے پئے سن تاں جو ہَودیاں وچوں بالٹیاں بھر بھر پانی نال بلدی اَگ نوں بُجھا سکن ،ایہناں سبھ وچ میرے ابا جی کِدھرے وی نہیں سن لبھ رہے۔کُجھ لوک کھلوتے پتھر ہوئیاں اَکھاں نال ایہناں نوں اَگ بُجھاندیاں ویکھ رہے سن۔کئیاں کو ل تاں بولن لئی اِک شبد وی نہیں سی۔جدوں میں بُڈھے لِبّن کولوں ابا جی بارے پُچھیا تاں اوہناں ہاں وچ سر ہلایا تے ڈھائیں مار رَوون لگے۔

فیر میری نظر لائبریری تے پئی ــ اُتلیاں کھڑکیاں توں وی اَگ باہر نوں نِکل رہی سی۔گلی دے وچ ای فائر انجن کھلوتا ہویا سی اتے اَگ بُجھاون والے کارندے پانی والے پائپ پھڑی نسی جا رہے سن۔" کیہ تُسیں میرے ابا جی نوں کِدھرے ویکھیا اے؟" میں اوہناں کولوں وار وار پُچھیا " کیہ تُسیں میرے ابا جی نوں کِدھرے ویکھیا اے؟"

ایس توں پہلاں کہ اوہ کوئی جواب دیندے میں اِکو ای لمحے وچ کہانی سُناون والی مِس جی تے اپنے ابا جی نوں لائبریری توں کتاباں دے ڈھیر اپنیاں باہواں وچ چُکے ویکھیا باہر نوں نِکلدیاں ویکھیا۔" مینوں تُسیں کِدھر ے مِل ای نہیں سی رہے؟" میں روندیاں ،چِیکدیاں اوہناں کول نس کے چلا گیا ساں"مینوں لگا کدھرے تُسیں ہمیشا لئی سانوں چھڈ گئے او۔"ایہ کہندیاں میں کتاباں ہیٹھاں رکھن وچ اوہناں دی مدد کرن لگا۔ابا جی نے میرے دوالے باہواں کھِلار دِتیاں اتے میں اوہناں نوں زور کے نپ لیا جیوں اوہ مینوں اپنے سینے نال لائے ہوئے سن۔

اِک سِنگے گھوڑے دی کہانی سُناون والی تاں لائبریری دی سڑدی ہوئی عمارت نوں ویکھ رہی سی ۔"سانوں ہور کتاباں واپس لیاون واسطے واپس اوتھے ای جانا پوے گا۔"اوہناں اپنا ساہ ٹھیک کیتا تے بولے۔" میں کسے وی قیمت تے کتاباں نوں سڑن نہیں دیاں گی،کسے وی قیمت تے نہیں،ہرگز نہیں۔"

جدوں اباجی ہورِیں مِس جی نال اِک وار فیر لائبریری جان لگے تاں میں وی نال جانا چاہیا "نہیں،ٹامس۔" میرے ابا جی نے مینوں کہیا،جہڑیاں کتاباں اسیں باہر لیاندے آں ،تُوں اوہناں دی راکھی کر " فیر اوہ دوویں کالھی نال لائبریری دیاں پَوڑھیاں چڑھدے تے کُجھ مِنٹاں بعد اوہ اپنیاں باہواں وچ کتاباں دے ڈھیر چُک لیاندے۔چوک وچ اِک بھِیڑ لگ چُکی سی۔

"سانوں مدد دی لوڑ پے گئی اے۔" اِک سِنگے گھوڑے دی کہانی سُناون والی نے سبھ نوں پُکاریا،" اسیں کتاباں بچانیاں نیں۔"

اوسے ای لمحے کتاباں نوں بچاون لئی مدد شروع ہو گئی۔درجناں لوک لائبریری ول کالھی کالھی نال آؤن لگے۔

اَگ بُجھاون والے کارکناں نے خبردار کیتا کہ ایہ خطرناک اے پر کسے نے اوہدے ول دھیان نہ دِتا۔سبھ کتاباں نوں باہر کڈھن واسطے بُہتا چِر نہ لگیا۔اسیں سبھ بالاں نے چوک وچ انسانی زنجیر بنا لئی ۔لائبریری تیکر کتاباں نوں ہتھو ہتھی اِک دوجے نوں پھڑا کے ساہمنے والے کیفے تک اَپڑان لگے۔کیفے دے سارے فرش اتے میزاں اُتے کتاباں دے ڈھیر لگ گئے۔ جدوں کیفے وچ کوئی تھاں نہ بچی تاں اسیں ڈینسی کریانے دی دُکان دی تھاں ورتی ۔مینوں یاد اے کہ اوس نے سانوں سبھ نوں مُفت ٹافیاں دِتیاں کیوں جے اسیں سبھ محنت کر رہے ساں۔

(باقی اگلی وار)